Επίσημη προσκεκλημένη του 1ου Διεθνούς Συνεδρίου Πολυτελούς Τουρισμού στην Ελλάδα που θα πραγματοποιηθεί στις 29 και 30 Απριλίουστη Σαντορίνη θα είναι η Maye Musk.
Το διεθνούς εμβέλειας Συνέδριο με τίτλο “The Luxury Side of Greece”, που φιλοδοξεί να γίνει θεσμός, συνδιοργανώνεται από τον Δήμο Θήρας και την εταιρεία “Update Entertainment”.
Τελεί υπό τις αιγίδες του Υπουργείου Τουρισμού, του ΕΟΤ, του Διεθνούς Πανεπιστημίου Ελλάδας, του Πανεπιστημίου Αιγαίου και της P.S.S.E.A.
Η διεθνούς φήμης συγγραφέας, διδάκτωρ διαιτολογίας, supermodel και μητέρα των επιδραστικών επιχειρηματιών Elon Musk, Kimbal Musk και Tosca Musk σε μια συζήτηση με την δημοσιογράφο και διευθύνουσα σύμβουλο της διοργανώτριας εταιρείας “Update Entertainment” Έλλη Σπυροπούλου θα αναλύσει πως συνεργάζεται επιτυχώς επί 50+ έτη, με κορυφαίους οίκους μόδας και διεθνή brands απ’ όλο τον κόσμο χτίζοντας το δικό της μοναδικό όραμα.
Μέσα από το παγκόσμιο Best Seller της “A Woman Makes A Plan” γυναίκες κάθε ηλικίας, εμπνέονται από την προσωπικότητα της και παραδειγματίζονται από τις δράσεις της. Άλλωστε όπως υποστηρίζει και η ίδια. “It’s great to be 75”.
Έχοντας ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, θα μας διηγηθεί μοναδικές εμπειρίες που βίωσε στην πορεία της επαγγελματικής της δραστηριότητας και ξεχωριστές στιγμές από την ανατρεπτική ζωή της που την καθιστά πρότυπο για εκατομμύρια γυναίκες παγκοσμίως.
Στόχος του Συνεδρίου είναι να αναδείξει την Ελλάδα ως ένα ισχυρό προορισμό στον συνεχώς αναπτυσσόμενο Τουρισμό Πολυτελείας με σκοπό να διεκδικήσει την δική της ξεχωριστή θέση μέσα σε ένα έντονα ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον.
Στην γιορτή αυτή για τον Πολυτελή Τουρισμό στην Ελλάδα θα φιλοξενηθούν διεθνούς φήμης ομιλητές, επίτιμοι προσκεκλημένοι από τον πολιτικό και επιχειρηματικό χώρο, ισχυροί παράγοντες από τον κλάδο του τουρισμού και δημοσιογράφοι από μεγάλα εγχώρια και διεθνή μέσα με σκοπό να διασφαλιστεί η προβολή της χώρας μας και η ανάδειξη της ως Luxury Travel Destination.
Με εγκαύματα στο νοσοκομείο της Ρόδου μεταφέρθηκε το βράδυ της Ανάστασης ένα κοριτσάκι 7 χρονών. Το κοριτσάκι τραυματίστηκε από βεγγαλικό στο χωριό Μαλώνα της Ρόδου.
Το περιστατικό κατήγγειλε με ανακοίνωση του ο πρόεδρος της κοινότητας Μαλώνας Νεκτάριος Μουστακέλλης αναφέροντας τα εξής:
“Σήμερα ένα παιδί 7 χρονών δεν θα πάρει την λαμπάδα του να πάει στη Ανάσταση…Σήμερα αυτό το παιδί δεν θα τσουγκρίσει το κόκκινο αυγό που με χαρά περίμενε να κάνει…Σήμερα αυτό το παιδί υποφέρει στο νοσοκομείο με εγκαύματα…
Σήμερα και για αρκετά χρόνια ακόμα οι γονείς αυτού του παιδιού θα ανησυχούν μην τυχόν και μείνουν σημάδια στο προσωπάκι του…
Γιατί ΕΣΥ εχθές δεν σκέφτηκες την πράξη σου ή την σκέφτηκες και είπες “σιγά τί θα γίνει;” κι’ όμως έγινε.
Ας σκεφτούμε σήμερα ότι το κακό μπορεί να γίνει. Ναι, στο έθιμο. Αλλά με ασφάλεια για τους γύρω μας και την δικιά μας.Καλή Ανάσταση!!
Οι σκέψεις όλων μας θα είναι στο κοριτσάκι και στη οικογένειά του».
Σοβαρό ατύχημα με κροτίδα σημειώθηκε την ώρα της Ανάσταστης, στον Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννη στη Σύμη.
Υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, ένας 13χρονος τραυματίστηκε από κροτίδα στα δάχτυλα του ενός χεριού του και στο πρόσωπο.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες της ΕΡΤ, το παιδί ακρωτηριάστηκε στις φάλαγγες τεσσάρων δακτύλων και τραυματίστηκε στο πρόσωπο.
Ειδοποιήθηκε το ΕΚΑΒ και γύρω στις 2 τα ξημερώματα πήγε ελικόπτερο στο νησί και από εκεί με μια μικρή στάση στη Κω, ο 13χρονος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Παίδων στην Αθήνα.
Καθώς η Τουρκία οδεύει προς τις εκλογές της 14ης Μαΐου, το αυξανόμενο κόστος ζωής αποτελεί ένα από τα κύρια θέματα συζήτησης. Η τουρκική οικονομία βρίσκεται σε κρίση εδώ και αρκετό καιρό, με τη χώρα να υποφέρει από τον πληθωρισμό, που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο 50%.
Αυτό τουλάχιστον λένε τα επίσημα στοιχεία. Γιατί σύμφωνα με την Ανεξάρτητη Ερευνητική Ομάδα για τον Πληθωρισμό (ENAG), το ποσοστό αυτό φτάνει το 112%, καταδεικνύοντας ότι οι τουρκικές αρχές αλλοιώνουν τα στοιχεία. Η τουρκική λίρα χάνει όλο και περισσότερο την αξία της έναντι του ευρώ, με την ισοτιμία να είναι σήμερα 1 ευρώ προς 21 λίρες, ενώ το 2014 ήταν 1 ευρώ προς 2,9 λίρες.
