Σε τι συνίσταται τελικά ο μηχανισμός πολιτικής προστασίας όταν μιλάμε για τα νησιά των Κυκλάδων; Σε ποια επίπεδα πολιτικής τελικά υπάρχει κάποιος σχεδιασμός που να εμπεριέχει την έννοια και την πρακτική της πρόληψης;

Του Μιχάλη – Νεκτάριου Καπίρη (#) 

Τα ακραία καιρικά φαινόμενα μπορούν να συνεχίσουν να αποτελούν άλλοθι για τους ιθύνοντες σε κάθε φυσική καταστροφή;

Με βάση τα πλημμυρικά φαινόμενα που παρακολουθήσαμε όλοι στα νησιά μας είναι σαφές ότι ο σχεδιασμός προστασίας της ζωής και της περιουσίας των κατοίκων (αλλά και των επισκεπτών) των νησιών παραπέμπει σε ένα ευχολόγιο και περιορίζεται αποκλειστικά στην αποστολή μηνύματος 112 και όχι πάντα έγκαιρα.

Οι ευθύνες είναι πολλές, διαχρονικές αλλά και αδιάφορες στο σημείο που έχουμε φτάσει. Αδιάφορες διότι τα πολεοδομικά προβλήματα, οι αυθαίρετες οικοδομήσεις και οι ανθρώπινες παρεμβάσεις περιορισμού των φυσικών ροών των υδάτων, είναι ένα πρόβλημα διαγνωσμένο εδώ και πολλά χρόνια, Επομένως η επανάληψη διαπιστώσεων περί άναρχης δόμησης κτλ που ακολουθούν κάθε μεγάλης ή μικρής καταστροφής, είναι πραγματικά λόγια του αέρα.

Είναι επίσης νομίζω κοινά αποδεκτό ότι οι απαιτείται άμεσα ο κατάλληλος επιστημονικός σχεδιασμός προστασίας κάθε νησιού, σχεδιασμός που δεν μπορεί να «περιμένει» τους βασανιστικούς ρυθμούς του «επιτελικού» κράτους, όπου το επείγον των παρεμβάσεων μπορεί να απαιτεί ακόμα και δύο χρόνια γραφειοκρατίας προτού ξεκινήσουν τα αναγκαία έργα.

Με τη βεβαιότητα ότι κυβέρνηση και Περιφέρεια είτε αδιαφορούν είτε δεν μπορούν να παρέμβουν έγκαιρα, προληπτικά και αποτελεσματικά ενώ οι Δήμοι στερούνται των αναγκαίων στελεχών, υπηρεσιών και πόρων είναι σαφές νομίζω ότι οφείλουμε ως κοινωνία κάθε νησιού να αναλάβουμε πρωτοβουλίες.

Οι πρωτοβουλίες δεν μπορούν να περιοριστούν σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ή καταγγελίες αλλά στη διαμόρφωση ακριβώς των όρων προστασίας των κατοίκων. Υπό αυτή την έννοια εκτιμώ ότι πρωταγωνιστικό ρόλο οφείλουν να έχουν οι καλοί μηχανικοί του τόπου μας που ζουν και εργάζονται ή κατάγονται από τα νησιά μας και έχουν τη γνώση να προτείνουν λύσεις για κάθε προβλέψιμο κίνδυνο.

Απευθύνω έκκληση λοιπόν για τη διαμόρφωση επιτροπών από μηχανικούς που θα αναλάβουν να καταθέσουν προτάσεις για τις αναγκαίες παρεμβάσεις, διαμορφώνοντας το σχέδιο που απαιτείται για κάθε νησί ώστε στη συνέχεια οι τοπικές κοινωνίες κάθε νησιού, ενιαία μαζί με τους αιρετούς να διεκδικήσουν τους αναγκαίους πόρους για τις προτεινόμενες παρεμβάσεις, πόρους που θα αξιοποιηθούν και για τις μελέτες από τους συμμετέχοντες επιστήμονες και για την εκτέλεση των έργων.

Η κυβέρνηση, η Περιφέρεια και κάθε άλλος αρμόδιος δεν μπορούν να συνεχίσουν να κρύβονται πίσω από τα ακραία καιρικά φαινόμενα και το 112. Οι ζωές μας και οι περιουσίες μας είναι σημαντικές και η προστασία τους δεν μπορεί να εναπόκειται μόνο στην τύχη. Απαιτούνται έργα και όχι άλλες υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις.

(*) Μιχαήλ Νεκτάριος Καπίρης / Περιφερειακός Σύμβουλος Νοτίου Αιγαίου