Αρθρο του Παναγιώτη Τζανετή στην εφημερίδα “Αυγή” σχετικά με τον εμβολιασμό και την ανάγκη οι πολίτες να πάρουν στη .. πλάτη τους αυτή την ευθύνη
Παρά τους προεκλογικούς ισχυρισμούς για το διαχειριστικό πλεονέκτημα μιας παράταξης ευγενών, έμπειρων στο κυβερνάν, η πράξη τούς διέψευσε
Ας το κάνουμε όπως στις φωτιές. Η κυβέρνηση μας έχει, βέβαια, προλάβει και, όπως αναγνώρισε κατά τον ανασχηματισμό, το έχει πραγματοποιήσει από καιρό. Από την πλευρά της, τα έχει κάνει εξίσου σαλάτα και στον εμβολιασμό και στις φωτιές!
Οι επτά πληγές του εμβολιασμού
Α) Πολιτική ιδιοτέλεια: Στην τρίτη κατά σειρά προαναγγελία «θριάμβου» επί του ιού που παρουσιάστηκε ως πρόγραμμα επανεκλογής της Ν.Δ., η αιχμή ήταν το εμβολιαστικό «θαύμα»! Σαν να μην έφτανε αυτό, υπήρξαν και χυδαίες προσπάθειες δαιμονοποίησης των πολιτικών αντιπάλων. Αυτοί παρουσιάζονταν τον Μάρτιο ως απογοητευμένοι που δεν γίναμε (;) Μπέργκαμο, αργότερα ως υποκινητές της διασποράς (πορείες), μετά ως «ψεκασμένοι» (περίπτωση Astra) και πρόσφατα ως διπρόσωποι καιροσκόποι (περίπτωση υποχρεωτικότητας)! Οι κυβερνώντες συστηματικά παρουσίασαν την κοινή εθνική προσπάθεια ως κομματικό τους άθλο και συρρίκνωσαν απαράδεκτα την ευρύτητα του μηνύματος.
Β) Ανειλικρίνεια και πατερναλισμός: Η αντιμετώπιση των Ελλήνων ως προνηπίων που στοργικά τα φροντίζει το επιτελικό κράτος αλλά δεν χρειάζεται να τους λέει και όλη την αλήθεια είχε καταστρεπτικά αποτελέσματα. Οι αρχικές γελοιότητες με τις σπανίζουσες μάσκες που ήταν τάχα «επικίνδυνες», οι παλινωδίες με τις παρενέργειες του Astra και τις μετακινούμενες κατά βούληση ηλικιακές ενδείξεις του, το απατηλό μήνυμα «εμβολιαστείτε για να πάρετε πίσω τη ζωή σας» και να ξεσαλώνετε ελεύθερα, υπήρξαν παραδείγματα ψεμάτων που χρησιμοποιήθηκαν ως επικοινωνιακοί ελιγμοί, με μεγάλο όμως κόστος στην αξιοπιστία της όλης διαδικασίας.
Γ) Κέρβερος, ο τρικέφαλος: Η πειστικότητα βασίζεται στο δόγμα «ανεξάρτητες πηγές επιβεβαιώνουν!». Εδώ χάθηκε κάθε έννοια αντίβαρου, αυτονομίας, αποστάσεων. Επιστημονικά σώματα εντολοδόχοι αδαών πολιτικών κι απίθανες ατάκες εκφερόμενες από χείλη επιστημόνων για να δικαιολογήσουν τις κυβερνητικές πρακτικές. Επίσης, ΜΜΕ που σεμνύνονται για την κοινή τους απόφαση να φιμώσουν κάθε αντιρρησία! Με τόση αφοσίωση στη γραμμή που θα την ζήλευαν ακόμη και οι οπαδικές εφημερίδες. Συμπαθητικό τερατάκι αυτός ο τρικέφαλος Κέρβερος (πολιτικής – επιστήμης – δημοσιογραφίας), περίεργο που έχει πρόβλημα πειστικότητας…
Δ) Αδιαφάνεια Οι έννοιες της ενημέρωσης και της επιμόρφωσης έχουν καταστεί πια συνώνυμες της προπαγάνδας κι ευλόγως αντιμετωπίζονται με καχυποψία. Λέγεται ό,τι, όπως και όσο συμφέρει! Λογοκρισία ισχύει ακόμη και για τα γεγονότα! Χαρακτηριστικά παραδείγματα υπήρξαν τα αδιαφανή κριτήρια διαλογής στις ΜΕΘ και οι μη κοινοποιούμενες επιδόσεις του κάθε νοσοκομείου. Η διαφάνεια κι η λογοδοσία αποτελούν όμως βασικούς ηθικούς όρους για την οικοδόμηση της εμπιστοσύνης.
