“Νάξος”… “Πάρος” .. τα δύο πορτοκαλί πλοία στη γραμμή της Παροναξίας, τα οποία την δεκαετία του 80 έγραψαν ιστορία στα νησιά μας. Ποιος θυμάται όμως την πορεία του “Πάρος” που κατάφερε μέσα σε σχεδόν τριάντα χρόνια να αλλάξει μία ντουζίνα ονόματα, σχεδόν ισάριθμους ιδιοκτήτες και προορισμούς πριν το 2002 χαθεί στις φλόγες του διαλυτηρίου στην Τουρκία;

Με την αρωγή του “Ορεινού Αξώτη” κάνουμε μία ακόμη βουτιά στην ιστορία. Και βρίσκομαι πληροφορίες για το “Πάρος” που ήρθε με το …ζόρι να σταθεί στο πλευρό του “Νάξος” την δεκαετία του 80. Δεν αγαπήθηκε όπως το “αδελφάκι” του, ενώ για κακή του τύχη, ακόμη κι όταν βρέθηκε στα Επτάνησα, είχε ανάλογη τύχη… Ποια μοίρα το είχε σημαδέψει αλήθεια; Το παράδοξο; Στο σεισμό της Καλαμάτας το 1986 το “Πάρος” ταξίδεψε εκεί και λειτούργησε ως …ξενοδοχείο για εκατοντάδες κατοίκους ενώ αργότερα βρέθηκε στην Ανατολική Μεσόγειο για να μεταφέρει παλαιστίνιους από την πατρίδα τους στην Υεμένη.

Ας δούμε την ιστορία του.. 

Το ΠΑΡΟΣ ναυπηγήθηκε στο Πέραμα το 1972 . Το μήκος του ήταν 90,3 μ. το πλάτος 14,61 μ. και το βύθισμα του 4,09 μ. Είχε δυο μηχανές Ruston 5.885 kW που του έδιναν ταχύτητα 16 κόμβων. Τη ναυπήγησή του παρήγγειλε ο επιχειρηματίας Σπύρος Λάλης, με σκοπό να το ταξιδέψει στην Ιταλία και για το λόγο αυτό είχε 280 κρεβάτια. Πρωτοβαφτίστηκε ΦΟΙΒΟΣ και ξεκίνησε με πλοίαρχο τον Δημήτρη Δημόπουλο, για ένα μικρό διάστημα στην Παροναξία και στη συνέχεια από Πάτρα για Ηγουμενίτσα – Κέρκυρα – Brindisi. Αργότερα ξαναγύρισε στις Κυκλάδες στη γραμμή Πειραιά – Σύρο – Πάρο – Νάξο – Ίο – Σαντορίνη.

Το 1977 παίρνοντας δάνειο πολλών εκατομμυρίων δρχ από την ΕΤΒΑ, το αγόρασε ο ποντοπόρος πλοίαρχος του Ε.Ν. Γιώργος Κουτσοβίλης (ανιψιός του Σπ. Λάλη) και το μετονόμασε σε: ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ για ταξίδια πάλι στο Ιόνιο από Πάτρα μέχρι το Brindisi εναλλάξ με το ΟΙΝΟΥΣΣΑΙ. Σε κάποιες παλιές καρτ ποστάλ της Πάτρας, εμφανίζεται να έχει ένα κόκκινο σταυρό στην τσιμινιέρα του καθώς συμμετείχε στη κοινοπραξία: Cross Ferry Line μαζί με το ΟΙΝΟΥΣΣΑΙ που ήταν ιδιοκτησία των Καρρά-Ποντικού.

Όταν στα μέσα της δεκαετίας του 1980 οι εταιρείες λαϊκής βάσης Σάμου, Παροναξίας και Χίου παρουσίασαν οικονομικές ζημιές, η κυβέρνηση του Ανδρ. Παπανδρέου ίδρυσε την Ελληνική Ακτοπλοΐα Α.Ε, με κύριο χρηματοδότη την ΕΤΒΑ προκειμένου και να ορθοποδήσουν αλλά και στα πλαίσια μιας αναδιάρθρωσης της ελληνικής ακτοπλοΐας σε σωστότερες βάσεις. Σύμφωνα με το σχέδιο το ΠΑΡΟΣ μεταβιβάστηκε στην Α.Ν.Ε. Νάξου. Το δ.σ. της αντέδρασε τότε έντονα, υποστηρίζοντας ότι το καράβι αυτό θα την κατέστρεφε οικονομικά, εφόσον ήδη με το ΝΑΞΟΣ παρουσίαζε οικονομικές ζημιές. Με το πορτοκαλί χρώμα ταξίδεψε δίπλα στο ΝΑΞΟΣ για χρόνια, χωρίς ποτέ όμως να αποκτήσει τη δική του λάμψη, με πλοίαρχος πάντα τον  Ανδρ. Καπάκη.

Στις αρχές του ΄91 πουλήθηκε μαζί με το ομόσταυλό του ΝΑΞΟΣ στην Arkadia Lines του Κώστας Μουλόπουλου και ντύθηκαν και τα δυο στα λευκά. Το ΠΑΡΟΣ μετονομάστηκε σε: ΙΩΑΝΝΗΣ ΕΞΠΡΕΣ και ταξίδεψε στη γραμμή από Πειραιά για Σύρο-Πάρο-Νάξο-Ίο-Σαντορίνη-Ηράκλειο. Το 1992 και ενώ επρόκειτο να πουληθεί στη Κίνα, αγοράστηκε από τον Γ.Δ. Βεντούρη, αλλάζει όνομα σε: ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΑΞΩΝ και δρομολογήθηκε στα Επτάνησα με το σινιάλο της Ventouris N.W. Ionian Lines, από Αμφιλοχία για Παξούς και Κέρκυρα. To πέρασμα του πλοίου από την Αμφιλοχία ήταν αποτυχημένο και χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα, αν και τα τοπικά ΜΜΕ πρόβαλαν την καινούργια γραμμή που άνοιγε συνδέοντας την Ελλάδα με την Ιταλία μέσω Πρέβεζας, Ηγουμενίτσας και Κέρκυρας. Εντούτοις ελάχιστα δρομολόγια έγιναν κι αυτά σε ακανόνιστες ώρες και με πολλές ταλαιπωρίες.

Θα περάσει για λίγο στην επιδοτούμενη γραμμή της Αλεξανδρούπολης αλλά τον Νοέμβρη του ΄96 κι ενώ ήταν δεμένο στα Αμπελάκια της Σαλαμίνας, τρεις άνδρες εισέβαλαν στο πλοίο κι άνοιξαν τους κρουνούς εισαγωγής νερού με σκοπό τη βύθισή του. Δυνάμεις της Πυροσβεστικής και του Λιμενικού κατόρθωσαν να αντλήσουν τα νερά και να σωθεί το πλοίο. Ξαναγύρισε για λίγο στο Ιόνιο, με το τελευταίο του όνομα: Παναγία Παξών, αλλά το καλοκαίρι του ΄98 βρίσκεται δεμένο στην Αμφιλοχία με επίσχεση εργασίας από το πλήρωμα. Το καλοκαίρι του 2002, μετά την άρση των 16 κατασχέσεών του, το έδιωξαν από τα Αμπελάκια για την Ελευσίνα, απ΄ όπου στις 27 Ιουλίου 2002 έφυγε ρυμουλκούμενο για την απέναντι ακτή (Aliaga) και τη φλόγα του διαλυτή.

Πληροφορίες από το  https://nautilia.gr

Με την υπογραφή: ΟΡΕΙΝΟΣ ΑΞΩΤΗΣ