Το «Παλιό Βιβλιοπωλείο» προτείνει το βιβλίο της Σβετλάνα Αλεβίεβιτς «Τσερνομπίλ: ένα χρονικό του μέλλοντος» που είναι ένα ντοκουμέντο που όλοι πρέπει να διαβάσουν
ΤΣΕΡΝΟΜΠΙΛ: Ένα χρονικό του μέλλοντος
Μαρτυρίες
Συγγραφέας: Σβετλάνα Αλεξίεβιτς
Θέμα: Οικολογία- Περιβάλλον (γενικά)
Εκδότης: Πατάκης
Μετάφραση: Ορέστης Γεωργιάδης
Επιμέλεια: Γιάννης Αντωνόπουλος – Μπάμπης Δημόπουλος
ISBN: 9789601666105
Την 26η Απριλίου του 1986 μια σειρά εκρήξεων κατέστρεψε τον αντιδραστήρα του τέταρτου ενεργειακού μπλοκ στον πυρηνικό σταθμό του Τσερνομπίλ. Το ατύχημα αυτό χαρακτηρίστηκε η μεγαλύτερη τεχνολογική καταστροφή του 20ού αιώνα. Η Λευκορωσίδα συγγραφέας Σβετλάνα Αλεξίεβιτς (βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 2015), δέκα χρόνια μετά το «ατύχημα», περιπλανήθηκε στην απαγορευμένη ζώνη -όχι χωρίς τίμημα και για τη δική της υγεία-, μίλησε με δεκάδες ανθρώπους, έψαξε αρχεία εφημερίδων, ληξιαρχείων, νοσοκομείων, αναζήτησε στην άλλοτε σοβιετική επικράτεια τα νήματα των απωλειών. Εκατό από αυτές τις μαρτυρίες αποτέλεσαν το παρόν βιβλίο: μιλούν άντρες, γυναίκες, παιδιά, χωρικοί, στρατιώτες, μαθητές, πυροσβέστες, επιστήμονες, μελλοθάνατοι και συγγενείς μελλοθανάτων, μητέρες που γέννησαν παραμορφωμένα παιδιά, μαθητές που δε συναντιούνται πια στο σχολείο μα σε μονάδες λευχαιμικών ασθενών, αγρότες που ξεριζώθηκαν από την απαγορευμένη ζώνη, γονιοί που θάψαν τα παιδιά τους, γυναίκες που είδαν τους άντρες τους να λιώνουν ζωντανοί πριν πεθάνουν, γέροντες που αναθυμούνται τις παλιές προφητείες, κορίτσια που κρύβουν την καταγωγή τους γιατί αν την αποκαλύψουν δε θα βρουν σύντροφο στη ζωή τους.
Είπε
«Μαγνητοφωνώντας τους, είχα την αίσθηση πως ηχογραφώ το μέλλον» γράφει η Αλεξίεβιτς στη μοναδική δική της μαρτυρία μέσα στο πολυφωνικό βιβλίο. Πρόκειται για το μεγάλο, όσο και σπαρακτικό αριστούργημα της Αλεξίεβιτς, ένα από τα σημαντικότερα βιβλία του 20ού αιώνα, που, μετά την Άννα Φρανκ και τον Πρίμο Λέβι, επανακαθόρισε την έννοια της λογοτεχνίας της μαρτυρίας. Ένα ολόπικρο βιβλίο απερίγραπτου ζόφου, που σελίδα τη σελίδα γίνεται ένα ευαγγέλιο απεγνωσμένης και παράφορης αγάπης.
Εγραψαν
«Τα βιβλία της στηρίζονται στο ζωντανό υλικό των μαρτυριών απλών ανθρώπων, δικαιώνοντας τη γνωστή φράση του διάσημου Εβραίου συγγραφέα Elie Wiesel ότι ο 20ός αιώνας είναι ο αιώνας της μαρτυρίας, ή αλλιώς της φωνής των ανώνυμων που υπήρξαν τα θύματα ιστορικών γεγονότων που υπονόμευσαν στο έπακρο τις αξίες του πολιτισμού μας: ολοκαύτωμα, γκουλάγκ, πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον αμάχων, οικολογικές καταστροφές» (Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου)
Η συγγραφέας:
Η Σβετλάνα Αλεξίεβιτς γεννήθηκε το 1948 στο Ivano-Frankovsk της Ουκρανίας και μεγάλωσε στη Λευκορωσία. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος, ενώ έγραψε διηγήματα, θεατρικά έργα, σενάρια για ντοκιμαντέρ. Το κύριο έργο της, όμως, είναι τα βιβλία μαρτυριών που συγγράφει, προσδίδοντας νέα διάσταση στο γραμματολογικό είδος της λεγόμενης τεκμηριωτικής πεζογραφίας. Το πρώτο της βιβλίο, “Ο πόλεμος δεν έχει πρόσωπο γυναίκας”(1985), περιέχει μαρτυρίες γυναικών που πολέμησαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε το βιβλίο της “Τελευταίοι μάρτυρες”, στο οποίο ενήλικοι ανακαλούν τις παιδικές τους αναμνήσεις από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1989, η Αλεξίεβιτς αποκάλυψε με το βιβλίο της “Οι μολυβένιοι στρατιώτες” τη σκληρή αλήθεια για τον δεκαετή “άγνωστο” πόλεμο των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν. Η έκδοση, απαγορευμένη επί πολλά χρόνια, προκάλεσε οξύτατες αντιδράσεις τόσο από στρατιωτικούς κύκλους όσο και από εκπροσώπους του παλαιού καθεστώτος, οι οποίες μάλιστα κατέληξαν σε δικαστική δίωξη της συγγραφέως. Το 1993 η Αλεξίεβιτς εξέδωσε το βιβλίο της “Γοητευμένοι από τον θάνατο”, με θέμα τις αυτοκτονίες που σημειώθηκαν στην πρώην ΕΣΣΔ μετά την πτώση του κομμουνισμού, ενώ το 1996 κυκλοφόρησε το βιβλίο της “Τσερνόμπιλ – Ένα χρονικό του μέλλοντος”, που περιλαμβάνει μαρτυρίες για το πυρηνικό ατύχημα του 1986, τις οποίες συνέλεξε η συγγραφεύς περιπλανώμενη επί δύο χρόνια στην Απαγορευμένη Ζώνη, με κίνδυνο της υγείας της και της ζωής της. Τα βιβλία της κυκλοφορούν μεταφρασμένα σε δεκάδες χώρες, όχι όμως και στην πατρίδα της, όπου η ίδια είναι στιγματισμένη ως αντικαθεστωτική. Από τον Οκτώβριο του 2000 ζει κάποιες περιόδους στην Ποντεντέρα, πόλη-άσυλο λογοτεχνών στην Τοσκάνη. Τα περισσότερα από τα βιβλία της διασκευάστηκαν για το θέατρο, τον κινηματογράφο ή την τηλεόραση ενώ η ίδια τιμήθηκε για τα έργα της με πλήθος διεθνών διακρίσεων, μεταξύ των οποίων το βραβείο της Ένωσης Συγγραφέων Σουηδίας, το βραβείο Αντρέι Σινιάφσκι, το ρωσικό βραβείο Θριάμβου, το Βραβείο Λειψίας “για αμοιβαία κατανόηση στην Ευρώπη -1998”, το γαλλικό Βραβείο “Μάρτυρας του Κόσμου – 1999”, το Βραβείο Χέρντερ και το Βραβείο Καλύτερου Πολιτικού Βιβλίου της Γερμανίας. Το 2015 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.