Όταν ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν ανακοίνωσε την Τετάρτη (12/04) το προεκλογικό πρόγραμμα του κόμματός του AKP, υποσχέθηκε να επαναφέρει τον πληθωρισμό σε μονοψήφιο ποσοστό, εάν επανεκλεγεί, όπως και να «νικήσει» την αστάθεια στις τιμές των τροφίμων.
Σύμφωνα με μελέτη του ερευνητικού κέντρου DISK-AR οι τιμές των τροφίμων έχουν αυξηθεί κατά 1.750% τα τελευταία 20 χρόνια. Το AKP του Ερντογάν βρίσκεται στην εξουσία εδώ και 21 χρόνια.
Η Τουρκία είναι πέμπτη στον παγκόσμιο κατάλογο πληθωρισμού τροφίμων, με ποσοστό 69%. Προηγούνται μόνο ο Λίβανος, η Ζιμπάμπουε, η Αργεντινή και το Ιράν. Σύμφωνα με στοιχεία του Εθνικού Συμβουλίου Κόκκινου Κρέατος, ο κιμάς έχει ακριβύνει περισσότερο από 30% τον τελευταίο μήνα, ενώ πέρυσι η αύξηση έφτασε το 147%.
Για τους Τούρκους η κρίση δεν σημαίνει μόνο ότι είναι πιο δύσκολο να πάνε, για παράδειγμα, διακοπές στο εξωτερικό. Πολλοί δυσκολεύονται ακόμη και να αγοράσουν τρόφιμα, γεγονός που θα μπορούσε να επηρεάσει την απόφαση των ψηφοφόρων στις 14 Μαΐου.
«Το πιο σημαντικό ζήτημα για τις εκλογές»
«Ο πληθωρισμός στα τρόφιμα θα είναι το καθοριστικό ζήτημα των εκλογών», λέει ο Τούρκος πολιτικός επιστήμονας Μπερκ Εσέν του Πανεπιστημίου Σαμπαντζί της Κωνσταντινούπολης. «Ο πληθωρισμός των τροφίμων σαφώς αποδυναμώνει την κυβέρνηση. Γι’ αυτόν και μόνο τον λόγο, η κυβέρνηση αγωνίζεται να κρατήσει τη βάση της ενωμένη. Μια σημαντική συνιστώσα του εκλογικού σώματος του ΑΚΡ είναι η κατώτερη μεσαία τάξη. Και αυτή επηρεάζεται άμεσα από τον πληθωρισμό στα τρόφιμα», δήλωσε ο Εσέν σε συνέντευξή του στην DW.
Ο μέσος Τούρκος πολίτης δεν μπορεί πλέον να αντέξει οικονομικά τα γαλακτοκομικά και τα προϊόντα κρέατος. Τέτοια προϊόντα δεν είναι προσιτά σε όλους, σύμφωνα με τον Σεμσί Μπαϊρακτάρ, πρόεδρο της Τουρκικής Ομοσπονδίας Γεωτεχνικών Επιμελητηρίων. Οι παραγωγοί δεν μπορούν πλέον να ταΐσουν τα ζώα τους λόγω των αυξήσεων των τιμών στις ζωοτροφές, δήλωσε ο Μπαϊρακτάρ, σε συνέντευξή του στην DW. «Λόγω της αύξησης του κόστους και της μείωσης της προσφοράς, οι τιμές του κρέατος αυξήθηκαν. Ο καταναλωτής δυσκολεύεται να έχει πρόσβαση στα κρέατα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα» αναφέρει ο Μπαϊρακτάρ.
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας ξενοδοχεία και εστιατόρια έκλεισαν. Πρόκειται για μέρη, όπου καταναλώνεται πολύ κρέας. «Το 70% της παραγωγής κρέατος δεν μπορούσε να καταναλωθεί εκείνη τη στιγμή και τα προϊόντα αυτά πωλήθηκαν σε πολύ χαμηλές τιμές», δήλωσε ο Αχμέτ Γιουτσεζάν, πρόεδρος της Ένωσης Παραγωγών και Βιομηχανίας Κρέατος (ETBIR). Σήμερα, ο τουρισμός και η γαστρονομία είναι και πάλι ζωντανές και η κατανάλωση κρέατος έχει επανέλθει στα προηγούμενα επίπεδα. «Όμως τώρα που δεν υπάρχουν επαρκείς επενδύσεις, η εγχώρια ζήτηση δεν μπορεί να καλυφθεί. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι τιμές αυξάνονται σταθερά εδώ και έξι μήνες» λέει ο Γιουτσεζάν, ο οποίος επιρρίπτει την ευθύνη για την άνοδο των τιμών στις «λανθασμένες πολιτικές» της κυβέρνησης και στην έλλειψη σχεδιασμού κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
«Η κυβέρνηση θέλει απλώς να σουλουπώσει την κατάσταση»
Εξαιτίας της αύξησης των τιμών, η κυβέρνηση αποφάσισε να αυξήσει τις εισαγωγές ζώων από το εξωτερικό. Η Αρχή Κρέατος και Γάλακτος ESK σχεδιάζει να εισάγει πάνω από μισό εκατομμύριο ζώα και 8.500 τόνους επεξεργασμένου κρέατος, κυρίως από τη Λατινική Αμερική.Ο Μπιουλέντ Τουντς, διευθυντής της τουρκικής Ένωσης Παραγωγών Κόκκινου Κρέατος TÜKETBIR, υπογραμμίζει ότι οι κατασκευαστές δεν αντιτίθενται επί της αρχής στις προγραμματισμένες εισαγωγές αλλά περισσότερο στην έλλειψη σχεδιασμού. Η κυβέρνηση, λέει, λαμβάνει αντιφατικές αποφάσεις.
«Νωρίτερα ο υπουργός είπε ότι είχαν σχεδιάσει τα πάντα. Ότι σε τρία χρόνια θα σταματούσαν οριστικά τις εισαγωγές. Στη συνέχεια, επενδύσαμε αναλόγως. Χτίστηκαν εκατοντάδες, χιλιάδες εργοστάσια, ιδρύθηκαν πολλές νέες εταιρείες. Και ξαφνικά λέγεται ότι θα εισάγονται πάνω από 500.000 ζώα. Αυτό μας ενοχλεί ως παραγωγούς. Βλέπουμε το ίδιο σενάριο ξανά και ξανά εξαιτίας των πολιτικών που επικεντρώνονται στο να σουλουπώσουν απλώς την κατάσταση» δήλωσε ο Τουντς. Υιοθετώντας αντίστοιχη άποψη, ο Γιουτσεζάν δεν πιστεύει πως θα μειωθούν έτσι οι τιμές.
