Αρθρο παρέμβαση της “Ανοιχτής Συνέλευσης Νάξου” με επίκεντρο το καυτό αγροτικό ζήτημα που αγγίζει και τη Νάξο
Η Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου με άρθρο παρέμβαση μιλάει για το αγροτικό ζήτημα με σημείο αναφοράς τη Νάξο και καταλήγει λέγοντας «να αντιτάξουμε ένα ευρύ μέτωπο ακηδεμόνευτων ταξικών αντιστάσεων των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων βάζοντας τους εργατοπατέρες και τους αγροτοπατέρες στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
«Είμαι σοσιαλιστής, όνομα και πράγμα, φέρω τον τίτλο μου πιστώς και υπερηφάνως. Πιστεύω ως Παντοκράτορα, ποιητή ορατών τε και αοράτων, την εργασίαν, και ως ομοούσιον και αχώριστον τριάδα της ευτυχίας και της ειρήνης, την Ελευθερία, την Ισότητα και την Αδελφότητα»
Μαρίνος Αντύπας
Τα νέα μέτρα που θέλει να περάσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα δώσουν τη χαριστική βολή στα φτωχά και μικρομεσαία αγροτικά στρώματα. Το ξερίζωμα όμως των μικρών αγροτών από την ύπαιθρο έχει ξεκινήσει πριν πολλές δεκαετίες, χάρη στις πολιτικές που υιοθέτησε το ελληνικό κράτος από τη μεταπολίτευση και μετά. Η ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και, συνακόλουθα, η εφαρμογή μιας αγροτικής πολιτικής κομμένης και ραμμένης στα μέτρα των μεγάλων αγροτοβιομηχανιών υπήρξε ολέθρια για τους μικρούς παραγωγούς και οδήγησε στην υποβάθμιση του πρωτογενή τομέα συνολικά.
Μεγάλες εταιρίες, πολυεθνικές και μεσάζοντες έφτιαξαν καρτέλ και λειτούργησαν σε βάρος τόσο των παραγωγών όσο και της ίδιας κοινωνίας. Η συγκεντροποίηση της γης και της παραγωγής στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών διευκόλυναν τον έλεγχο και την καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής οικονομίας. Σε όλο αυτό το διάστημα υπήρξε μια πολιτική συγκράτησης των τιμών των αγροτικών προϊόντων προς όφελος των βιομηχανιών. Με αυτό τον τρόπο, οι τελευταίοι αγόραζαν φθηνά και πουλούσαν ακριβά. Χαρακτηριστικά, ενώ στη δεκαετία του ’80 η σχέση τιμής σιταριού και ψωμιού ήταν 1:3 τώρα είναι 1:7, στο βαμβάκι έχει πάει από 1:15 σε 1:20 κλπ. Εδώ στη Νάξο, η τιμή που αγοράζει η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών το γάλα ήταν καθηλωμένη για πάνω από 10 χρόνια, και μόνο τώρα δόθηκαν κάποια ψίχουλα παραπάνω, τα οποία επ’ ουδενί δεν ισοφαρίζουν την αύξηση του ΦΠΑ από 13% σε 23%. Ο ρόλος των επιδοτήσεων, που τώρα τελειώνουν, ήταν ένα βοήθημα για να αντισταθμίσει την απώλεια του εισοδήματος από τις μόνιμα χαμηλές τιμές των προϊόντων τους. Επιπλέον, οι επιδοτήσεις μετέτρεψαν τους αγρότες σε εξαρτημένα και υποταγμένα πιόνια στις πολιτικές που επέβαλε μέσω της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής η ντόπια και υπερεθνική ελίτ.
Η αναδιάρθρωση του πρωτογενή τομέα, που ολοκληρώνεται σήμερα με τα νέα μέτρα, ήταν μια διαδικασία βίαιη και διαλυτική, όχι μόνο για την πλειοψηφία των φτωχών αγροτών, αλλά και για τη συνεκτικότητα των μικρών τοπικών κοινοτήτων της υπαίθρου. Τα αγροτουριστικά κονδύλια εξώθησαν στην τουριστική χρήση της γης έναντι της αγροτικής. Οι φτωχοί αγρότες μέσα από την πολυαπασχόληση εξαναγκάστηκαν να αναζητήσουν τρόπους για την πενιχρή επιβίωσή τους. Παράλληλα, η εξάπλωση της συμβολαιακής γεωργίας από τις αγροτοδιατροφικές επιχειρήσεις, τις τράπεζες και τους εμπόρους μετατρέπει τους παραγωγούς σε υπαλλήλους των εταιριών.