Ε) Δυο μέτρα και δύο σταθμά Η ανοχή προς τη διασπορά στα τουριστικά μέρη βρίσκεται σήμερα σε απόλυτη αντίθεση με την εξοντωτική συμπεριφορά εναντίον των μη εμβολιασμένων υγειονομικών. Παρομοίως άδικη υπήρξε μια στάση που για μεν την ηγεσία ψήφιζε το «ακαταδίωκτο», για δε για τους αληθινούς στρατιώτες την απόλυση. Η κυβέρνηση συχνά χρησιμοποίησε την προσπάθεια τροποποίησης συμπεριφοράς του κοινού ως άλλοθι για τα όσα όφειλε εκείνη και δεν τα έπραξε. Το είδε μάλιστα ως «ευκαιρία» συκοφάντησης και της πιο εύλογης διεκδίκησης.
ΣΤ) Άστοχη διαφήμιση: Οι διαφορετικές επιφυλάξεις προς το εμβόλιο δεν επιτρέπουν απλοικές διαφημιστικές προσεγγίσεις. Κάθε ομάδα έχει δικά της «κλειδιά», υιοθετεί άλλα πρότυπα κι επηρεάζεται από άλλα παραδείγματα. Χρειάζονται κινήσεις βάσεις που θα επιφέρουν τη λεπτομερή και εξειδικευμένη επικοινωνία, διάφορη των κηνσόρων της TV, οι οποίοι πλέον απωθούν παρά προσελκύουν. Είναι προφανώς γκροτέσκο το να παροτρύνουν το κοινό ακόμη και αξιωματούχοι που πιάστηκαν να κλέβουν στη σειρά εμβολιασμού και δεν διώχθηκαν.
Ζ) Παράκαμψη υγειονομικών: Ο καθοριστικός βραχίονας της πρωτοβάθμιας φέρει πολλαπλά κατάγματα λόγω Ν.Δ. Στην αρχή ήταν ο Άδωνις των απολύσεων και του θα φάνε «Χ» οι προσλήψεις του ΣΥΡΙΖΑ στις ΤΟΜΥ. Στην πανδημία, ακολούθησε η αποδυνάμωση των Κ.Υ. με μετακινήσεις και κυρίως η σκανδαλώδης προστασία του ιδιωτικού τομέα που εξαίρεσε της μάχης τα ιδιωτικά ιατρεία. Η κορύφωση ήρθε με την απόφαση να ανοίξει μέτωπο αναμέτρησης με όλους τους υγειονομικούς, με αφορμή την υποχρεωτικότητα. Ο ρόλος των υγειονομικών στην επιχείρηση πειθώ υποκαταστάθηκε από κανάλια, πολιτικούς και επικοινωνιολόγους, με “θριαμβευτικά” αποτελέσματα.
Αριστεία εναντίον λαϊκής πρωτοβουλίας
Στα έπη των αρίστων, ήρωας δεν μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε. Μόνο οι ευγενείς είχαν αυτό το δικαίωμα λόγω θεϊκής καταγωγής και η «φύση» των υπολοίπων ήταν να τους υποστηρίζουν. Αν κάποιος ταπεινός ανακατευόταν στις δουλειές των αρίστων – αρχόντων, όχι απλώς δεν του έπρεπε τιμή αλλά απολάμβανε και ένα γερό χέρι ξύλο, όπως ο Θερσίτης από τον Οδυσσέα (*).