Όπως ανέφερε ο πρόεδρος του Ιδρύματος για τα Δικαιώματα των Καταναλωτών, Τουρχάν Τσακάρ, η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή καθώς «ποτέ ξανά δεν ήταν τα τρόφιμα στην Τουρκία τόσο ακριβά όσο σήμερα και, τώρα, η συντριπτική πλειονότητα των καταναλωτών δεν έχει πρόσβαση ούτε στα βασικά από αυτά».
Ο τζόγος εμφανίστηκε πριν από αρκετές χιλιετίες και οι πολιτιστικοί αιώνες που έχει διανύσει η ανθρωπότητα δηλώνουν πως τα τυχερά παιχνίδια ανήκουν στα εξελικτικά χαρακτηριστικά από τα οποία δεν μπορούμε να απαλλαγούμε.
Έχοντας φτάσει στον 21ο αιώνα, παρατηρούμε πως οι άνθρωποι είναι εξίσου διχασμένοι σε ότι αφορά τον τζόγο, όπως ακριβώς και στο παρελθόν. Η Κίνα εξακολουθεί να απαγορεύει τα τυχερά παιχνίδια όπως έκανε πριν από 4.000 χρόνια και η Ιταλία ως «διάδοχος» της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας δεν δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα τυχερά παιχνίδια. Στην Αίγυπτο, ο τζόγος θεωρούνταν αδίκημα κατά του Φαραώ και οι παίκτες μεταφέρονταν σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας. Στο Ισλάμ, τον Βουδισμό και το Ταλμούδ, ο τζόγος θεωρείται αμαρτία και πολύ συχνά επιφέρει πολύ σκληρές κυρώσεις.
Στον οδηγό που έχετε ανοίξει, θα ερευνήσουμε την ιστορία του τζόγου αλλά και τη θεσμοθέτηση του στο πέρασμα των αιώνων. Ο τζόγος άλλωστε ήταν πάντα μέρος της ανθρώπινης ιστορίας, αλλά μετατράπηκε σε ένα καθιερωμένο και εξέχον κοινωνικό φαινόμενο μόλις στον 20ο αιώνα, όταν άρχισαν να δημιουργούνται τα πρώτα μεγάλα εμπορικά καζίνο και τα τυχερά παιχνίδια να γνωρίζουν μεγάλη απήχηση.
Ο τζόγος στην αρχαιότητα
Το να ορίσουμε μια ακριβή ημερομηνία επινόησης του τζόγου μόνο εύκολη υπόθεση δεν είναι. Οι περισσότερες έρευνες δείχνουν ότι τα τυχερά παιχνίδια παίζονταν σε όλο τον κόσμο και σε όλες τις κοινωνίες, είτε το επέτρεπαν οι επίσημοι νόμοι είτε όχι. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι πολλές από αυτές τις κοινωνίες, τους πολιτισμούς και τα έθνη δεν είχαν πραγματικό τρόπο να γνωρίσουν ο ένας τον άλλον.
Οι ιθαγενείς της Βόρειας Αμερικής έπαιζαν ένα παιχνίδι χρησιμοποιώντας κόκκαλα του ανθρώπινου σώματος, ενώ οι φρουροί της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μάχονταν μεταξύ τους για τα ρούχα του Ιησού κατά τη διάρκεια της Σταύρωσης. Τα τυχερά παιχνίδια είχαν ήδη καθιερωθεί κατά τη διάρκεια της πρώτη Περσικής αυτοκρατορίας, αλλά είναι γεγονός πως είχαν πρωτοεμφανιστεί πολύ νωρίτερα.
Τα επιστημονικά στοιχεία που έχουμε διαθέσιμα μας επιτρέπουν να διαπεράσουμε το πέπλο της ιστορίας και να βρούμε αποδείξεις για το ότι ο τζόγος ήταν ήδη διαθέσιμος από την παλαιολιθική εποχή, πριν δηλαδή υπάρξει γραπτή ιστορία. Ωστόσο, τα πρώτα ζάρια έξι πλευρών ανακαλύφθηκαν στη Μεσοποταμία γύρω στο 3.000 π.Χ.
Ο τζόγος ως μέρος του «Θείου Προορισμού»
Ενώ η αντίθεση στον τζόγο εντάθηκε στο πέρας των χιλιετιών με αποτέλεσμα να απαγορευτεί σε πολλές κοινωνίες, ο τζόγος παρέμεινε πιο ζωντανός όσο ποτέ, ειδικά στους πολιτισμούς με αυξημένα πνευματικά χαρακτηριστικά που λάτρευαν συγκεκριμένες θεότητες. Αργότερα, στις χιλιετίες που ακολούθησαν ο τζόγος συνδέθηκε με αρκετές εικασίες περί «θεϊκού σχεδίου», σε μια προσπάθεια κατανόησης του τι σκέφτονταν οι θεοί για διάφορα θέματα. Στο πλαίσιο αυτό, τα ζάρια χρησιμοποιούνταν για να διαβάζουν το μέλλον, να απονείμουν δικαιοσύνη ή να ληφθούν σημαντικές αποφάσεις.
Η συνέχεια της ιστορίας φέρνει στο προσκήνιο τη συλλογή και τη συγκέντρωση εμπορευμάτων και πολύτιμων μετάλλων. Οι άνθρωποι τότε άρχισαν να σκέφτονται ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν ζάρια για να αποφασίσουν ποιος αξίζει περισσότερο το κάθε αγαθό. Τα στοιχήματα με ποντάρισμα υλικών αγαθών κόντρα στον παράγοντα της τύχης έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλή στις διάφορες κοινωνίες μετά το 2.300 π.Χ., αλλά οι τότε άρχοντες αντιλήφθηκαν γρήγορα ότι ο τζόγος ήταν κάτι κακό με την έννοια ότι στερούσε από κάποιους και έδινε σε άλλους.
Ως εκ τούτου, αυτοκράτορες και μονάρχες άρχισαν να απαγορεύουν οποιαδήποτε δραστηριότητα κατατάσσονταν στο φάσμα του τζόγου, η οποία όμως δεν περιορίστηκε ποτέ. Ωστόσο, στις επόμενες εποχές που ακολούθησαν Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι και Βουδιστές αντιτάχθηκαν σθεναρά στον τζόγο ως «κατασκεύασμα της κοινωνίας».
