Η πρώτη απεικόνιση οθωμανικού κεμπαπτζίδικου εντοπίζεται σε μια μινιατούρα του 1582 που αναπαριστά μια παρέα ανδρών οι οποίοι τρώνε σις κεμπάπ σε ένα λιτό κατάστημα στην Κωνσταντινούπολη. Ωστόσο, είναι γνωστό από τις περιγραφές των περιηγητών ότι υπήρχαν πολύ πιο πολυτελή κεμπαπτζίδικα στην Προύσα.
Η μικρογραφία αυτή δείχνει σις κεμπάπ (σουβλάκια αρνιού) να ψήνονται πάνω στην κεραμική πλάκα ενός ξυλόφουρνου, ενώ στα δεξιά του ψήστη υπάρχουν κι άλλα σουβλάκια, έτοιμα για ψήσιμο. Αριστερά του, τρεις άνδρες (ο ένας γονατιστός) γευματίζουν με σουβλάκια, ενώ πίσω, στο βάθος, κρέμονται τρία σφαγμένα και γδαρμένα αρνιά –ένα ολόκληρο και δύο τεμαχισμένα– που θα δώσουν κι άλλα σις κεμπάπ.
Αυτό που έχει μεγάλο ενδιαφέρον είναι ότι οι πελάτες που κάθονται στα τραπέζια πίσω από τον ψήστη συνοδεύουν τα σουβλάκια τους με πίτες, ακριβώς όπως τις ξέρουμε σήμερα, ενώ στα τραπέζια βρίσκονται και ολόκληρα κρεμμύδια.
Ο Μωάμεθ Β’ έτρωγε σις κεμπάμπ
Μαρτυρείται, μάλιστα, ότι ο Μωάμεθ Β’ ο Πορθητής (1451-1481) έτρωγε κρεμμύδια με το σις κεμπάπ του (στο βιβλίο των Christian Lang και Songül Mecit, The Seljuqs, Politics, Society and Culture, Edinburgh, 2011, αναφέρονται οι διατροφικές συνήθειες του Μωάμεθ, όπως και ότι το πιάτο αυτό προϋπήρχε των Οθωμανών και ήταν δημοφιλές στους Σελτζούκους Τούρκους τον 13ο αιώνα!).
Σε έγγραφο δε του 1651 που περιγράφει την παλατιανή κουζίνα κατά την ηγεμονία του Μωάμεθ Δ’ (1648-1687) υπάρχουν αναφορές σε στρογγυλά ψωμιά (nân-ι müdevver) που φτιάχνονταν κάθε μέρα και στέλνονταν στον μάγειρα του σουλτάνου – ο Μωάμεθ Δ’ είχε για δύο χρόνια την έδρα του στη Λάρισα.
Μέχρι το τέλος της Τουρκοκρατίας, το σις κεμπάπ ήταν το δημοφιλέστερο κεμπάπ σε όλα τα φαγάδικα.
Περισσότερα για την άγνωστη ιστορία του τούρκικου ντονέρ και τη σχέση του με το ελληνικό σουβλάκι στο βιβλίο: “Το Σουβλάκι στην Αθήνα: Μια ιστορία 100 χρόνων” που κυκλοφορεί την Κυριακή 2/2 με την Καθημερινή.
