Όχι με μια, αλλά με δυο υποθέσεις κακοποιήσεις ζώων ασχολείται αυτές τις ημέρες η Αστυνομική υποδιεύθυνση Καρπάθου.

Στην πρώτη περίπτωση, έπειτα από καταγγελία, βρέθηκε κατσίκα δεμένη χειροπόδαρα, σε κακή κατάσταση. Το παστούρωμα ή πιούκλωμα, όπως είναι γνωστή η πρακτική του δεσίματος των ποδιών του ζώων, απαγορεύεται και συνιστά βαρύτατη μορφή κακοποίησης. Να σημειώσουμε ότι το ζώο υποφέρει από μαστίτιδα και φαίνεται να αναζητά τα μικρά της τα οποία προφανώς της τα πήραν. Οι Φίλοι Ζώων Καρπάθου ήδη έχουν κάνει καταγγελία και αναζητείτε ο “ιδιοκτήτης”.

Στην δεύτερη περίπτωση ένα video, που δείχνει να τηγανίζουν ζωντανά ψάρια, προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση και υπάρχει καταγγελία που ήδη ερευνά η Αστυνομία της Καρπάθου. Μάλιστα έχει σχηματιστεί δικογραφία αν και έχει παρέλθει η διαδικασία του αυτοφώρου.

Αντιδράσεις 

Οργή όπως ήταν λογικό έχει προκαλέσει το βίντεο που δείχνει κάποιους να αλευρώνουν ψάρια και να τα τηγανίζουν ζωντανά.

Τα σχόλια που έχουν αναρτηθεί κάτω από το επίμαχο βίντεο είναι ιδιαίτερα σκληρά, γεγονός που δείχνει τον αποτροπιασμό που έχει προκαλέσει το συγκεκριμένο βίντεο.

Όπως φαίνεται στο βίντεο ρίχνουν τα ψάρια στο αλεύρι ενώ εκείνα φαίνεται πως είναι ζωντανά και στη συνέχεια τα τοποθετούν στο καυτό λάδι με εκείνα να σπαρταρούν.

Οι δύο μάγειρες τα πιέζουν πάνω από τη φωτιά ώστε να μην κουνιούνται.

Ένα ακόμη εξοργιστικό, μετά τα παραπάνω είναι τα σχόλια που κάνουν οι «μάγειρες». Η γυναίκα που συμμετέχει στο βίντεο ακούγεται να λέει: «Δεν αλευρώνεται απλά μόνο του, τηγανίζεται και μόνο του».

«Γελάνε κιόλας» γράφει ένας χρήστης στο Facebook, ενώ πολλοί είναι αυτοί που εκφράζονται με «γαλλικά».

Οπως διαβάζουμε στα “Καρπαθιακά Νέα” το βίντεο αυτό, προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση και υπάρχει καταγγελία που ήδη ερευνά η Αστυνομία της Καρπάθου. Μάλιστα έχει σχηματιστεί δικογραφία αν και έχει παρέλθει η διαδικασία του αυτοφώρου».

Φιλοζωικές οργανώσεις έχουν αναδείξει το θέμα, με τη «Νέμεσις» την Πανελλήνια Οργάνωση για το περιβάλλον, τα ζώα και την κατάργηση του κυνηγιού, να αναφέρει σε μήνυμα της πως: «Έγινε καταγγελία από πολίτη στο ΑΤ Καρπάθου, το οποίο παραξενεμένο ρωτούσε που υπάγεται αυτή η περίπτωση. Εξηγήσαμε που υπάγεται (έλεος όμως) και ενημερώσαμε ότι πρόκειται για ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ , βασανιστική θανάτωση ζώου».

Όπως πολύ πετυχημένα αναφέρει ο δημοσιογράφος Πέτρος Κατσάκος στις ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΦΩΝΗ Νο44 :

«Τα θαλάσσια πλάσματα όσο και αν δεν το συνειδητοποιούμε βρίσκονται αντιμέτωπα με την πιο βάναυση και δολοφονική συμπεριφορά του ανθρώπινου είδους σε βαθμό μάλιστα που δύσκολα μπορεί κανείς να ανοίξει μια συζήτηση για τα δικαιώματά τους στην ζωή και στην αναπαραγωγή».

Και οι δυο περιπτώσεις, της κατσίκας και των ψαριών, μας αφήνουν άφωνους και μας κάνουν να αισθανόμαστε ντροπή. Αποδεικνύουν ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όλα έρχονται στην επιφάνεια και τίποτε δεν μπορεί να κρυφτεί κι αυτή η πικρή γεύση τελικά συχνά μας χαρακτηρίζει ως κοινωνία.

Πέρα από όποιες νομικές κυρώσεις, που προβλέπει ο νόμος, απομένει να δούμε, πως όλοι εμείς θα αντιμετωπίζουμε τη θλιβερή πραγματικότητα και τελικά τι στάση θα κρατήσουμε ώστε τέτοιου είδους απάνθρωπα μαθήματα να τα αποτρέψουμε και να μη τα ξαναζήσουμε στο νησί μας.

Στην Κάρπαθο υπάρχουν φιλόζωοι που δίνουν τη ψυχή τους για τα τετράποδα και δεν αναφέρομαι μόνο σε σκύλους και γάτες. Ναι, δεν είναι πολλοί, όμως είναι μια κρίσιμη μάζα που παλεύει να εξαλείψει κάθε φαινόμενο κακοποίησης που γίνεται αντιληπτό. Είτε αυτό ονομάζεται βαρελόσκυλο ή σκυλί «σκιάχτρο» ή πρόκειται για κακοποιήσεις που πιθανόν να αφορούν άλλα έμβια πλάσματα της Καρπάθου. Δεν είναι μόνο ηθικά ανεπίτρεπτο αλλά και οι νόμοι δεν αφήνουν περιθώρια. Όπου υπάρχουν πλάσματα που υποφέρουν δεν πρέπει να υπάρχουν κλειστά στόματα, ούτε συγκαλύψεις, η δικαιοσύνη να αναλαμβάνει άμεσα ρόλο.

Με αφορμή λοιπόν τα δυο πρόσφατα περιστατικά, Περιφέρεια και Δήμος καθώς και κάθε άλλη κοινωνική δομή, πρέπει να σηκώσουν τις ευθύνες που τους αναλογούν να βρουν τρόπους και να στηρίξουν τις φιλοζωικές δράσεις που αναπτύσσονται στο νησί. Κι αν κάποιος βιαστεί και πει ότι δεν έχουν ρόλο να θυμίσω ότι η επιμόρφωση είναι δική τους ηθική υποχρέωση.

Κάποτε επιτέλους πρέπει να διδαχτούμε έννοιες όπως ο σπισισμός, να ζήσουμε με ενσυναίσθηση. Αν όχι εμείς ας δείξουμε έναν ειρηνικό δρόμο στα παιδιά μας.

Είναι ανεπίτρεπτο στον 21ο αιώνα να παλεύουμε με το νόμο της σιωπής κυρίως όταν πρόκειται για αδικήματα που αφορούν ζώα που έτσι κι αλλιώς δεν έχουν φωνή.

Άραγε μπορούμε να κάνουμε ένα πολύ μικρό βήμα; Να αναγνωρίσουμε τα προβλήματα και τη δυσλειτουργία μας;