Ποιος επινόησε τελικά τον τζόγο;
Η σύγχρονη έννοια του τζόγου πρέπει να αποδοθεί στην Ευρώπη. Οι Ευρωπαίοι είναι αυτοί που επινόησαν τον τζόγο με την πιο ουσιαστική του έννοια, όπως δηλαδή τον αντιλαμβανόμαστε σήμερα. Τη σκυτάλη στη συνέχεια πήραν οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, ανοίγοντας χιλιάδες εμπορικά καζίνο. Αξίζει ωστόσο να αναφερθεί πως τα πρώτα παιχνίδια που ήταν διαθέσιμα για τους λάτρεις του τζόγου, προέρχονταν από την ιστορία του αποκαλούμενου «Παλαιού Κόσμου».
Το μπακαρά άρχισε να εμφανίζεται στη Γαλλία και την Ιταλία γύρω στο 1400 και γνώρισε άμεσα μεγάλη επιτυχία. Τα φύλλα βέβαια της τράπουλας ήταν πολύ διαφορετικά εν συγκρίσει με την τωρινή τους μορφή. Η Ευρώπη στη συνέχεια είδε πολλά ακόμη παιχνίδια να ανεβάζουν κατακόρυφα τη δημοτικότητα τους, μεταξύ των οποίων και το μπλακτζάκ, με την πρώτη του έκδοση να συναντάται γύρω στο 1600.
Τα πρώτα καζίνο στην Ευρώπη έκαναν την εμφάνιση τους στην Ιταλία γύρω στο 1638. Το πρώτο από αυτά ήταν το Ridotto στη Βενετία και αποτέλεσε την αρχή της εδραίωσης του σύγχρονου θεσμού του τζόγου στην ιστορία. Τα χρόνια που ακολούθησαν έφεραν στην Ευρώπη πολέμους, λιμούς, πανδημίες και πολλές ακόμη καταστροφές. Αν όμως κάτι έμεινε σταθερό, αυτό ήταν αναμφίβολα η τάση του ανθρώπου για εμπλοκή στα τυχερά παιχνίδια.
Στις αρχές του 1800, γεννήθηκε ο «Μικρός Τροχός του Παρισιού», ένας τίτλος που περιέγραφε το παιχνίδι της ρουλέτας που έγινε ανάρπαστο τόσο στη Γαλλία όσο και σε ολόκληρη την ήπειρο. Η ρουλέτα μεταφέρθηκε σύντομα και στις Ηνωμένες Πολιτείες, όταν και προέκυψε η δεύτερη έκδοση που έφερε δύο θέσεις για το «μηδέν», μια έκδοση που είναι γνωστή ακόμη και σήμερα ως «American Roulette».
Ακολούθησαν τα χρόνια του πόκερ που εφευρέθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από τη δεκαετία του 1830 κι έπειτα, το πόκερ αποτέλεσε παιχνίδι διευθέτησης διαφορών. Στη δεκαετία του 1890 έκαναν την εμφάνιση τους οι κουλοχέρηδες και έκτοτε ο τζόγος συνέχισε να εξελίσσεται διαρκώς. Κάπως έτσι φτάσαμε στο 1910 και τη δημιουργία του Λας Βέγκας, τη μεγαλύτερη «έδρα» του τζόγου παγκοσμίως μέχρι και σήμερα.
Στοίχημα
Ποιο είναι το επόμενο στάδιο για τον τζόγο;
Από το 1900 και μετά ο τζόγος έχει εξελιχθεί ακόμη περισσότερο. Σημείο αναφοράς φυσικά η μεταφορά του στο διαδίκτυο, με τους παίκτες να αναζητούν διαρκώς νέες εμπειρίες στην online έκδοση των αγαπημένων τους παιχνιδιών. Οποιαδήποτε εικασία για «θεϊκό προορισμό» έχει φυσικά ξεχαστεί εδώ και πολλούς αιώνες, αλλά αν κάτι κρατάμε είναι σίγουρα το γεγονός ότι ο τζόγος αποτελούσε πάντα μέρος του βασικού ενστίκτου του ανθρώπινου είδους!
Οι ανθρωπολόγοι πίστευαν για καιρό ότι οι πίθηκοι εξελίχθηκαν σε όρθια στάση για να μαζεύουν φρούτα στα δάση, αλλά νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν υποδηλώνει ότι ανέπτυξαν το όρθιο ανάστημά τους για να πιάνουν φύλλα.
Η έρευνα επικεντρώθηκε σε έναν απολιθωμένο πίθηκο 21 εκατομμυρίων ετών που ονομάζεται «Morotopithecus». Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι πρώιμοι πίθηκοι της εποχής εκείνης έτρωγαν φύλλα και ζούσαν σε ένα εποχιακό δάσος με ανοιχτές χλοερές εκτάσεις και όχι σε πυκνά δάση με θόλο, όπως υπήρχε η πεποίθηση μέχρι σήμερα.
Η έρευνα προέκυψε από μια συνεργασία παλαιοντολόγων διεθνώς, γνωστή ως Ερευνα για τους Κατάρρινους της Ανατολικής Αφρικής και την Εξέλιξη των Ανθρωποειδών (REACHE), όπου καθένας από τους επιστήμονες επικεντρώνεται σε διαφορετικές πτυχές του παλαιοπεριβάλλοντος των πρώιμων πιθήκων.
Σπόνδυλος πιθήκου Morotopithecus
Η συγκεκριμένη μελέτη με επικεφαλής την παλαιοανθρωπολόγο και καθηγήτρια στο Τμήμα Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, Λάουρα ΜακΛάτσι, επικεντρώνεται σε μια τοποθεσία 21 εκατομμυρίων ετών που ονομάζεται Moroto στην ανατολική Ουγκάντα. Εκεί, οι ερευνητές εξέτασαν απολιθώματα που βρέθηκαν σε ένα μόνο στρωματογραφικό επίπεδο, συμπεριλαμβανομένων των απολιθωμάτων του παλαιότερου σαφώς τεκμηριωμένου πιθήκου, του Morotopithecus.
Στο ίδιο στρώμα υπήρχαν απολιθώματα άλλων θηλαστικών, αρχαία εδάφη που ονομάζονται παλαιοσόλια και μικροσκοπικά σωματίδια πυριτίου από φυτά που ονομάζονταν φυτόλιθοι.
Μέσα από τα ευρήματα αυτά οι ερευνητές αναδημιούργησαν το αρχαίο περιβάλλον του Morotopithecus.
