Για τους λάτρεις της Κουζίνας, ο «Γαστρονόμος» προτείνει τρία βιβλία που έχουν άμεση σχέση με τις Κυκλάδες: Την Μαρμίτα της «Αξιώτισσας» (Νάξος), Με τις ρίζες στο ηφαίστειο (Σαντορίνη) και τους Γαστρονομικούς προορισμούς (Γιώργος Πίττας)
Λίγο πριν μπει η Άνοιξη και είναι μία καλή ευκαιρία να ρίξουμε μία ματιά σε εκδόσεις που έχουν σχέση με … φαγητό. Η πιο σωστά με μικρά και μεγάλα μυστικά της Κουζίνας. Και το ευχάριστο είναι ότι γράφονται από ανθρώπους που ξέρουν τι σημαίνει «κουζίνα» και δεν είναι απλά … περαστικοί. Με την αρωγή λοιπόν του Γαστρονόμου, ξεφυλλίζουμε τις γαστρονομικές εκδόσεις τελευταίας εσοδείας και περνάμε πολλές απολαυστικές ώρες ανάγνωσης, μαθαίνοντας για το θηραϊκό κρασί, τις γαστρονομικές κοινότητες και την κουζίνα της Νάξου… Και όπως ανέφερε ο φίλος Δημήτρης Ρουσουνέλος «Ε, μα ναι! Είμαστε αυτό που τρώμε. Είμαστε αυτό που ζούμε. Είμαστε η εργασία μας. Είμαστε οι φίλοι μας. Είμαστε οι σύντροφοί μας στη ζωή».
Το μανιφέστο ενός μάγειρα
«Το ότι η μαγειρική μεταλλάσσεται όλο και περισσότερο σε σόου ομολογώ πως είναι κάτι που με αγχώνει. […] Φαντάζεστε λοιπόν την αγωνία μου, ξάφνου τα εστιατόρια να μεταμορφωθούν σε σκηνές επίδειξης για αρτίστες σεφ. Αυτό που με καθησυχάζει κάπως είναι ότι δεν πρόκειται ποτέ να με αξιολογήσει με αστέρια ή αστερίσκους καμιά εταιρεία ελαστικών. Η δική μου σχέση με τη Michelin είναι μόνο οι ρόδες στο αμάξι μου». Κάπως έτσι μας συστήνεται ο συγγραφέας Γιάννης Βάσιλας μέσα από τον πρόλογο του βιβλίου του, το οποίο κυκλοφόρησε στα τέλη του καλοκαιριού. Από την πρώτη κιόλας σελίδα δίνει το στίγμα του, αποκαλύπτει τη φιλοσοφία του, τη σχέση του με τη μαγειρική, τη στάση του ως μάγειρας, σύμφωνα με την οποία πορεύεται στην κουζίνα της ταβέρνας του στη Νάξο, της περίφημης «Αξιώτισσας». Δεν πρόκειται λοιπόν απλώς για ένα βιβλίο μαγειρικής, αλλά για ένα μανιφέστο. Στοχάζεται, αναπολεί, σημειώνει, αφορίζει και μοιράζεται με τον αναγνώστη μικρούς θησαυρούς γεύσης, τις συνταγές του. Γιάννης Βάσιλας, Ιστορίες, στοχασμοί και συνταγές γύρω από τη Μαρμίτα της «Αξιώτισσας», Ιδιωτική έκδοση, Νάξος, 2018, σελ. 152
Για ταξιδιώτες με ανησυχίες, οινόφιλους και μη
Αν υπάρχει ένας άνθρωπος που να γνωρίζει σφαιρικά τον κόσμο του κρασιού στην Ελλάδα και παράλληλα να μπορεί να γράψει γι’ αυτόν με τρόπο γλαφυρό και ενημερωτικό, αυτός είναι σίγουρα η Μερόπη Παπαδοπούλου, δημοσιογράφος και σύμβουλος έκδοσης του περιοδικού «Οινοχόος». Σε αυτό της το πόνημα επιστρέφει σε έναν τόπο αγαπημένο, τη Σαντορίνη, προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσει τα μυστικά του κρασιού της, ενός κρασιού «που αποτυπώνει μοναδικά και με ακρίβεια τον τόπο του, διευρύνοντας την έννοια του terroir και προσθέτοντας σ’ αυτήν παρονομαστές πρωτόγνωρους», όπως σημειώνει η ίδια. Είναι μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα coffee table έκδοση, πυκνή σε πληροφορία, με πλούσιο φωτογραφικό υλικό και τη γοητευτική γραφή της συγγραφέως, η οποία μας συστήνει τις ποικιλίες, τα οινοποιεία του νησιού, μας μιλάει για το terroir και τις συνθήκες που γέννησαν αυτόν τον μοναδικό αμπελώνα. Μερόπη Παπαδοπούλου, Σαντορίνη: Με τις ρίζες στο ηφαίστειο, εκδ. Μίλητος, 2018, σελ. 189
Εγχειρίδιο δράσης
Ακάματος οργωτής της ελληνικής υπαίθρου, καταγραφέας και μελετητής της γαστρονομικής ταυτότητας κάθε τόπου και ταυτόχρονα επικεφαλής του προγράμματος «Ελληνικό Πρωινό» του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδας, που επιχειρεί να αφυπνίσει τους επιχειρηματίες του τουρισμού σχετικά με την υπεραξία των ντόπιων προϊόντων, των παραδόσεων και των συνταγών, ο Γιώργος Πίττας με το νέο του βιβλίο καταθέτει μια πρόταση για την αξιοποίηση του γαστρονομικού πλούτου κάθε τόπου. Πιο συγκεκριμένα, προτείνει και αναπτύσσει σε βάθος την ιδέα των «γαστρονομικών κοινοτήτων», την ανάγκη ύπαρξης συνεργειών ανάμεσα σε παραγωγούς, ξενοδόχους, επιχειρηματίες και την ίδια την κοινωνία, ως μοχλό ανάπτυξης της τοπικής οικονομίας. Όσοι ασχολούνται με τον τουρισμό και τη γαστρονομία θα βρουν στο βιβλίο του ένα αναλυτικό εγχειρίδιο δράσης, για όλους τους υπολοίπους αποτελεί τροφή για σκέψη. Γιώργος Πίττας, Γαστρονομικές κοινότητες – Γαστρονομικοί προορισμοί, εκδ. Κοιλάδα Λευκών, Λεύκες Πάρου, 2018, σελ. 127
