«Ο καθένας στο μέλλον θα είναι διάσημος για 15 λεπτά» είχε δηλώσει ένας εκ των κορυφαίων εικαστικών της δεκαετίας του 60 και του 70 Andy Warhol (συγκεκριμένα το 1968) σε μία προσπάθεια να αναδείξει την ανάγκη του ανθρώπου να αφήσει το στίγμα του στο χώρο έστω και με μία απλή πράξη… Δήλωση που είχε προέλθει από την αυξανόμενη τότε πίεση από τα αδηφάγα ΜΜΕ αλλά και την αφέλεια των ανθρώπων να υποκύπτουν σ’ αυτή… Πενήντα σχεδόν χρόνια μετά ελάχιστοι είναι αυτοί που πιστεύουν ότι υπάρχουν πλέον τα 15 λεπτά… Σήμερα, η φήμη μετριέται πολύ απλά σε …νανοσέντ, σε κλάσματα του δευτερολέπτου.
Αρκεί ένα νεύμα του χεριού και αμέσως γίνεσαι ο «σκηνοθέτης’, ο «προβοκάτορας», ο «ατάλαντος», ο «άχρηστος», ο «καθοδηγητής», «ο «επαγγελματίας που για 400 ευρώ προκαλείς τη κοινή γνώμη»…. Και τη Τετάρτη 20 Ιανουαρίου ήρθε η δική μου σειρά να γίνω …viral, να μπω σε όλα τα σπίτια όχι μόνο της Νάξου αλλά στο σύνολο της Επικράτειας. Ειρωνεία; Πριν από 24 χρόνια, την Κυριακή 19 Ιανουαρίου 1992 αναλάμβανα την παρθενική μου αποστολή σε γήπεδο για το περιοδικό «Τρίποντο» και δύο ημέρες αργότερα, το όνομά μου θα έκανε τη πρώτη του δημόσια εμφάνιση στο χώρο των ΜΜΕ. Τότε είχα πληρώσει 350 δραχμές για να με …διαβάσω. Τώρα παίρνω 400 ευρώ ως δημοσιογράφος τηλεοπτικού καναλιού (!!!) για να….. καθοδηγώ αγρότες στις κινητοποιήσεις που κάνουν. Όχι κι άσχημα ε;
Ε λοιπόν το έκανα και είμαι ένοχος… Απλά πράγματα. Και για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους «ναι, δεν έκλ….» όπως έγραψε κάποιος και κούνησα το χέρι μου για να φύγει η μυρωδιά, ούτε βέβαια ήθελα να διώξω τυχόν μύγες που με ενοχλήσουν… Με βάση το προηγούμενο «αυθόρμητο» ρεπορτάζ σε άλλο κανάλι, έπρεπε να χυθεί το γάλα σε ένδειξη διαμαρτυρίας από τους αγρότες για τα επικείμενα ασφαλιστικά μέτρα που έρχονται από τη κυβέρνηση και τα οποία οδηγούν τους παραγωγούς με μαθηματική ακρίβεια στον αφανισμό. Η αλήθεια είναι ότι η εμπειρία μου με την τηλεόραση είναι τραυματική. Το 1990 σε ένα μάθημα τηλεόρασης στην σχολή Δημοσιογραφίας στον «Όμηρο» τα είχα κάνει θάλασσα και είχα πει ότι δεν θα το ξαναέκανα. Τον Γενάρη του 2014, στον αγώνα Πανναξιακός – ΑΕΚ το έκανα για δεύτερη φορά. Σχολίασα αρνητικά on air την κίνηση ενός παίκτη του Πανναξιακού να ζητήσει αλλαγή στο 35ο λεπτό περίπου χωρίς να σκεφτώ ότι ο ήχος είχε περάσει στα σπίτια όλων και κυρίως της οικογένειάς του. Ζήτησα συγνώμη από τον Γιώργο και τον ευχαριστώ πολύ που την δέχτηκε. Τώρα; Τρίτωσε το …καλό. Δεν θα πω ότι δεν έφταιγα ή ότι έφταιγε κάποιος άλλος. Θεώρησα πολύ φυσιολογικό να κάνω αυτή τη κίνηση… Και την έκανα. Εάν αυτό φέρει τον χαρακτηρισμό «προβοκάτορας» ε ναι είμαι, πώς να το αρνηθώ. Άλλωστε μία εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Μάλιστα όπως ισχυρίζονται έβαλα και τα σχετικά «εφέ» ώστε να ανεβάσω τους δραματικούς τόνους και να βγει πιο …αληθοφανές το καυτό ρεπορτάζ…