Οπως ανακάλυψαν, τα φυτά που αναπτύχθηκαν σε αυτό το τοπίο έζησαν εποχιακές περιόδους βροχής και ξηρασίας. Αυτό σημαίνει, επίσης, ότι τουλάχιστον ένα μέρος του έτους οι πίθηκοι έπρεπε να βασίζονται σε κάτι άλλο εκτός από φρούτα για να επιβιώσουν. Οπως υποδεικνύεται από τα ευρήματα, ο Morotopithecus ζούσε σε ένα ανοιχτό δάσος αποτελούμενο από δέντρα και θάμνους.
Η πρώτη ένδειξη ότι αυτοί οι αρχαίοι πίθηκοι έτρωγαν φύλλα ήταν στους γομφίους τους, καθώς ήταν πολύ «κορυφοειδείς», όπως οι γομφίοι που χρησιμοποιούνται για το σχίσιμο ινωδών φύλλων. Αντίθετα, οι γομφίοι που χρησιμοποιούνται για την κατανάλωση φρούτων είναι συνήθως πιο στρογγυλεμένοι, σύμφωνα με την κ. ΜακΛάτσι.
Ανω γνάθος πιθήκου Morotopithecus
Επίσης, οι ερευνητές εξέτασαν το οδοντικό σμάλτο των πιθήκων καθώς και άλλων θηλαστικών που βρέθηκαν στο ίδιο στρωματογραφικό επίπεδο. Από τις ισοτοπικές αναλογίες στο οδοντικό σμάλτο συμπέραναν ότι οι πίθηκοι και τα άλλα θηλαστικά έτρωγαν φυτά που είχαν υποστεί πίεση νερού και τα οποία είναι πιο συνηθισμένα σε ανοιχτά δασικά περιβάλλοντα ή δασικά περιβάλλοντα με χορτάρι.
«Τώρα που δείξαμε ότι τέτοια περιβάλλοντα υπήρχαν τουλάχιστον δέκα εκατομμύρια χρόνια πριν από την εξέλιξη του διποδισμού, πρέπει επίσης να ξανασκεφτούμε την ανθρώπινη προέλευση», σημειώνει η κ. ΜακΛάτσι.
Η έρευνα, που δημοσιεύεται στο περιοδικό Science, δεν ρίχνει λοιπόν μόνο φως στην προέλευση των πιθήκων, αλλά ανατρέπει και τις γνώσεις μας για την προέλευση των δασικών εκτάσεων. Παλαιότερα οι ερευνητές πίστευαν ότι η Ισημερινή Αφρική κατά τη διάρκεια του πρώιμου Μειόκαινου ήταν πυκνά καλυμμένη με δάση και ότι οι ανοιχτές δασικές εκτάσεις και οι εκτάσεις που καλύπτονταν με χορτάρι εμφανίστηκαν μόλις 7-10 εκατομμύρια χρόνια πριν.
Αντίθετα, με την παρούσα έρευνα η εξέλιξη αυτή τοποθετείται στα 21 εκατομμύρια χρόνια πριν.
Σε δεύτερη συνοδευτική μελέτη χρησιμοποιείται ένα σύνολο περιβαλλοντικών στοιχείων για να ανακατασκευαστεί η δομή της βλάστησης σε εννιά θέσεις όπου βρέθηκαν απολιθώματα πιθήκων σε όλη την ανατολική Ισημερινή Αφρική κατά τη διάρκεια του πρώιμου Μειόκαινου, συμπεριλαμβανομένης της θέσης Moroto.
Αποκαλύφθηκε ότι το γρασίδι ήταν παντού κατά τη διάρκεια εκείνης της χρονικής περιόδου, όπως δηλώνει ο Τζον Κίνγκστον, βιολογικός ανθρωπολόγος και αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν.
Με το καλημέρα της τουριστικής περιόδου και μέσα στη Μεγάλη Εβδομάδα, στον «οργασμό» της επιβατικής κίνησης, βρήκαν ευκαιρία να τσαλαπατήσουν ακόμα και τα ελάχιστα του χρόνου εργασίας και ανάπαυσης των εργαζομένων και αναγκάζουν το πλήρωμα να δουλεύει στα όρια τους, με 15 ώρες δουλειάς.
Αυτά συμβαίνουν στο CHAMPIONJET 2, της ναυτιλιακής εταιρίας Seajets. Στις 12/4 αναχώρησε από τον Πειραιά στις 7:00 π.μ. και αφού εκτέλεσε το δρομολόγιο Σύρο – Μύκονο – Νάξο -Σαντορίνη – Νάξο – Μύκονο – Σύρο, έφτασε στον Πειραιά στις 7:00 μ.μ.
Σ’ αυτό το 12ωρο του δρομολογίου, πρέπει να προστεθούν, οι τουλάχιστον 1μιση ώρα πριν την αναχώρηση, για την έναρξη της εργασίας των συνάδελφων μας, για την προετοιμασία του μηχανοστασίου και την υποδοχή των επιβατών και επίσης τουλάχιστον 1μιση ώρα, υπό κανονικές συνθήκες για πετρέλευση και καθαρισμό του πλοίου.
Σύνολο δηλαδή 15 ώρες ελάχιστος χρόνος εργασίας.
45 μέρες από το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, με τις τραγικές ευθηνές για τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας, πήγαν περίπατο οι βαρύγδουπες δηλώσεις, για επιθεωρήσεις στα ωράρια εργασίας των ναυτικών, μετά από τη συνάντηση του Πρωθυπουργού – του Υπουργού ΥΕΝ – του Αρχηγού του Λιμενικού Σώματος.
Σε σχετικό κανονισμό του υπουργείου, για τις παραβιάσεις του ωραρίου εργασίας και του χρόνου των δρομολογίων, προβλέπεται «το μετρό της αναστολής απόπλου» ή «η ανάληψη ενεργειών εκ μέρους της πλοιοκτήτριας εταιρίας για ναυτολόγηση διπλού πληρώματος» ή «η χορήγηση χρόνου ανάπαυσης τουλάχιστον 14 ώρες στο πλήρωμα».
Προειδοποιούμε τον Υπουργό και τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου, ότι είναι οι μοναδικοί υπεύθυνοι για οτιδήποτε συμβεί, που έχει σχέση με την ασφάλεια των εργαζομένων και επιβατών. Είναι υπεύθυνοι που επιτρέπονται δρομολόγια, που οδηγούν στη σωματική και ψυχική εξόντωση από την κόπωση τους ναυτεργάτες. Δεν μπορεί να δικαιολογείται στο όνομα της επιβατικής κίνησης της Μεγάλης Εβδομάδας, μπροστά στα κέρδη των εφοπλιστικών εταιριών, να μην τηρούνται ΟΥΤΕ ΤΑ ΕΛΑΧΙΣΤΑ που προβλέπονται.
