Όλα ξεκίνησαν από μια απλή κουβέντα: «Θα ήθελα να είχα ένα μικρό σπιτάκι κοντά στη θάλασσα, μόνο και μόνο για να ακούω το κύμα τα βράδια». Κι όπως συμβαίνει με τα όνειρα, όταν το σύμπαν συνωμοτεί, γίνονται πραγματικότητα. Έτσι βρέθηκε το μικρό, απλό, φιλόξενο σπιτάκι και μαζί του η παραλία των Τρινήσων που με υποδέχτηκε σαν παλιά φίλη.
Το πρώτο μου βράδυ εκεί, άνοιξα το παράθυρο. Έξω σκοτάδι, χωρίς φώτα, χωρίς τεχνητές παρεμβάσεις. Μόνο μυρωδιές που ξύπνησαν αναμνήσεις από παλιά: άρωμα λουλουδιών, ανακατεμένο με την αύρα της θάλασσας που χάιδευε το πρόσωπό μου. Και ο ήχος; Ο γλυκός παφλασμός του κύματος, μια μελωδία που ένιωθες να σου μιλά στην ψυχή.
Το επόμενο πρωί με περίμενε το θαύμα. Παντού, μέχρι εκεί που έσκαγε το κύμα, ανθισμένα κρινάκια της Παναγιάς. Η αυλή του σπιτιού στολισμένη με λεύκες και αλμυρίκια που απλώνονταν σαν αγκαλιά. Μέτρησα λίγα βήματα κι αντίκρισα μια παραλία παρθένα, χωρίς ξαπλώστρες και ομπρέλες. Μόνο μερικά ξύλινα κιόσκια για τους λουόμενους που αγαπούν να ζουν τον «Παράδεισο» όπως είναι.
Η πρώτη μου μέρα θύμιζε τις παλιές, ανέμελες διακοπές: βουτιές, κουβέντες με φίλους, καινούριες γνωριμίες, γέλια και λακωνικές λιχουδιές. Μια καθημερινότητα τόσο απλή και συνάμα τόσο πλούσια.
Εκεί, κάτι μαγικό συνέβαινε κάθε στιγμή. Παλιοί φίλοι συναντιούνταν τυχαία ύστερα από χρόνια, νέοι κύκλοι άνοιγαν, κι εγώ ένιωθα κιόλας κομμάτι αυτής της μικρής κοινότητας. Τα βράδια κάτω από τις λεύκες γέμιζαν μουσικές από κιθάρα και μπουζούκι, τραγούδια βγαλμένα από την ψυχή, ιστορίες από τα παλιά που ζωντάνευαν εικόνες στον νου μου.
Το θαύμα, όμως, δεν σταματούσε εκεί. Στην παραλία, φωλιές θαλάσσιων χελωνών φυλάσσονταν με αγάπη από τους ανθρώπους του τόπου. Με τα ίδια τους τα χέρια άνοιγαν δρόμο προς τη θάλασσα για τα μικρά χελωνάκια, δημιουργούσαν ένα ασφαλές πέρασμα, κι αν χρειαζόταν, παρενέβαιναν με τρυφερότητα. Η κυρία Παναγιώτα μου διηγήθηκε μια στιγμή ανεπανάληπτη: ένα μικρό χελωνάκι πάλευε με τα κύματα. Εκείνη, σαν από μηχανής Θεός, με τα χέρια της έφτιαξε ένα «ρεύμα» που το έσπρωξε απαλά προς το πέλαγος. Κι όταν το είδε να βρίσκει τον δρόμο του, το αποχαιρέτησε με την ευχή κάποτε να επιστρέψει εδώ για να γεννήσει τα δικά του μικρά.
Η Ελλάδα είναι όμορφη σε κάθε γωνιά της. Όμως αυτό που κάνει τη διαφορά είναι οι άνθρωποι. Η αυθεντικότητα που κρατούν σαν φυλαχτό για τον τόπο τους, η φιλοξενία, η απλότητα, το χαμόγελο. Αυτά είναι που δίνουν αξία στο τοπίο και του χαρίζουν ψυχή.
Η παραλία των Τρινήσων περιμένει όλους να την ανακαλύψουν. Με μια προϋπόθεση: να σεβαστούν την αυθεντικότητά της και να μην προσπαθήσουν να την αλλάξουν. Γιατί εκεί κρύβεται η αληθινή της ομορφιά.
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού.
Μ.Σ.
Σημείωση: Τα Τρίνησα είναι ένα πανέμορφο σύμπλεγμα νησιών με καθαρά νερά και φυσική απομόνωση, κοντά στη Σκάλα Λακωνίας και το Γύθειο.
