Σαν σήμερα, την 1η Αυγούστου του 1988, γεννιόταν κάτι πολύ περισσότερο από ένα περιοδικό: η έκδοση των “Απεραθίτικων” από την Κοινότητα Απεράθου, με εκδότη τον Μανώλη Γλέζο και διευθυντή σύνταξης τον Κώστα Κατσουρό, αποτέλεσε ένα πολιτιστικό μανιφέστο αντίστασης, ελευθερίας και ταυτότητας.
Σήμερα, 37 χρόνια μετά, με τους δύο μεγάλους πρωτεργάτες να λείπουν από κοντά μας, η μνήμη τους παραμένει όχι απλώς ζωντανή, αλλά καθοδηγητική. Το “Απεραθίτικα” δεν ήταν απλώς μια έκδοση – ήταν ένα εργαλείο ιστορικής και κοινωνικής αφύπνισης, ένα βήμα που έδινε φωνή στον τόπο μας και ταυτόχρονα συνέδεε τις ρίζες μας με το μέλλον.
Όπως έγραφε στον πρόλογό του ο Κώστας Κατσουρός:
«Στον ασφυκτικό κλοιό που περισφίγγει τον πολιτισμό στη Νάξο… θα ταφούμε άφωνοι, μονίμως υποσχόμενοι, ενώ ο χρόνος θα κυλά χωρίς να μπορεί κανείς να τον σταματήσει».
Λόγια σκληρά, προφητικά, πάντα επίκαιρα. Δεν έγραφε από πικρία. Έγραφε από αγάπη. Αγάπη για τη Νάξο, για την Απεράθου, για την αξιοπρέπεια της σκέψης. Μαζί με τον Μανώλη Γλέζο, το “Απεραθίτικα” έβαλε στόχο να κρατήσει άγρυπνη τη συνείδηση του νησιού και να μην αφήσει τη μνήμη να χαθεί.
Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Οι προβληματισμοί του τότε, παραμένουν επίκαιροι και σήμερα: η πνιγηρή απουσία ελεύθερης έκφρασης, η αποθέωση της μετριότητας, η έλλειψη πολιτιστικής στρατηγικής, ο ελιγμός που θεωρείται επιτυχία. Όλα αυτά, γραμμένα το 1988 – και όμως, τόσο σύγχρονα.
Το περιοδικό “Απεραθίτικα” υπήρξε και παραμένει φάρος. Όχι μόνο για την Απεράθου, αλλά για ολόκληρη τη Νάξο. Φόρος τιμής σε όσους δεν βολεύτηκαν με τη σιωπή, σε εκείνους που πίστεψαν στη δύναμη της ιστορίας και της γραφής.
Σήμερα, χωρίς τον Κώστα, χωρίς τον Μανώλη, αλλά με τη βαριά κληρονομιά τους στους ώμους, ας θυμηθούμε τι σημαίνει να υπηρετείς τον πολιτισμό όχι ως ευκαιρία, αλλά ως χρέος.
#Απεραθίτικα #ΜανώληςΓλέζος #ΚώσταςΚατσουρός #Νάξος #Απεράθου #ΠολιτισμόςΝάξου #ΝαξιακήΤαυτότητα #ΜνήμηΚαιΤιμή #NaxosPress