Οκ… Σταυρώστε με. Το μεσημέρι θα πίνω καφέ στη παραλία της Νάξου όπως κάνω κάθε μέρα. Ελάτε να με εκτελέσετε… Τι με ενοχλεί; Ότι πολύ απλά χάνεται μία… μάχη από μία εικόνα. Ποια ήταν η μάχη; Μα η απόφαση των αγροτών της Νάξου να διαμαρτυρηθούν για 2η φορά εντός του 2015 για τα μέτρα που έρχονται. Η πρώτη ήταν για τον ΦΠΑ που τους διαλύει καθότι η Νάξος εντάχθηκε στα έξι νησιά του Αιγαίου που πιλοτικά έχασαν τους μειωμένους συντελεστές με αποτέλεσμα από το 9% να δουν τα προϊόντα να φορολογούνται με 23%. Και η δεύτερη τώρα, που έρχεται το ασφαλιστικό να τους ισοπεδώσει. Αυτοί οι άνθρωποι το μόνο που ζητούν είναι να έχουν το δικαίωμα να καλλιεργούν τα χτήματά τους και να μπορούν να τα πουλούν σε …τιμές τέτοιες που να τους επιτρέπεται να ζουν με αξιοπρέπεια. Κι όμως η διαμαρτυρία σκεπάστηκε από μία κίνηση χεριού. Και αυτό ήταν το λάθος. Και γι αυτό οφείλω συγνώμη από τους ανθρώπους αυτούς… Γιατί αν και δεν είμαι αγρότης έχω δει από κοντά πως είναι να δουλεύεις κάτω από τον καυτό ήλιο για να μαζεύεις πατάτες ή μέσα στο κρύο για να βοσκήσεις τα ζώα. Το ξέρω από πρώτο χέρι. Το χόμπι της οικογένειας βλέπετε και οι οικογενειακές σχέσεις με γεωργούς είτε στις Εγγαρές είτε στα Λιβαδοχώρια.
Και είναι άδικο γι’ αυτούς. Οι αγρότες σήμερα λοιδορούνται με χαρακτηριστική ευκολία. Το ανέφερε πρόσφατα και η κυβερνητική εκπρόσωπος κα Γεροβασίλη που προέρχεται από περιφέρεια (βλ Άρτα) αγροτική «οι αγρότες κάθονται στα καφενεία και ξεκοκαλίζουν τις επιδοτήσεις». Για να το λέει ενδεχομένως θα έχει προσωπική εμπειρία λόγω της περιφέρειας που εκλέγεται. Και ενδεχομένως να έχει και …δίκιο. Όπως έχουν δίκιο όσοι λένε ότι «άργησαν» οι αγρότες να ξεσηκωθούν, ότι πολύ απλά εκμεταλλεύονται τον τουρισμό της καλοκαιρινής περιόδου και αδιαφορούν αφού έχουν δεύτερο εισόδημα και όλα τα άλλα που εύκολα ομολογεί κανείς. Και εν γένει ότι οι αντιδράσεις τους είναι για τα μάτια του κόσμου. Όμως, το ερώτημα που έρχεται αβίαστα είναι «ποιος τα λέει αυτά;» Ένας λαός που από το 2010 και μετά το μόνο που κάνει είναι να… κοιτάζει από το καναπέ και μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχολιάζοντας. Κάποια στιγμή που προσπάθησε να αντιδράσει με συγκεντρώσεις και πορείες ήρθε η κομματοποίηση και όλα τελείωσαν. Κι από τότε …σιωπή. Ψήφος σε κόμμα που υποσχέθηκε «ελπίδα» αλλά αυτή τελικά οφείλει να πεθαίνει πρώτη και όχι τελευταία. Τώρα, είναι έτοιμος ο Ελληνικός λαός να ψηφίσει «Κυριάκο» γιατί λέει ότι μπορεί να φέρει το κάτι διαφορετικό…. Όχι δεν είναι ανέκδοτο. Αντί να δεχτεί ο Έλληνας ότι πρέπει να προχωρήσει σε πραγματικές μεταρρυθμίσεις αρέσκεται σε επιλογές που φέρνουν μόνο «κέρδος» ως προς το χρόνο παράτασης θανάτου. Και τίποτα περισσότερο. Και αυτό είναι το χειρότερο λάθος…
Αααα. Τελικά, μικρές απλές κινήσεις είναι σε θέση να αλλάξουν τον κόσμο. Μία είχε κάνει κάποτε ο Ανδρέας όπως έγραψε ο φίλος μου ο Μιχάλης… Ε τώρα έκανα κι εγώ…
Εφημερίδα “Μάσκα” (22/01/16)
