Ναι, και εμένα το όνομα μου τράβηξε πρώτα την προσοχή, αλλά τελικά κόλλησα με αυτά τα rigatoni del cornuto. «Μακαρονάδες του κερατά» λένε στην Ιταλία όσες χρειάζονται πολύ λίγο χρόνο για να γίνουν, αφήνοντας ώρα στη σύζυγο να… δράσει εξωσυζυγικά.
Ακόμα και για την κατηγορία «μακαρονάδα», αυτή εδώ είναι πραγματικά πολύ γρήγορη και εύκολη αλλά με ένα-δυο έξυπνα κόλπα που την κάνουν να ξεχωρίσει. Πέρα από τον συνδυασμό ζυμαρικά-τόνος-κάππαρη, που δύσκολα αποτυγχάνει, το ωραίο με αυτή τη συνταγή είναι ότι συστήνει να ανακατέψεις όλα τα υλικά εκτός από τα ριγκατόνι σε ένα μπολ και να λιώσεις καλά τον τόνο με το πιρούνι, δουλεύοντας έντονα το μείγμα που στο τέλος γίνεται σαν σφιχτή πάστα.
Μια πυκνή σάλτσα ουσιαστικά, που θα κολλήσει στα ζυμαρικά. Σκορδάτη, λεμονάτη, με ένταση από την κάππαρη και λίγο βούτυρο για την νοστιμιά (το τελευταίο θα βοηθήσει και αυτό στο να δέσει η σάλτσα με τα ριγκατόνι), είναι η τέλεια μακαρονάδα!
Ας δούμε τη συνταγή με βάση την ενημέρωση από τον “Γαστρονόμο” (σ.σ. Φωτογραφία: Δημήτρης Βλάικος)
Υλικά
Μερίδες: 4
Διαδικασία
- Για να φτιάξουμε τα ριγκατόνι του… κερατά, αρχικά βράζουμε τα ριγκατόνι 1 λεπτό λιγότερο απ’ ό,τι λέει η συσκευασία, για να είμαστε σίγουροι ότι θα βγουν al dente.
- Σε ένα μεγάλο μπολ ανακατεύουμε όλα τα υπόλοιπα υλικά (αλάτι βάζουμε στο τέλος, κατόπιν δοκιμής, γιατί ο τόνος, η παρμεζάνα και η κάππαρη είναι αλμυρά υλικά).
- Λιώνουμε καλά τον τόνο με το πιρούνι και δουλεύουμε έντονα το μείγμα: θέλουμε να γίνει σαν σφιχτή πάστα. Έτσι, θα κολλήσει καλύτερα πάνω στα ζυμαρικά.
- Σουρώνουμε τα ριγκατόνι και τα ανακατεύουμε όπως είναι ζεστά με το μείγμα.
- Δοκιμάζουμε το αλατοπίπερο.
Μυστικά
Η μακαρονάδα τρώγεται ζεστή ή χλιαρή, αλλά τη δοκιμάσαμε σε θερμοκρασία δωματίου και ήταν έξοχη! Το λίγο βούτυρο που περιέχει δίνει τη νοστιμιά του και, επίσης, βοηθά στο να κολλήσει καλύτερα η πάστα τόνου στα ζυμαρικά. Ο σεφ στόλισε τη μακαρονάδα με λίγη ντομάτα κονφί. Εμείς μπορούμε να δοκιμάσουμε, αν θέλουμε, με λίγο πελτέ δουλεμένο με λίγο λάδι, αλατοπίπερο και θυμάρι – 1 κουτ. γλυκού σε κάθε μερίδα.
Η συνταγή πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Γαστρονόμος, τεύχος 134.
