Πένθος στη Νάξο καθότι έγινε γνωστό τις πρώτες πρωινές ώρες ότι έφυγε από τη ζωή ο Βαγγέλης Γαλατερός, ένα από τα πιο σημαντικά πρόσωπα στην τοπική κοινωνία με ισχυρή παρουσία και σε πολιτικό επίπεδο στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.. Μάλιστα, ήταν από τα πρόσωπα που βοήθησαν αθόρυβα στη λειτουργία του Νοσοκομείου – Κέντρου Υγείας αλλά και του Αγίου Χρυσοστόμου.

Ο Βασίλης Κόκκοτας, πρώην Δήμαρχος Νάξου, με επιστολή του, αποχαιρετά τον φίλο και συνεργάτη του … Οπως αναφέρει, ήταν πάντα στο πλευρό του, μακριά από αξιώματα παρά ένα μικρό διάστημα που διετέλεσε πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου και με έμφαση στα οικονομικά ζητήματα μέλος της Δημοτικής Επιτροπής. Ομως, λύγισε από τον πρόωρο θάνατο του γιου του, Γιώργου…

Η σχετική επιστολή αναφέρει: 

“Αποχαιρετώ τον φίλο και συνεργάτη στο Δήμο, Βαγγέλη Γαλατερό.

Ο Βαγγέλης από πολύ μικρή ηλικία ορφάνεψε από πατέρα. Στηρίχτηκε στα πόδια του και σε ηλικία δώδεκα, δεκατριών ετών έβγαζε μεροκάματο πουλώντας εσπεριδοειδή Ποταμιάς στο Φιλώτι και στα χωριά της Τραγαίας.

Οι δυσκολίες αυτές του δημιούργησαν αυτοπεποίθηση και σχεδόν μετά την εφηβεία έγινε υφασματέμπορος, γυρνώντας στα πεδινά χωριά της Νάξου, με σημαντικά αποτελέσματα για την ηλικία του.

Μετά το στρατιωτικό του άνοιξε στην παλιά αγορά της Νάξου κατάστημα υφασμάτων.
Με τον έντιμο χαρακτήρα του κέρδισε την εμπιστοσύνη των πελατών του αλλά και των μεγαλεμπόρων προμηθευτών του από την Αθήνα.

Ο συνδυασμός αυτός του εξασφάλισε ανοδική πορεία.

Τα βήματα του διασταυρώθηκαν με εκείνα της Ασημίνας Γεωργιάδη, πολύτιμη σύντροφο της ζωής του. Δημιούργησαν μια υπέροχη οικογένεια με τα δύο τους αγόρια, τον Γιάννη και τον Γιώργο.

Σύντομα βγήκε στην παραλία, ανοίγοντας το μεγαλύτερο κατάστημα υφασμάτων στην πόλη. Έγκαιρα όμως διέγνωσε ότι τα υφάσματα, μετά τη μαζική παραγωγή ετοίμων ρούχων από τα εργοστάσια, έχαναν έδαφος οπότε στράφηκε στις κατασκευές οικοδομών με σημαντικές επιτυχίες και στον τομέα αυτό.

Τότε, το 1990 , τον παρακάλεσα να συμμετέχει στις δημοτικές εκλογές . Τον έπεισα με μεγάλη δυσκολία και με το επιχείρημα ότι τώρα πρέπει να ανταποδώσει κι αυτός στην κοινωνία που τον στήριξε τόσα χρόνια.

Τότε γνώρισα τον Βαγγέλη Γαλατερό. Δέκα έξη συνεχόμενα χρόνια πολύτιμος συνεργάτης . Δεν δέχθηκε ποτέ αξιώματα , παρά μια περίοδο που ανέλαβε Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου. Μόνιμο μέλος της Δημαρχιακής Επιτροπής, από όπου περνούσαν και εγκρίνονταν όλα τα οικονομικά του Δήμου.

Η ακεραιότητα και η εντιμότητα του ήταν αποδεκτή και από τα μέλη της εκάστοτε αντιπολίτευσης. Υπερασπιζόταν τα συμφέροντα του Δήμου με περισσότερο ζήλο από εκείνο των επιχειρήσεων του. Δεν έκανε υποχωρήσεις και συχνά ερχόταν σε αντιπαράθεση με ανθρώπους που τον υποστήριζαν.

Με τον πλέον αθόρυβο τρόπο βοηθούσε συνανθρώπους μας που είχαν ανάγκη. Το μοναστήρι του Αγίου Χρυσοστόμου και το Κέντρο Υγείας Νάξου, στο πρόσωπο του για πολλά χρόνια είχαν βρει τον αμέριστο συμπαραστάτη τους.

Το καίριο πλήγμα της απώλειας του εξαιρετικού γυιού του Γιώργου, τον «γονάτισε», όπως και τη Μίνα. Τον Γολγοθά τους αυτό τον μετρίαζαν οι χαρές που τους έδιναν τα εγγόνια τους από το Γιάννη.

Φίλε Βαγγέλη, Το λάδι στο καντήλι, όπως έλεγες, τελείωσε.

Πορεύσου ήρεμα. Στην κοινωνία έκανες το καθήκον σου

Καλό σου ταξίδι

Βασίλης Κόκκοτας”