Παρά τους προεκλογικούς ισχυρισμούς για το διαχειριστικό πλεονέκτημα μιας παράταξης ευγενών, έμπειρων στο κυβερνάν, η πράξη τούς διέψευσε. Ο ανασχηματισμός το χειροτέρεψε κι άλλο. Δυστυχώς, στη δική μας Τροία, ξεχωρίζει ο αντιπαθής Αγαμέμνων, ωστόσο πουθενά δεν διαφαίνεται ο θείος Αχιλλέας που όταν τα πράγματα ζορίζουν αφήνει στην άκρη τη μάνητα και παίρνει την μπάλα πάνω του.
Από πρώτη άποψη, ακούγεται αντιθεσμικό το να υποκατασταθεί το κράτος από τη λαϊκή πρωτοβουλία σ’ ένα τόσο «βαρύ» θέμα δημόσιας υγείας όπως η πανδημία. Όμως ακόμη περισσότερο αυτό ισχύει σε τομείς όπως η ασφάλεια και η άμυνα και είδαμε τι συνέβη στην πυρόσβεση. Όλοι εντυπωσιάστηκαν από την ενεργό συμμετοχή των κατοίκων και ιδιαίτερα της ψυχωμένης νεολαίας της Εύβοιας.
Ρητή προϋπόθεση ανάληψης μιας τέτοιας λαϊκής πρωτοβουλίας διάσωσης υπήρξε η εξακριβωμένη ανεπάρκεια των εντεταλμένων μηχανισμών. Στην περίπτωση της πανδημίας, αυτό έχει συντελεστεί με το παραπάνω και το αναγνωρίζουν πια ακόμη και όσοι πίστεψαν στον ξεχασμένο μύθο του Μωυσέως. Αυτή τη στιγμή, η προσοχή εστιάζεται κυρίως στο θέμα του βαλτωμένου εμβολιασμού, στις σπαστικές κυβερνητικές αντιδράσεις πανικού που μάλλον το επιδεινώνουν και στην ανάγκη αναζωογόνησης του εγχειρήματος.
Τα πρόσωπα που θα ηγηθούν πρέπει να είναι διακεκριμένα παραδείγματα στον τομέα τους, μη εμπλεκόμενοι ενεργά στην πολιτική, ανιδιοτελείς, ειλικρινείς και δίκαιοι, χωρίς τη ναρκισσιστική κατάχρηση των οθονών. Χρειάζονται προσωπικότητες που θα καλύψουν με το κύρος τους το κενό εμπιστοσύνης που οι «άριστοι» δημιούργησαν. Αν ζούσε ο Μανώλης Γλέζος, θα μπορούσε να είναι ο πρώτος.
Διακριτοί πρωταγωνιστές της πρωτοβουλίας μπορεί να είναι η Εκκλησία, οι εκπαιδευτικοί και νεολαιίστικοι φορείς, οι εθελοντικές οργανώσεις, η Αυτοδιοίκηση και ο συνδικαλισμός και κυρίως οι φορείς των υγειονομικών που χάρη στους φωστήρες κινδυνεύουν από πιονέροι του εμβολιασμού να μετατραπούν σε απολογητές των μη εμβολιασμένων συναδέλφων τους. Οι πρωτοβουλίες αυτές πρέπει να είναι από κάτω προς τα πάνω.
(*) Πολλοί μελετητές της Ιλιάδας βλέπουν στο πρόσωπο του Θερσίτη τον θαρραλέο λαϊκό πολεμιστή που εκφράζει τους απλούς μαχητές. Παρά τα ελαττώματά του, τολμά και αμφισβητεί το κύρος και την αυθεντία των αριστοκρατών (212-214Β).
* Ο Παναγιώτης Τζανετής είναι γιατρός, πρώην πρόεδρος του ΕΚΑΒ
Αρθρο στην εφημερίδα “Αυγή” της 7ης Σεπτεμβρίου 2021
