Η Παιδοψυχίατρος Παναγιώτα Καλαντίδου μιλάει στον ραδιοφωνικό σταθμό Aegean Voice 107,5 και στον Γιώργο Κουφόπουλο για το bullying, τις .. ρίζες του, το ρόλο του διαδικτύου και τη μάχη εξουσίας
Ο σχολικός εκφοβισμός ορίζεται ως η άσκηση οποιασδήποτε μορφής βίας (σωματική, λεκτική, ψυχολογική κλπ) ενός πιο «δυνατού» παιδιού (θύτη) σε ένα πιο «αδύναμο» παιδί (θύμα). Πολλές φορές ο θύτης έχει υπάρξει και ο ίδιος θύμα σχολικού εκφοβισμού.. .Με τον τρόπο αυτό ορίζει η παιδοψυχίατρος κα Παναγιώτα Καλαντίδου (στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης) τον όρο “Bullying” και στη συζήτηση που ειχε φιλοξενούμενη στον Aegean Voice 107,5 και οικοδεσπότη τον Γιώργο Κουφόπουλο, με αφορμή το πρόσφατο περιστατικό της αυτοκτονίας 14χρονου μαθητή που δεχόταν bullying από συμμαθητές του.
Μάλιστα, επισήμανε πως ο σχολικός εκφοβισμός οφείλεται κυρίως στην απομόνωση των παιδιών, ενώ στις μέρες μας και την τελευταία δεκαετία έχει ενταθεί με την χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών και διαδικτύου. Το τελευταίο έχει κάνει πιο περίπλοκο το θέμα του bulling, ενώ αλλάζει την μορφή με την οποία γίνεται.
Σήμερα, δε, συγκριτικά με παλαιότερα, τα υπόλοιπα παιδιά που τυχαίνει να είναι μάρτυρες ενός ανάλογου περιστατικού, πλέον μένουν αμέτοχοι και κρατούν ουδέτερη στάση, ενώ παλαιότερα παρέμβαιναν ευκολότερα. Τα αίτια του εκφοβισμού βασίζονται πάντοτε στη προσπάθεια «εξουσίας» ενός δυνατού σε ένα αδύνατο και έχουν εμπλουτιστεί με την κοινωνική απομόνωση.
Όπως αναφέρει η παιδοψυχίατρος κυρία Καλαντίδου, για τέτοια περιστατικά μπορούν να κατηγορηθούν η οικονομική κρίση, τα οικογενειακά πρότυπα και η απομόνωσή τους και η πολυπολιτισμικότητα μέσα στα σχολεία που δημιουργεί κοινωνικές ομάδες που ασκούν «δύναμη» σε άλλες.
Όσο αφορά την οικογένεια, αυτή πρέπει να διαμορφώσει τέτοια πρότυπα ώστε τα παιδιά να μην βρίσκουν τη λύση των προβλημάτων τους μέσω της άσκησης βίας. Μάλιστα, γενεσιουργός αιτία του σχολικού εκφοβισμού θα μπορούσε να είναι και η άσκηση της ενδοοικογενειακής βίας, καθώς και ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον, όπως μας είπε η παιδοψυχίατρος.
Ο γονέας μπορεί να αντιληφθεί οποιαδήποτε αλλαγή στη συμπεριφορά του παιδιού, όπως για παράδειγμα υπερβολική απομόνωση, ανορεξία, αυπνία, εκνευρισμός και έκπτωση της λειτουργικότητας και της απόδοσης στο σχολείο. Σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να συζητήσει με το παιδί, και στην περίπτωση που αυτό δεν αποκαλύψει κάποιο περιστατικό ανάλογο, θα πρέπει να γίνει επικοινωνία με κάποιον από το σχολικό περιβάλλον.
Τέλος, η κυρία Καλαντίδου μας τονίζει πως το παιδί πρέπει να έχει πάντα δίπλα του τους γονείς του, ώστε να νιώθει το παιδί ασφάλεια και τα χτίζει την αυτοπεποίθησή του.
