“…. Ὁ Ἀναστάσιμος χαιρετισμὸς «Χριστὸς Ἀνέστη» ποὺ θὰ μᾶς συνοδεύει ἐπὶ σαράντα ἡμέρες μετὰ τὸ Πάσχα κάθε φορὰ ποὺ θὰ ἐκφέρεται ἀπὸ τὰ χείλη μας θὰ ἐκμηδενίζει τὴν ἀπόσταση γῆς καὶ οὐρανοῦ, θὰ διαλύει κάθε ἀμφιβολία γιὰ τὸ ἄπειρο ἔλεος καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, θὰ μᾶς φωτίζει στὰ σκοτεινὰ μονοπάτια τῆς δεινῆς πραγματικότητας ποὺ μᾶς περιβάλλει ἀλλὰ κυρίως θὰ ἀποτελεῖ τὴν μαρτυρία μας στὴν πίστη ὅτι «Θὰνάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τὴν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν καὶ σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τὸν αἴτιον…..»

Μέρος της Ποιμαντορικής Εγκυκλίου επί τη εορτή του Πάσχα από τον Μητροπολίτη Παροναξίας κκ Καλλίνικο προς τους πιστούς σε Νάξο – Πάρο και Αντίπαρο. Εγκύκλος που συνοδεύεται κι από τις προσωπικές ευχές του Ποιμενάρχη για την Ανάσταση του Κυρίου, που έρχεται σε μερικές ώρες…

Αναλυτικά…

Πρός τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Παροναξίας

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

«Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν λαοί… ἐκ γὰρ θανάτου πρὸς ζωὴν καὶ ἐκ γῆς πρὸς οὐρανὸν Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμᾶς διεβίβασεν …»

Μέσα σὲ μία ἔκρηξη πνευματικῆς χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης ὁ μεγάλος ὑμνογράφος καὶ ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, στὴν προμετωπίδα τοῦ Ἀναστάσιμου Κανόνος ποὺ συνέθεσε μᾶς καλεῖ νὰ συμμετάσχουμε στὴν λαμπρότητα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας ἡ ὁποία μᾶς ὁδήγησε ἀπὸ τὸν θάνατο στὴν ζωὴ ἀλλὰ κυρίως ἀπὸ τὴν γῆ στὸν οὐρανό.

Τὸ μοναδικό, ἀνυπέρβλητο, κοσμοχαρμόσυνο καὶ κοσμοσωτήριο γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, τὸ ὁποῖο καὶ φέτος ἑορτάζουμε, εἶναι ἡ μεγάλη τομὴ στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία ποὺ ἔμελλε νὰ συγκλονίσει γῆ καὶ οὐρανό. Ὁ Κύριος μὲ τὴν Ἀνάστασή Tου δὲν νίκησε ἁπλῶς τὸν θάνατο ἀλλὰ κυρίως ἄνοιξε διάπλατα τὸν δρόμο πρὸς τὴν Βασιλεία Του. Ἐξάλλου τί νόημα θὰ εἶχε ἂν εἴχαμε κατακτήσει τὴν ἀθανασία ἐγκλωβισμένοι σὲ ἕνα κόσμο ὀδύνης καὶ στεναγμῶν; Ὁ Ἀναστὰς Κύριος δὲν μᾶς ἐλευθερώνει μόνο ἀπὸ τὴν φθορὰ τοῦ θανάτου. Μᾶς προσφέρει τὴν ὁλοκληρωτικὴ λύτρωση ἀπὸ ὅλα τὰ δεινὰ τῆς κτιστῆς πραγματικότητας ὁδηγώντας μας στὴν δόξα τοῦ Οὐρανοῦ, στὴν δική του Βασιλεία ποὺ εἶναι πλημμυρισμένη ἀπὸ τὴν ἀναστάσιμη παρουσία Του.

Μιλώντας μὲ σύγχρονους ὅρους θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι ἐὰν ὁ Χριστὸς μὲ τὴν Γέννηση καὶ τὴν Σάρκωσή Του ἔχτισε τὴν γέφυρα ποὺ ἕνωσε γῆ καὶ οὐρανὸ μὲ τὴν Ἀνάστασή Του παραδίδει τὴν γέφυρα αὐτὴ στὴν κυκλοφορία. Ἡ Ἀνάσταση δὲν εἶναι ἁπλῶς ἕνα σύμβολο ἐλπίδας ἢ μιὰ παρηγοριὰ ἀπέναντι στὴν ὀδύνη τοῦ θανάτου. Εἶναι τὸ πραγματικὸ ἱστορικὸ γεγονὸς ποὺ ἀποτελεῖ τὴν θεμελιώδη στιγμὴ τῆς χριστιανικῆς πίστης ἀφοῦ κατὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο «εἰ δὲ Χριστός οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν». (Α’ Κορινθ.  15,14)

Ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς ξεπερνᾶ τὰ ὅρια τοῦ θανάτου, τῆς ὕλης καὶ τῆς φθορᾶς, μεταφέροντας ἔτσι τὴν ἀνθρώπινη φύση στὸν οὐράνιο κόσμο. Ταυτόχρονα ὁ Ἀναστημένος Χριστὸς εἶναι τὸ σημεῖο συνάντησης τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ ὁδηγός μας στὴν οὐράνια κατάσταση τῆς Βασιλείας Του καθώς, ἂν καὶ Θεός, γίνεται ἄνθρωπος καὶ ἀνασταίνεται ὡς ἡγέτης καὶ πρόδρομος τῆς ἀνθρωπότητας πρὸς τὴν αἰώνια ζωή.

