Υπάρχουν κάποια πλοία που ξεπερνούν τα όριά τους. Δεν είναι απλώς μέσα μεταφοράς, αλλά γίνονται καθημερινή παρουσία, συντροφιά, στήριγμα. Ο Σκοπελίτης, το πλοίο που για δεκαετίες συνδέει τις Μικρές Κυκλάδες με τη Νάξο και τον υπόλοιπο κόσμο, είναι ένα από αυτά.
Η εκπομπή του ΣΚΑΪ «Όπου Υπάρχει Ελλάδα» βρέθηκε στη Σχοινούσα και ανέδειξε τον αθέατο ήρωα της νησιωτικής καθημερινότητας. Ένα αφιέρωμα που δεν εξύμνησε μόνο την παράδοση αλλά και τη δύναμη της επιμονής, της ναυτοσύνης και της αλληλεγγύης.
Από το 1956 μέχρι σήμερα, μια οικογενειακή ιστορία
Η ιστορία του Σκοπελίτη ξεκινά το 1956, όταν ο Δημήτρης Σκοπελίτης, παππούς του σημερινού καπετάνιου, ξεκίνησε να ενώνει τα μικρά νησιά της περιοχής με ένα ξύλινο καΐκι. Δεν υπήρχαν τότε λιμάνια και ευκολίες. Υπήρχε μόνο ανάγκη, πίστη και αγάπη για τον τόπο.
Σήμερα, ο εγγονός του, Δημήτρης Σκοπελίτης, τρίτης γενιάς πλοίαρχος, συνεχίζει αυτή τη θαλάσσια αποστολή. «Ό,τι καιρό και να κάνει, ο Σκοπελίτης θα ‘ρθει», λένε οι ντόπιοι. Κι αυτό δεν είναι υπερβολή. Είναι δέσμευση ζωής. Ενδιάμεσα για 35 και πλέον χρόνια, ο Γιάννης Φωστιέρης έβαλε το δικό του λιθαράκι κρατώντας το τιμόνι στα χέρια του.
Σύνδεση ζωής – Όχι απλώς μεταφορά
Ο Σκοπελίτης δεν μεταφέρει απλώς επιβάτες. Μεταφέρει τα πάντα: φάρμακα, καύσιμα, φρούτα, ψωμί, γράμματα, ακόμα και ελπίδα. Οι κάτοικοι της Ηρακλειάς, της Δονούσας, της Σχοινούσας και του Κουφονησίου βασίζονται πάνω του, όχι μία, αλλά τρεις φορές την εβδομάδα, χειμώνα – καλοκαίρι.
«Ό,τι χρειαστείς, το βάζουν στο Σκοπελίτη και έρχεται», εξηγεί μια κάτοικος της Σχοινούσας στην κάμερα. Αυτή η φράση τα λέει όλα. Από ένα κουτί με φάρμακα, μέχρι ένα κιβώτιο με φρέσκα τρόφιμα, η εμπιστοσύνη είναι άρρηκτη. Πολλές φορές οι αποστολές συνοδεύονται μόνο από ένα χειρόγραφο σημείωμα ή έναν αριθμό τηλεφώνου. Κι όμως, όλα φτάνουν.
Μια ζωή ανάμεσα στα μποφόρ
Δεν είναι εύκολη η δουλειά του Σκοπελίτη. Ο καιρός δεν αστειεύεται στο Αιγαίο. Οι ριπές ανέμου χτυπούν τα μικρά λιμάνια αλύπητα. Κι όμως, το μικρό αυτό πλοίο συνεχίζει. Με σεβασμό, με πειθαρχία, με τεχνογνωσία που περνάει από γενιά σε γενιά.
Για τους κατοίκους, η απουσία του – όταν κάθε χρόνο «βγαίνει» για επισκευή – είναι αισθητή, σχεδόν επώδυνη. Οι ζωές επιβραδύνονται, η αλυσίδα της νησιωτικής καθημερινότητας χαλαρώνει. Είναι τότε που καταλαβαίνεις πόσο πολύτιμος είναι.
Μαρτυρίες που συγκινούν
«Τον θυμάμαι από πάντα», λέει μια γυναίκα που μεγάλωσε στη Δονούσα. «Χωρίς τον Σκοπελίτη, θα είχαμε μείνει πίσω – σε όλα».
Μια άλλη μαρτυρία αναφέρει: «Αν δεν έρθει το καράβι, δεν έχει φαγητό το μαγαζί, δεν έχει γκάζι το σπίτι. Είναι η ανάσα μας».
Ο Σκοπελίτης είναι μνήμη, παρόν και μέλλον
Αυτή η πλωτή γραμμή ζωής, που αθόρυβα και με σταθερότητα εξυπηρετεί δεκάδες ανάγκες, είναι ένα από τα πιο σπουδαία κεφάλαια της σύγχρονης νησιωτικής Ελλάδας. Είναι ένα καθημερινό θαύμα που δεν κάνει θόρυβο – αλλά κουβαλάει την ουσία της ζωής στα νησιά.
Το αφιέρωμα του ΣΚΑΪ μάς υπενθυμίζει πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι και πλοία που λειτουργούν με ήθος, συνέπεια και φροντίδα. Και πως η σύνδεση δεν είναι πάντα θέμα ταχύτητας ή τεχνολογίας – αλλά θέμα καρδιάς.
Δείτε το σχετικό video