Προειδοποιούμε ακόμα για την Κυριακή του Πάσχα, να τηρηθεί η 4ωρη διακοπή στη Σαντορίνη, σε ξενοδοχείο, για ξεκούραση του πληρώματος στο πλοίο CHAMPIONJET 2.
Οταν πρόκειται για παγωτό, ο Λούκα ντε Ρόκο αρέσκεται στο να πειραματίζεται. Καρύδα με μάραθο, άνθη πικραλίδας, παρμεζάνα με αχλάδι ή γεύση πεύκου με μέλι του δάσους είναι μερικές από τις ασυνήθιστες γεύσεις έχει δημιουργήσει ο διάσημος παγωτατζής από το Σβάμπαχ, στα περίχωρα της Νυρεμβέργης. «Αλλά πρέπει να είναι και νόστιμο», συμπληρώνει.
Δεν είναι όμως το μοναδικό παράδειγμα. Πολλά άλλα παγωτατζίδικα στη Γερμανία κάνουν επίσης τα μαγικά τους στις δοκιμαστικές κουζίνες πριν την έναρξη της σεζόν, για να προκαλέσουν με τις γεύσεις τους τους ουρανίσκους των πελατών τους. Πολλές φορές τα αποτελέσματα είναι αντισυμβατικά, όπως δείχνει το παγωτό με γεύση λουκάνικου, ξινολάχανου, σπαραγγιών, αλλά και το παγωτό από …έντομα. Ποιες γεύσεις ωστόσο μπορούν να αποτελέσουν τάση στην αγορά του παγωτού φέτος και τι πραγματικά αρέσει στους περισσότερους;
Το παγωτό «Tiziano», μια γεύση από σταφύλια και αφρώδη οίνο, ανακηρύχθηκε από την Ένωση Ιταλών Κατασκευαστών Παγωτού Uniteis, με έδρα το Βερολίνο, ως η ποικιλία του 2023. «Αυτό είναι ένα παγωτό φρούτων για ενήλικες (…) και δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά εάν θα είναι πόλος έλξης στα παγωτατζίδικα», δηλώνει η εκπρόσωπος Αναλίσα Κάρνιο. Αυτό εξαρτάται επίσης από τον καιρό καθώς το παγωτό φρούτων σημειώνει καλές πωλήσεις, ιδιαίτερα τα ζεστά καλοκαίρια. «Είναι πιο ελαφρύ και πολύ αναζωογονητικό», λέει.
Παγωτά για όλα τα γούστα
Ο Ματίας Μούντς από το Μόναχο, που αυτοαποκαλείται ο «Τρελός Παγωτατζής», θεωρεί πολλά υποσχόμενες τις συνθέσεις γεύσεων με αλκοόλ όπως σαμπάνια με βατόμουρα, μπύρα ή τζιν-τόνικ.
«Το παγωτό μπύρας είναι μια από τις γεύσεις παγωτού με τις μεγαλύτερες πωλήσεις και είναι επίσης πολύ νόστιμο» αναφέρει ο ίδιος. Ο Μούντς δεν διστάζει να πειραματιστεί με σούσι, όρχεις ταύρου ή αλευροσκουλήκια, ικανοποιώντας μερικές φορές πλήρως τα γούστα των πελατών και άλλες φορές όχι και τόσο. Γεύσεις παγωτού όπως πίτσα, λουκάνικο και τυρί είναι πολύ δημοφιλείς, επισημαίνει ο ίδιος. Το παγωτό με γεύση ξινολάχανου από την άλλη, είναι για πιο «σκληρούς» παγωτοφάγους. Αυτό που κάνει πάντα καλές πωλήσεις είναι το παγωτό με φρούτα, βότανα ή μπαχαρικά και το βίγκαν παγωτό.
«Η βίγκαν τάση είναι πολύ δημοφιλής», αναφέρει η Κάρνιο. «Ολοένα και περισσότερες ποικιλίες προστίθενται γιατί αυξάνεται και η ζήτηση». Αυτό δεν συμβαίνει μόνο με τα παγωτατζίδικα. Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Ένωση της Γερμανικής Βιομηχανίας Ζαχαροπλαστικής (BDSI), η βιομηχανία κατασκευής παγωτού επεκτείνει επίσης τη γκάμα των προϊόντων της «λόγω της συνεχούς αυξανόμενης ζήτησης» για βίγκαν παγωτό. Κάποιες από τις νέες γεύσεις είναι για παράδειγμα το φιστίκι-μπανάνα και η καραμέλα με θαλασσινό αλάτι. Εκτός από τη σόγια, το αμύγδαλο και τη βρώμη, η πρωτεΐνη μπιζελιού χρησιμοποιείται επίσης ως φυτική πηγή.
«Ιδιαίτερα το παγωτό σορμπέ είναι πολύ αγαπητό», παρατηρεί ο Λόυκα ντε Ρόκο. Το 2017 μαζί με τον πατέρα του κατέλαβαν τη δεύτερη θέση στον διεθνή διαγωνισμό «Gelato World Tour» με ένα σορμπέ παγωτό από σταφύλια και καραμελωμένα καρύδια.Ο 33χρονος δημιουργεί επίσης μείγματα από λουλούδια όπως σαμπούκο και πικραλίδα, τα οποία μαζεύει ο ίδιος από την γύρω περιοχή και για αυτό το λόγο, αυτές οι γεύσεις παγωτού είναι διαθέσιμες μόνο για ένα μικρό χρονικό διάστημα.
Όταν όμως το καλοκαίρι είναι δροσερό, το παγωτό με γάλα και σοκολάτα είναι καλύτερα, αναφέρει ο Ρόκο. Ωστόσο, το πιο περιζήτητο προϊόν του είναι το all time classic, παγωτό βανίλια. «Αυτό έχει πάντα ζήτηση», δηλώνει ο ίδιος.
Τις εντυπώσεις κερδίζει η κλασική γεύση βανίλια
Η Uniteis, δεν γνωρίζει πόσα παγωτά πωλούνται κάθε χρόνο στα περισσότερα από 2.000 παραδοσιακά ιταλικά παγωτατζίδικα στη Γερμανία. Η Ομοσπονδιακή Ένωση της Γερμανικής Βιομηχανίας Ζαχαροπλαστικής (BDSI), εκτιμά ότι το 84% του παγωτού που καταναλώθηκε το 2021 στη Γερμανία, ήταν παγωτό βιομηχανικής κατασκευής, το 13,5% προήλθε από παγωτατζίδικα ενώ μόνο το 2,5% ήταν παγωτό μηχανής.
Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία, οι γερμανικοί κατασκευαστές παγωτού πούλησαν σχεδόν 538 εκατομμύρια λίτρα παγωτού το 2021, ενώ τα στοιχεία για το 2022 δεν είναι ακόμη διαθέσιμα, όπως δήλωσε ένας εκπρόσωπος.
Το πιο δημοφιλές είδος παγωτού στις οικογενειακές συσκευασίες ήταν ξεκάθαρα η βανίλια και ακολουθεί το μπισκότο, το παγωτό με γεύση φρούτων όπως το λεμόνι και η φράουλα, η σοκολάτα, η καραμέλα και το καρύδι. Αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να σχετίζεται και με το γεγονός ότι υπάρχουν συχνά παιδιά μεταξύ των ειδήμονων του παγωτού.
Στα παγωτατζίδικα δεν πειραματίζονται πάρα πολύ υπογραμμίζει η Κάρνιο. «Τα παιδιά είναι συντηρητικά. Παραγγέλνουν παγωτό με γεύση φράουλα, σοκολάτα και μάνγκο».
Τμήμα κάποτε της Κυρά Παναγιάς, της ακατοίκητης νησίδας βόρεια της Αλοννήσου, το νησάκι του Αγίου Πέτρου έχει «βαπτίσει» όχι μόνο τον κόλπο στον οποίο δεσπόζει, αλλά και έναν ολόκληρο πολιτισμό.
Ποια είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του «Πολιτισμού του Αγίου Πέτρου», που δημιούργησαν λίγες δεκάδες οικογένειες όταν εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην περιοχή γύρω στα τέλη της 7ης χιλιετίας (6100 π.Χ.) και για περίπου 1.000 χρόνια;
Πώς ζούσαν οι «ένοικοι» της καταποντισμένης, κατά το μεγαλύτερο μέρος, σήμερα θέσης και πού οφείλεται η μοναδικότητά τους;
«Το γεγονός ότι ο ενάλιος οικισμός του Αγίου Πέτρου σώζεται έως σήμερα στον βυθό του Αιγαίου, αρκετές χιλιάδες χρόνια μετά την ίδρυσή του από τις πρώτες γεωργικές ομάδες που έφτασαν στον ελλαδικό χώρο, αποτελεί μία ξεχωριστή περίπτωση αρχαιολογικής θέσης, αφού μας επιτρέπει να θίξουμε και να διερευνήσουμε αρχαιολογικάμια σειρά από σημαντικά ζητήματα που αφορούν την ιστορία της νησιωτικής κατοίκησης στο Αιγαίο, το φυσικό περιβάλλον που αντίκρισαν οι πρώτοι νησιώτες», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Νίκος Ευστρατίου, καθηγητής Προϊστορικής Αρχαιολογίας του ΑΠΘ, επικεφαλής των χερσαίων και ενάλιων ερευνών στη θέση όπου αναπτύχθηκε ο αρχαιότερος –γνωστός– βυθισμένος οικισμός στο Αιγαίο.
Κατά τη διάρκεια των ανασκαφικών ερευνών στη νησίδα, έχουν εντοπιστεί αρχιτεκτονικά στοιχεία (π.χ. λίθινα ορθογώνια και αψιδωτά κτίσματα, δύο παιδικές ταφές σε κοιλότητες φυσικού βράχου, λιθοσωροί, τοίχοι κ.ά.), κινητά ευρήματα, όπως εργαλεία από πυριτόλιθο, οψιανό και οστά ζώων, υπολείμματα τροφής από διάφορα ζώα, πουλιά, ψάρια και στρείδια, καθώς και ανθρωπόμορφα ειδώλια και γραπτά κεραμικά όστρακα, που δίνουν και τον χαρακτηρισμό «Πολιτισμός του Αγίου Πέτρου».
«Ισως από τα πιο ενδιαφέροντα αρχαιολογικά στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας (κεραμική, ειδώλια, οψιανός) είναι ότι επρόκειτο για μια όχι απομονωμένη κοινότητα, αλλά, αντίθετα, για κάποια που είχε πολιτισμικές επαφές με άλλες και συχνά πιο μακρινές γεωγραφικές περιοχές όπως το νότιο Αιγαίο, η Θεσσαλία, τα Βαλκάνια και η Ανατολία.
Αλλωστε η αρχαιολογική έρευνα δέχεται σήμερα ότι η άφιξη των γεωργικών ομάδων από την Ανατολία στον ελλαδικό χώρο, στα άλλα νησιά του Αιγαίου όπως η Κρήτη, και αργότερα η μετακίνησή τους στα Βαλκάνια και την Ευρώπη, έγινε και δια θαλάσσης. Και ο Άγιος Πέτρος αποτελεί ένα μοναδικό παράδειγμα πρώιμου αιγαιοπελαγίτικου νησιωτικού αποικισμού του τέλους της 7ης χιλιετίας π.Χ.
Γνωρίζουμε από τα αρχαιολογικά ευρήματα ότι οι “ένοικοι” του Αγίου Πέτρου ήταν γεωργοί, κτηνοτρόφοι αλλά και ψαράδες και κυνηγοί. Το πιστοποιούν τα κατάλοιπα ζώων, πουλιών και ψαριών που βρέθηκαν στα αρχαιολογικά στρώματα, στην ξηρά αλλά και στη θάλασσα», προσθέτει ο Νίκος Ευστρατίου.
Το ιστορικό των ερευνών
Ο προϊστορικός οικισμός του Αγίου Πέτρου εντοπίστηκε πρώτη φορά τη δεκαετία του ’60 από τον αρχαιολόγο Δημήτρη Θεοχάρη, τότε έφορο Αρχαιοτήτων Θεσσαλίας. Από τη δεκαετία του 1980, επικεφαλής των ερευνών είναι ο Νίκος Ευστρατίου, ο οποίος διενήργησε τις πρώτες ενάλιες έρευνες στην περιοχή, σε συνεργασία με τον γνωστό ωκεανογράφο N. C. Flemming και την ομάδα αρχαιολόγων-δυτών του Πανεπιστημίου του Cambridge.
Σήμερα η έρευνα, που διεξάγεται από το ΑΠΘ και την εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων, εντάσσεται στο πλαίσιο ενός πολλά υποσχόμενου πενταετούς προγράμματος.
