Κλήδονας. Το όνομα προέρχεται από την αρχαία λέξη Κληδών-κληδόνος που σημαίνει τον οιωνό, το σημάδι, το μάντεμα. Και ζωντανεύει την 24η του Πρωτόλη δηλαδή του Ιουνίου, που συμπίπτει με τη θερινή τροπή του ήλιου, η δύναμη του οποίου φανερώνει κυρίως τα μελλούμενα, σύμφωνα με τις θαμπές μνήμες του παρελθόντος. «Κληδόνα» σημαίνει επίσης πράξεις ή λέξεις τυχαίες και ασυνάρτητες, που ακούγονταν κατά τη διάρκεια μαντικών τελετών και στις οποίες αποδίδονταν προφητική σημασία.
Στη νεοελληνική αντίληψη το έθιμο αυτό εξελίχθηκε σε μια όμορφη και ενδιαφέρουσα ιεροτελεστία, περισώζοντας τους ερωτικούς χρησμούς. Το έθιμο του Κλήδονα γιορτάζεται από την εποχή του παππού μας, του Ομήρου, δηλαδή εδώ και 2.820 χρόνια! Ο πρώτος Κλήδονας που κράτησε τη σκυτάλη ήταν ο Απόλλωνας, δεύτερος ο Θεός Ήλιος και σήμερα ο Αϊ-Γιάννης! Οι αρχαίοι Έλληνες μάντευαν τα μελλούμενα κι οι νεότεροι τους μελλοντικούς τους έρωτες!
Από τις πλέον σημαντικές στην Ορθοδοξία έστω κι εάν μερικά από τα έθιμα της μπορούν να προκαλούν τους πλέον συντηρητικούς στη σκέψη. Τι εννοούμε μ’ αυτό; Είναι γνωστό ότι το βράδυ της 29 Ιούνη, στα χωριά, θα ανάψουν τις φωτιές του Αϊ Γιάννη και θα κάψουν τα στεφάνια του Μάη. Οι νέοι και τα παιδιά θα πηδήξουν τη φωτιά, τρεις φορές ο καθένας. Στην ελληνική λαϊκή παράδοση, η φωτιά έχει αποτρεπτική και καθαρτική δύναμη καθώς καταδιώκει τα δαιμόνια και τις αρρώστιες και αποτρέπει κάθε κακό. Συν τοις άλλοις οι νοικοκυρές ετοιμάζουν αλμυρές πίτες, οι οποίες πιστεύεται πως έχουν «μαγικές δυνάμεις».
Εμείς βέβαια το γιορτάσαμε χθες… Τρίτη 23 Ιούνη… Και το είδαμε σε αρκετά χωριά.. Ενα εξ αυτών; Στον Κυνίδαρο… Και μας άρεσε που δεν χάνεται το κέφι και η καλή διάθεση με πρωταγωνιστές τα παιδιά