Η εξέλιξη αυτή δεν βρήκε αντιστάσεις, δυστυχώς. Η έλλειψη συλλογικών αντιδράσεων στο ξεκλήρισμα 180.000 αγροτών μέσα σε μια 20ετία, καθώς και στην υπερχρέωση στις Τράπεζες άλλων 70.000, οφείλεται, μεταξύ άλλων, και στη νοσηρή δομή του αγροτικού συνδικαλισμού. Η εποπτεία του κράτους, οι τοπικοί κομματάρχες που λυμαίνονται τους αγροτικούς συλλόγους και τις ομοσπονδίες, αλλά και τους συνεταιρισμούς, είναι εντεταλμένοι να αναχαιτίζουν την όποια αγωνιστικότητα των αγροτών. Οι διευθετήσεις, η διαμεσολάβηση και η κομματική πατρωνία πλέκουν το υφάδι του πελατειακού κράτους και οδηγούν μοιραία στη συνθηκολόγηση.
Οι συνεταιρισμοί αποτελούν ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο στην ιστορία του αγροτικού κόσμου. Ιδρύθηκαν σαν ενώσεις που στόχο είχαν να προστατέψουν τα μέλη τους από την εκμετάλλευση των τσιφλικάδων, για μια περίοδο έπαιξαν και συνδικαλιστικό ρόλο, για να καταλήξουν όμως σήμερα, όσοι επιβιώνουν, σε Ανώνυμες Εταιρίες. Όπως είχε πει κυνικά και ο ισόβιος πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ σε συνέδριο εδώ στη Νάξο πριν λίγα χρόνια «οι Ενώσεις δεν είναι μοναστηριακά μαγαζιά».
Με το νέο νομοσχέδιο για τους συνεταιρισμούς θεσμοθετείται και επίσημα το δικαίωμα σε επιχειρήσεις να γίνουν μέλη τους! Ανεξάρτητα με το αν οι συνεταιρισμοί μετατραπούν σε θυγατρικές των πολυεθνικών, το σίγουρο είναι ότι όχι μόνο δεν απέτρεψαν τον αφανισμό δεκάδων χιλιάδων μικροαγροτών, αλλά υπήρξαν και το όχημα για την εισχώρηση και την κυριαρχία του ιδιωτικού κεφαλαίου στο χώρο. Μέσα από την εκκαθάριση και την εκποίηση δεκάδων συνεταιριστικών οργανώσεων, τα περιουσιακά τους στοιχεία αλλά και χιλιάδες στρέμματα αγροτικής γης περιήλθαν στα χέρια της ΑΤΕ και μετά την πώλησή της –με τη συναίνεση των περισσότερων κομμάτων, και της φασιστικής Χ.Α.- στην Πειραιώς.
Οι Ενώσεις λειτουργούν απροκάλυπτα σαν πλασιέ των πολυεθνικών, και όχι μόνο των αγροχημικών: Εδώ στη Νάξο, κατά τη διάρκεια του πολύμηνου κοινωνικού αγώνα για την καθολική πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα υγείας η ΕΑΣ ωθούσε τα μέλη της να ασφαλιστούν στην ΙΝΤΕΡΑΜΕΡΙΚΑΝ.
Ενώ, λοιπόν, οι Ανώνυμες Συνεταιριστικές Εταιρίες απειλούν τους καταχρεωμένους αγρότες με κατασχέσεις, την ίδια ώρα η ΕΑΣ Νάξου υποχρεώνει τους υπαλλήλους της να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις εργασίας και να δεχτούν μειώσεις μισθών μέχρι και 50% και όσοι δεν συνετίστηκαν απολύθηκαν. Την ίδια ώρα έρχονται και τα νέα μέτρα της κυβέρνησης: Αύξηση του ΦΠΑ στα αγροτικά εφόδια από το 13% στο 23%, αύξηση στη φορολογία του εισοδήματος από το 13% στο 26%, φορολόγηση των επιδοτήσεων, αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών ώστε να εξισωθούν με αυτές του ΙΚΑ, είναι μέτρα που καθιστούν την επιβίωση των φτωχών αγροτών από δύσκολη έως αδύνατη. Αν συμπεριλάβει κανείς τον ΕΝΦΙΑ, τη ΔΕΗ, τα ασφάλιστρα στον ΕΛΓΑ, τότε το κόστος παραγωγής αυξάνει από 30% έως και 35%.
Οι αγώνες των αγροτών έχουν ευρύτερη σημασία για την κοινωνία καθώς είναι οι παραγωγοί της πολύτιμης τροφής. Γι’ αυτό κι έχει σημασία να απεγκλωβιστούν από τις κομματικές σκοπιμότητες που τους καθιστούν χειραγωγήσιμους. Επιπλέον, με την ανεξάρτητη και ταξική οργάνωσή τους από τα κάτω, αποκλείοντας από τους κόλπους τους τα αφεντικά του κλάδου και τους κομματάρχες, όχι μόνο θα υπερασπίσουν πραγματικά το δίκιο τους, αλλά και θα κερδίσουν την έμπρακτη αλληλεγγύη και άλλων αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας.
Ενάντια στην ληστρική επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου, να αντιτάξουμε ένα ευρύ μέτωπο ακηδεμόνευτων ταξικών αντιστάσεων των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων, βάζοντας τους εργατοπατέρες και τους αγροτοπατέρες στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ
