Είναι αυτές οι ώρες του αποχωρισμού από μέρη αγαπημένα, που η καρδιά σφίγγεται και η επιθυμία του γυρισμού θεριεύει.
Είναι αυτές οι ώρες που αφήνεις το νησί που αγάπησες, το δικό σου νησί μα ξέρεις πως πίσω θα γυρίσεις… είναι κι αυτοί οι φάροι, που ακόμα κι αν η θλίψη του “αντίο” σου μαυρίζει την καρδιά, στέκονται εκεί, αγέρωχα, για να σου επιβεβαιώσουν για μια ακόμα φορά, πως ο δρόμος της επιστροφής θα είναι πάντα φωτεινός.
Γιατί οι φάροι δεν σβήνουν. Στέκουν ψηλά. Φρουροί!
Δείχνουν το δρόμο για «το νησί του καθενός»….!!
Με το Blue Star Delos να αφήνει το λιμάνι της Ιου…
