Ακούγεται απίθανον ή αδύνατον αλλά στην πραγματικότητα είναι υπαρκτόν; Συμβαίνει και είναι άγνωστον πόσον οι αποφασίσαντες περί αυτού είχαν πλήρη επίγνωση της αποφάσεώς τους.
Του Μιχάλη Στρατουδάκη (*)
Πριν από έτη επεχείρησαν να επιβάλουν φόρον στο κρασί, στην ουσίαν να αυξήσουν αυτόν με τον οποίον το επιβαρύνουν! Έγιναν έντονες διαμαρτυρίες και παρουσιάσθη κάποια χαλαρότητα, αλλά τελικώς κάτι το επεβέρυναν! Πρέπει να φροντίζομεν τα προϊόντα μας σε μεγάλον βαθμόν και όχι να υποστηρίζομεν τα εισαγόμενα που μας έχουν χρεοκοπήσει! Στο κρασί να μειωθεί ο νυν φόρος και να αντικατασταθεί με κάποιον συμβολικόν, πολύ μικρόν, ανώδυνον. Επ’ ευκαρία φροντίσετε ώστε οι Έλληνες να αγοράζουν μόνον Ελληνικά τυριά
Δεύτερον πλήγμα που δέχονται οι κάτοικοι της υπαίθρου είναι με το θέμα της αποστάξεως στεμφύλων. Υπάρχουν βαρύτατοι περιορισμοί και αυστηρές προϋποθέσεις για την ομολογουμένως ολιγοήμερην άδειαν! Το διάστημα που χορηγείται δεν είναι επαρκές σε ορισμένες περιπτώσεις να καλύψει την απόσταξη του όγκου των στεμφύλων. Αλλά και κάπου τίθενται περιορισμοί ποσότητος αποστάξεως! Μπράβο στους αποφασίσαντες!! Και έτσι πετούνται στις χωματερές! Πετάται υλικόν που αποδίδει οικονομικόν προϊόν! Χρησιμότατον και αναγκαίον για την χώραν.
Άλλον αδικαιολόγητον περί την απόσταξη είναι πως πρέπει να ασκείται σε ορισμένην περίοδον εντός του φθινοπώρου! Και τούτον διότι απόσταξη γίνεται μόνον στα στέμφυλα. Μετά απαγορεύεται απολύτως. Στο σημείον αυτόν υστερούμεν έναντι άλλων χωρών π.χ. της Βουλγαρίας όπου ασκείται ελευθέρως όλον τον χρόνον άνευ αδείας και πέραν αυτού όχι μόνον στα σταφύλια αλλά και σε πλήθος φρούτων! Στην Ελλάδα το απεσταγμένον προίόν υπόκειται σε μεγάλον φόρον! Να μη είναι φθηνότερον από τα εισαγόμενα!
Το τρίτον αφορά κάθε ΄Ελληνα και δη κάτοικον της υπαίθρου. Στον κήπον μου παράγω εκλεκτά χόρτα και θέλω να πάω έξω σε κάποιον πολυσύχνατον μέρος να τα πωλήσω! Δεν δύναμαι διότι θα συλληφθώ και θα μηνυθώ από την Αστυνομίαν! Έχομεν το οικτρόν παράδειγμα γραίας που επαιτούσε καθ΄ οδόν και πωλούσε γάντια που έφτιαχνε επί τόπου και την πήγαν φυλακήν!! Για να τα πωλήσω κατά μόνας πρέπει να έχω άδειαν! Και να πληρώσω τον αναλογούντα φόρον!!
Στην Μομπάσα πόλη της Κένυα στην Αφρικήν, οι κάτοικοι παράγουν στους κήπους ή τους αγρούς τους λαχανικά ή φρούτα και πηγαίνουν και τα πουλάνε στην πόλη χωρίς να έχουν άδειαν και χωρίς φόρον!!!!! Αυτήν την στιγμήν στην πεινασμένην Ελλάδα, όπου οι κάτοικοι στο μέγα μέρος σιτίζονται από Δήμους ή Εκκλησίας, άλλοι ζουν με επιδόματα και κάθονται! καλόν θα ήταν οι δυνάμενοι να παράγουν κηπευτικά σε δικούς τους χώρους και να τα πωλούν άνευ αδείας και φόρου! Θα εισέπρατταν περισσότερα από το φτωχόν επίδομα που τους δίδει το Κράτος, το οποίον δεν θα έπαιρναν τελικώς και η άμεση ωφέλεια του Δημοσίου θα είναι καταφανής. Αλλά και του ιδιώτου!
Δεν αισθάνονται οι κυβερνώντες μειονεκτικοί έναντι των δύο αυτών περιπτώσεων; Και δεν συντελούν στην διατήρηση της πενίας αρκετών οι οποίοι δύνανται να ξεφύγουν από αυτήν;
Δηλαδή το «όπου έμαθε γυμνός ντρέπεται ντυμένος» πρέπει να διατηρείται;
(*) Μιχάλης Στρατουδάκης
Ο Μιχαήλ Στρατουδάκης, δημοσιογράφος και συγγραφέας ασχολήθηκε με θέματα Τοπικής Αυτοδιοκήσεως επί 40 χρόνια, με κριτικές έργων, με πολιτικές αρθρογραφίες και με εκδόσεις πολλών εφημερίδων. Γεννήθηκε το 1940. Έχει εκδόσει το βιβλίο “Η ελληνική οικονομία” όπου προτείνειτρόπους εξόδου από την κρίση προτού αυτή γιγαντωθεί, το “Λαογραδικόν Λεξικόν της Αμοργού” και ετοιμάζει και άλλα. Η μελέτη για τα φραγκόσυκα είναι πολύχρονη πείρα και προσφορά στο φυτό του μέλλοντος, ώ στε να το αγαπήσουν όλοι οι Έλληνες.
Η πρότασή μας ήταν η δημιουργία ενός φορέα πολιτισμού στο νησί ο οποίος θα συντονίζει το πολιτιστικό πλαίσιο και θα ενσωματώσει το διάσπαρτο πολιτιστικό γίγνεσθαι του Δήμου Τήνου που θα εργάζεται όλο τον χρόνο σε συνεχή διαβούλευση με τις «ομάδες ενδιαφέροντος» των τοπικών κοινοτήτων· θα συνεργάζεται με τους άλλους πολιτιστικούς φορείς -όχι μόνο, του νησιού, αλλά της Ελλάδας και του εξωτερικού- και συλλόγους· θα αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, θα προγραμματίζει, θα συντονίζει και θα υλοποιεί δράσεις όλο τον χρόνο.
Όραμα μας, ένας οργανισμός υπεύθυνος για (1) την ανάδειξη και αξιοποίηση των αρχαιολογικών χώρων και των μνημείων της πολιτιστικής και αρχιτεκτονικής κληρονομιάς (μονοπάτια, περιστερώνες, μύλοι, νερόμυλοι, φάροι, αγροτικά κτίσματα),
