Όλα ούρλιαζαν: η θάλασσα, ο άνεμος, η καρδιά μου…. Πριν από πολλά χρόνια ένας γάλλος συγγραφέας θα γράψει αυτή την έκφραση έχοντας μπροστά του την θάλασσα. Αγριεμένη ή όχι δεν έχει σημασία.. Σημασία έχει ότι η θάλασσα αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για χιλιάδες ανθρώπους εκατοντάδες χρόνια…
Είναι πνεύμονας ζωής… Και όμως όσο γοητευτική είναι όταν είναι γαλήνια, τόσο σε τρομάζει όταν σηκώσει φουρτούνα… Οπως σήμερα.. Τρίτη 16 Φεβρουρίου, Με την ένταση του ανέμου να ξεπερνάει ακόμη και τα 100 km/h στην πόλη της Νάξου
Ακόμη και πάνω από την Πορτάρα είχαμε τα κύματα με τις ριπές να σπρώχνουν το νερό στον ιερό αυτό βράχο … Κοιτάζεις την θάλασσα, προσπαθείς να κρατηθείς στα πόδια σου γιατί σε σπρώχνει μακριά. Αλλά για κάποιο παράξενο λόγο, στέκεσαι και την κοιτάζεις.
Μαγεμένος από τη δύναμή της,,,,