«Αυτό που ξεχωρίζει αρχαιολογικά τον Αγιο Πέτρο είναι η ενάλια έρευνα, η οποία ξεκίνησε το 2021 στο πλαίσιο του φιλόδοξου Πενταετούς Προγράμματος (2021-2025), μια συνεργασία του ΑΠΘ και της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων του ΥΠΠΟΑ, που στοχεύει στην αρχαιολογική μελέτη του βυθισμένου τμήματος της θέσης, με επιστημονικές μελέτες αιχμής όπως οι πυρηνοληψίες στις θαλάσσιες επιχώσεις του οικισμού για την αναζήτηση ανθρώπινου DNA σε συνεργασία με ερευνητικά κέντρα του εξωτερικού», σημειώνει ο Νίκος Ευστρατίου.
Ο καθηγητής αναφέρεται και στους ερευνητικούς στόχους του 2023. «Οι έρευνες για το 2023 επικεντρώνονται στην ολοκλήρωση της λήψης των πυρήνων που αποβλέπουν στον εντοπισμό αρχαίου ανθρώπινου DNA και στο άνοιγμα δοκιμαστικών τομών στο σημείο όπου έχουν ήδη εντοπιστεί από το 2021 σωζόμενα αρχιτεκτονικά λείψανα (λίθινες κατόψεις κ.λπ.).
Αναζητούμε επίσης ενδείξεις που θα μας διαφωτίσουν για τις πρακτικές της πρώιμης ναυσιπλοΐας στο Αιγαίο, όπως –για παράδειγμα– το είδος των πλεούμενων που χρησιμοποιούσαν οι πρώτοι νησιώτες, κάτι για το οποίο μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε, αφού διεθνώς λείπουν ανάλογα ευρήματα», τονίζει.
Την εποχή που αναπτύχθηκε ο οικισμός, το νησάκι του Αγίου Πέτρου ήταν ενωμένο με την Κυρά Παναγιά μέσω μιας χερσονήσου, που σήμερα έχει καταβυθιστεί, όπως και μέρος του νεολιθικού οικισμού.
«Η διαδικασία της σταδιακής καταβύθισης του οικισμού του Αγίου Πέτρου στον ομώνυμο κόλπο αποτελεί μία απολύτως φυσική διαδικασία που σχετίζεται με τη συνεχή άνοδο της θαλάσσιας στάθμης και συνήθως όχι εξαιτίας κάποιων δραματικών γεωλογικών φαινομένων.
Αλλά αυτό που μας ενδιαφέρει κυρίως να διαπιστώσουμε είναι ο ρυθμός ανόδου της και, ακόμα περισσότερο, ποια ήταν η αντίδραση των κατοίκων του οικισμού στις ευστατικές και κλιματολογικές αλλαγές που συνέβησαν στα χρόνια που έζησε ο οικισμός.
Ολα δείχνουν ότι η συνήθως σταδιακή αλλά και συχνά ραγδαία άνοδος της θάλασσας τους ώθησε στην οικιστική μετακίνησή τους σε ψηλότερα σημεία της περιοχής. Αυτό ήταν που οδήγησε και στη βύθιση των χαμηλότερων τμημάτων του οικισμού του Αγίου Πέτρου, με αποτέλεσμα σήμερα το μεγαλύτερο μέρος του οικισμού να βρίσκεται 5 με 7 μ. κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας», πληροφορεί το ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Νίκος Ευστρατίου.
Η… ελκυστική αρχαιολογία
«Φανταστείτε μέσω της Αρχαιολογίας να μπορούμε να μιλήσουμε για την καθημερινότητα των πρώτων αυτών γεωργοκτηνοτροφικών κοινοτήτων, τον τρόπο ζωής τους, τις ασχολίες τους, όπως επίσης και πλευρές της συμπεριφοράς τους, τις σχέσεις και επαφές τους με άλλες γειτονικές νησιωτικές ή ηπειρωτικές ομάδες. Όλα όσα η αρχαιολογική έρευνα προσπαθεί να προσεγγίσει μέσα από τα κάθε είδους ταπεινά υλικά κατάλοιπα που διασώζει το χώμα, στην ξηρά ή στη θάλασσα. Η ιδέα ότι η αρχαιολογία είναι η μόνη επιστήμη που μπορεί να ανοίξει ένα παράθυρο στο μακρινό παρελθόν και να μας γνωρίσει έναν τρόπο ζωής που έχει χαθεί ανεπιστρεπτί είναι πραγματικά ελκυστικό αλλά και προκλητικό. Οχι ότι πρόκειται για μια εύκολη προσπάθεια, χωρίς δυσκολίες, ιδιαίτερα όταν μέσα από τα ευρήματα προσπαθούμε να μιλήσουμε για συμπεριφορές και προσωπικές ή συλλογικές επιλογές», καταλήγει ο Νίκος Ευστρατίου.
Σκύβεις το κεφάλι στην πίστη. Κυρτώνεις το σώμα προς τον Κύριο και τον παρακαλάς να σου δώσει εκείνα τα θεία δώρα της υπομονής , της αντοχής και της ηθικότητας.
Σκύβεις τον νου σου στην σκέψη Του και ανασαίνει η καρδιά σου αγάπη.
Σκύβεις εαυτέ μου μπροστά στην προσευχή και λυγίζουν τρεμάμενα τα πόδια να δεχτείς έστω και την ελάχιστη αύρα ευλογίας Του.
Σκύβω κι εγώ σε Σένα που είσαι δίπλα μου για να σε ευγνωμονήσω και υποκλίνομαι στη νέα
Σου θέληση να γίνει διακόνισσα η κυρία Ειρήνη σήμερα. ΆΞΙΑ ! Μεγάλη μου τιμή να παρευρίσκομαι αυτή την ώρα…
Σκύβει ο άνθρωπος στην πίστη του για να υψωθεί ως άλλη άνοιξη μετά από μπόρα… Μεγάλη η ισχύς της πίστης , θαυματουργή !
Δεσμεύει την λογική, ασφαλίζει τον νου νεκρώνει την αξία του πονεμένου σώματος και ελευθερώνει τα όρια της ζήσης του έμβιου όντος , διδάσκει στο σύμπαν το ανεξήγητο.
Πέρα από τα όρια της φυσικής και των επιστημών , υπενθυμίζει στο χαώδες πλανητικό σύστημα ένα αιώνιο μυστήριο. Εκείνο της ψυχής , της ψυχής του ανθρώπου.