Ἡ γῆ, τὸ πεδίο τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης, καὶ ὁ Οὐρανός, τὸ Βασίλειο τοῦ Θεοῦ, ἑνώνονται στὸ γεγονός της Ἀνασάσεως ποὺ ὁλοκληρώνει τὴν ἀποκατάσταση τοῦ κόσμου στὴν ἀρχική του, θεϊκὴ κατάσταση. Μέσα ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση, ὁ Χριστὸς δίνει στὴν ἀνθρωπότητα τὴν βεβαιότητα γιὰ τὴν τελικὴ ἀπολύτρωση καὶ τὴν ἕνωση μὲ τὸ Θεό. Αὐτὴ ἡ ἕνωση ἐκφράζεται καὶ στὴ θεολογία τῆς Ἐκκλησίας μας, ποὺ ἀναγνωρίζει τὴν Ἀνάσταση ὡς τὸ κορυφαῖο γεγονὸς τῆς ὑπάρξεώς Της καὶ τὸ μεγαλύτερο μυστήριο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου, τὸ ὁποῖο φέρνει τὴν ἀνακαίνιση τῆς δημιουργίας καὶ τὴν ἀναδημιουργία τοῦ κόσμου. Ὅλη ἡ δημιουργία, γῆ καὶ οὐρανὸς ἑνώνονται ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι.

Ἀδελφοί μου,

Ἡ ἑορτὴ τῆς Ἀναστάσεως ἀποτελεῖ κάθε χρόνο γιὰ ὅλους μας τὴν μεγάλη πρόσκληση ἀλλὰ καὶ τὴν ἀκόμη μεγαλύτερη πρόκληση νὰ ἑδραιώσουμε μέσα μας τὴν πίστη στὸ γεγονὸς ποὺ μᾶς μεταμόρφωσε ἀπὸ χωϊκὰ ὄντα σὲ οὐράνια. Αὐτὸ ποὺ πραγματικὰ συνέβη τὸ ξημέρωμα τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα δὲν εἶναι ὅτι ἁπλῶς ἡττήθηκε ὁ θάνατος ἀλλὰ ὅτι νίκησε ἡ ζωή! Ἡ ὄντως ζωή, ἡ ἐν Χριστῷ ζωή καὶ Βασιλεία! Ὁ Ἀναστάσιμος χαιρετισμὸς «Χριστὸς Ἀνέστη» ποὺ θὰ μᾶς συνοδεύει ἐπὶ σαράντα ἡμέρες μετὰ τὸ Πάσχα κάθε φορὰ ποὺ θὰ ἐκφέρεται ἀπὸ τὰ χείλη μας θὰ ἐκμηδενίζει τὴν ἀπόσταση γῆς καὶ οὐρανοῦ, θὰ διαλύει κάθε ἀμφιβολία γιὰ τὸ ἄπειρο ἔλεος καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, θὰ μᾶς φωτίζει στὰ σκοτεινὰ μονοπάτια τῆς δεινῆς πραγματικότητας ποὺ μᾶς περιβάλλει ἀλλὰ κυρίως θὰ ἀποτελεῖ τὴν μαρτυρία μας στὴν πίστη ὅτι «Θὰνάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τὴν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν καὶ σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τὸν αἴτιον.»

Εὔχομαι  ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας πού ἀπόψε φωταγωγεῖ, κινεῖ καί πλημμυρίζει τά πάντα νά γίνει ἡ αἰτία καί ἡ ἀφορμή ἡ σκέψη καί ἡ ὓπαρξή μας ὁλόκληρη νά ὁδηγηθεῖ στά ὓψη τῆς Οὐράνιας Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀναστάσιμη χαρά νά συνοδεύει τήν ζωή ὅλων, ἰδιαιτέρως δέ τῶν ἀδελφῶν μας τῶν ἀσθενῶν ἤ τῶν δοκιμαζομένων ἀπό πένθος ἤ ἀνέχεια, ἤ ἀπὸ τὶς ἐπιπτώσεις σεισμῶν ἢ πλημμυρῶν, τῶν ἀποδήμων ἤ τῶν ταξιδευόντων στίς θάλασσες, τῶν ἐγγύς καί μακράν καί τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς  Ναξίων, Παρίων καί Ἀντιπαρίων.

Χριστός Ἀνέστη ἀδελφοί μου!

Ὁ Ἐπίσκοπός σας

† Ο ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