“Λένε πως ο χρόνος αλλάζει τα πράγματα, αλλά στην πραγματικότητα είμαστε εμείς,που πρέπει να τα αλλάξουμε μόνοι μας….” Σκέψεις της Ιωάννας Λιζάρδου, περί του χρόνου που περνάει, στο αγαπημένο θεσαλονικιώτικο Ballaoritou Street
Πόσων χρόνων θα ήσουν αν δεν ήξερες πόσων χρόνων είσαι;
Αυτήν την ερώτηση κάνω κάθε πρωί στον εαυτό μου και ο καθρέφτης με εκπλήσσει με τις τόσες απαντήσεις του. Βλέπετε τα όποια -άντα είναι μια απρόβλεπτη ηλικία. Είναι η ηλικία που γινόμαστε αυτό που ήταν να γίνουμε. Ή αυτό που μας αξίζει να είμαστε. Το θέμα είναι αν μας ικανοποιεί ό,τι αντικρίζουμε ή υποψιαζόμαστε. Εκείνο που πετύχαμε ή αποτύχαμε να κάνουμε.
Αυτή η διαπίστωση μαζί με μια μορφή απελπισίας, αν μπορέσουμε επιτέλους να ζήσουμε ότι έχουμε στερηθεί μέχρι τώρα, συνθέτουν το σκηνικό μιας νέας φάσης ζωής. Ξαφνικά για μερικούς, με μικρά προειδοποιητικά σημάδια για άλλους, ένα πρωί τα δεδομένα αντιστρέφονται: Από την μη κρίση των είκοσι, περνάς την κρίσι-μη γραμμή των τριάντα.
Και μετά παίρνεις φόρα για την κρίση των 40. Τόσο απλά και τόσο γρήγορα.
Παλιότερα, πριν την επέλαση των ψυχολόγων στα σπίτια μας, μιλώντας για την κρίση της μέσης (της ποιας;;;) ηλικίας αναφερόμασταν στην προσπάθεια των γυναικών να εξηγήσουν εγωιστικές και παρορμητικές συμπεριφορές των ανδρών (τους). Ξέρετε, τα γνωστά «τσιλιμπουρδίσματα», όπου καλοζωισμένοι μεσήλικες περνούσαν τη γέφυρα της υπερωρίμανσης με νεαρές ξανθιές υπάρξεις και ακριβά αυτοκίνητα.
Πλέον είναι σαφές κι επιστημονικά αποδεκτό, ότι ο χρόνος κυλάει εξίσου απειλητικά για όλους μας. Κι όλοι μας περνάμε στην αντεπίθεση. Μόνο που πια δεν το θεωρούμε κρίση «μέσης ηλικίας», αλλά κρίση ταυτότητας.
Μετράμε τα χρόνια μας και συνειδητοποιούμε, ότι μας υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ όσο έχουμε ζήσει έως τώρα. Και πως αν πρέπει να κάνουμε κάτι, ο πιο κατάλληλος χρόνος είναι τώρα. Διότι, παραφράζοντας τον Σαίξπηρ, αν συνηθίζαμε να ξοδεύαμε άσκοπα το χρόνο μας, ήρθε η σειρά του χρόνου να ξοδέψει άσκοπα εμάς.
Λένε πως ο χρόνος αλλάζει τα πράγματα, αλλά στην πραγματικότητα είμαστε εμείς που πρέπει να τα αλλάξουμε μόνοι μας. Από τη στιγμή που θα μείνουμε ακίνητοι και θα βαλτώσουμε, θα σημάνει μέσα μας όχι πια ότι ωριμάζουμε, αλλά ότι γερνάμε. Και δεν θέλουμε να γερνάμε, προτιμάμε να ωριμάζουμε. Έτσι παύουμε να πειραματιζόμαστε προς την κατεύθυνση που από καιρό ξέρουμε πως δεν οδηγεί πουθενά, γιατί ο χαμένος χρόνος, του Προυστ ή ο δικός μας, μετράει μέσα μας αλλιώς.
Ανακαλύπτουμε την αλήθεια στις θεωρίες του Jung , ότι «η μεγαλύτερη δυνατότητα για ανάπτυξη και αυτογνωσία συμβαίνει στο δεύτερο μισό της ζωής μας».
Και ναι, μπορεί στην ηλικία μας άλλοι να ήταν κοσμοκράτορες, ενώ εμείς δεν έχουμε κάνει τίποτα που ν’ αξίζει ακόμη, αλλά δεν πειράζει. Εξίσου μεγάλη κατάκτηση μπορεί να είναι και να λύσουμε τον προσωπικό μας γόρδιο δεσμό. Να επιλύσουμε τη θεμελιώδη σύγκρουση που συμβαίνει μέσα μας. Να αντιμετωπίσουμε την απόκλιση ανάμεσα στις γιγάντιες νεανικές φιλοδοξίες και την πραγματικότητας της ενήλικης ζωής μας, επικεντρώνοντας σε αυτά που έχουμε ήδη καταφέρει.
Ακόμη κι αν αμφισβητούμε τον εαυτό μας σε πολύ βασικά θέματα, τώρα έχουμε μια ευκαιρία να κάνουμε επανεκκίνηση. Να αναρωτηθούμε τι είναι πλέον το ουσιαστικό για την ψυχή μας. Τι χρειαζόμαστε σε μεγαλύτερη δόση στη ζωή μας. Τι ζητάει μέσα μας να απελευθερωθεί.
Η νεότητα δεν είναι μια χρονική περίοδος, είναι μια πνευματική κατάσταση. Ένα ανενεργό μυαλό είναι λιγότερο ελκυστικό από ένα χαϊδεμένο από το χρόνο πρόσωπο. Μπορεί να μην ανήκουμε στενά στη σημερινή νεολαία, αλλά υπάρχουν πολλά πράγματα καινούρια εκεί έξω για εμάς.
Ακόμη ο έρωτας αλλάζει μορφή. Επικεντρώνεται σε έναν μόνο άνθρωπο, που τον ερωτευόμαστε ξανά και ξανά. Γιατί δεν έχουμε πια την ανάγκη να ερωτευόμαστε κάθε λίγο ένα διαφορετικό πρόσωπο, αναζητώντας να κατανοήσουμε κομμάτια δικά μας.
Εν κατακλείδι για τους δημιουργικούς ανθρώπους η γραμμή των -άντα δεν οριοθετεί τη χαμένη τους νιότη. Σηματοδοτεί την εξερεύνηση νέων των επιλογών της ζωής και την επιβεβαίωση ότι αυτές υπάρχουν ακόμα και είναι πολλές!
Γιατί είναι μελαγχολικό να μεγαλώνεις, αλλά συναρπαστικό να ωριμάζεις!
Πηγή: balaoritoustreet.wordpress.com
