Όσο κι αν φαντάζει δύσκολο να συμβεί, η γαλήνη σε ένα μέρος (βλ Ιος στις Κυκλάδες) γεμάτο νυχτερινή ζωή δεν είναι και τόσο δύσκολο να βρεθεί – Οι Βρετανοί μέσω του The Guardian κι ενόψει της καλοκαιρινής περιόδου εντόπισαν πως μπορείς να πετύχεις την ιδανική (τέλεια) απομόνωση…
Η χρυσή άμμος στις άδειες παραλίες που σκεπάζονται από την σκιά που απλώνεται από τις βραχώδεις πλαγιές και τους θαμνότοπους με πορφυρένια βλάστηση, αποτελούν χαρακτηριστικό της πλευράς αυτής. Εκτός από το κατάλευκο Κυκλαδίτικο εκκλησάκι, που φαντάζει σαν ένα μικρό μανιτάρι που έχει ξεπεταχτεί από το πουθενά μέσα στο τοπίο, δεν υπάρχει κάτι άλλο να δει κανείς για πολλά χιλιόμετρα. Είναι αξιοπερίεργο που δεν γίνεται αντιληπτό το γεγονός πως Η Ίος, αυτό το μικρό ελληνικό νησί είναι το απόλυτο σημείο διακοπών μεταξύ Σαντορίνης και Νάξου, ενώ ταυτόχρονα πασίγνωστο στους νέους για την αξημέρωτα-νυχτερινή του ζωή. Στην ηρεμία αυτού του νησιού ίσως να συμβάλλει και η απουσία αερολιμένα, κάτι που σημαίνει πως κάποιος μπορεί να βρει εναλλακτικούς τρόπους προσέγγισης αν διαθέτει τον χρόνο.
Ο σύντομος τρόπος για τον επισκέπτη είναι αυτός με αεροπλάνο στην Σαντορίνη και από κει με φέρυ στην Ίο. Για τους λάτρεις της περιπέτειας, υπάρχει η επιλογή της επιβίβασης στο τρένο για Παρίσι, και από εκεί με το επόμενο για Ιταλία. Από Ιταλία για Αθήνα απαιτούνται δυο 24ωρα, κάτι που αποτελεί πλεονέκτημα αφού ο επισκέπτης θα έχει την δυνατότητα να χαρεί το εντυπωσιακό τοπίο καθόλη την διάρκεια του ταξιδιού. Από εκεί γίνεται επιβίβαση από Αθήνα στο επόμενο καράβι διάρκειας 4-6 ωρών. Αυτό φυσικά μπορεί να είναι και ευκαιρία για μικρές στάσεις σε άλλα νησιά.
Στην πιο βορεινή άκρη του νησιού, στην κορυφή ενός λόφου, παίρνω μια ανάσα σε μια μικρή πέτρινη περίφραξη μπροστά σε μια απλής ταφόπλακας από μάρμαρο, σμιλεμένη με τέτοιο τρόπο για να θυμίζει το γενειοφόρο κεφάλι του Ομήρου. Άλλωστε, η Ίος συνδέεται με τους πιο γνωστούς ποιητές από την αρχαιότητα. Λέγεται πως ο συγκεκριμένος τόπος ήταν τόπος καταγωγής από την μητέρα του, και το μέρος όπου πέθανε και θάφτηκε. Πέρα του γεγονότος πως ο τόπος αυτός ήταν το μέρος που κατέφευγε ο μεγάλος ποιητής, η βορεινή αυτή άκρη είναι τελικά ένα εκπληκτικό σημείο με ανέγγιχτο πανοραμικό τοπίο—τέλειο μέρος για να φέρεις χαλαρώσεις πίνοντας ένα ποτήρι κρασί (που θα το έχεις φέρει εσύ) ή κάνοντας την πεζοπορία σου.
Στην άλλη πλευρά του νησιού, ωστόσο, το ηλιοβασίλεμα κατά την διάρκεια της καλοκαιρινής περιόδου είναι μια άλλη ξεχωριστή ιστορία. Το μπαρ και το εστιατόριο του Pathos Sunset Lounge που βρίσκεται κοντά στην Χώρα, στο κέντρο του νησιού, και απλώνεται στην κορυφή του λόφου, είναι μέρος όπου η θέα των νεαρών κοριτσιών με μπικίνι που ξεκινούν χορεύοντας ανεβασμένα πάνω σε τραπέζια, αδιαφορώντας για την ένταση της ξέφρενης μουσικής, και καταλήγουν στην δροσιά της πισίνας.
Οι υπόλοιποι από εμάς μπορούμε να διαλέξουμε αν αναζητάμε την ένταση της μουσικής ή την απομονωμένη πλευρά του νησιού. Κατά έναν περίεργο τρόπο, μάλλον οι ιδιοκτήτες του Pathos είναι αυτοί που βοηθούν για να διαβεβαιώσουν πως η επιλογή παραμένει και η Ίος ποτέ δεν είναι μια ακόμη Σαντορίνη ή Μύκονος.
Ο Άγγελος Μιχαλόπουλος και η σύζυγός του Βασιλική έχοντας πάνω από το ένα τρίτο του νησιού, και διατηρώντας μεγάλο τμήμα γης, επένδυσαν εκατομμύρια στην ανάπτυξη της αραιοδομημένης περιοχής.
Η Ίος είναι μια εργασία που με πάθος και θέρμη ανέλαβε το ζευγάρι, ενώ υποσχέθηκε πως θα χτίσει μόνο το 1% της γης που τους ανήκει. «Δεν θα ήθελα αυτό το νησί να έχει μια ομορφιά που θα είναι πλέον παρελθόν ή κάτι που τα παιδιά μου θα μπορούσαν να αλλάξουν», μας λέει ο κ. Μιχαλόπουλος. Η εταιρεία του σήμερα χτίζει αρκετούς χώρους, συμπεριλαμβανομένου κάποια μπαρ δίπλα στο κύμα και δύο άκρως ξεχωριστά ξενοδοχεία: το Agalia και το ολοκαίνουργιο 5 αστέρων Calilo.
Το καινούργιο ενός στρέμματος κατάλυμα απλώνεται δίπλα στην θάλασσα και βρίσκεται στην σχεδόν ανέγγιχτη περιοχή του Μιχαλόπουλου. Κατασκευασμένο από λίθους του ίδιου τόπου και βρίσκοντας σκιά από τα ελαιόδεντρα τα οποία διασώθηκαν, το Calilo είναι ένα σχέδιο του Άγγελου βασισμένο και σεβόμενο την παράδοση του τόπου. Είναι μια μίξη ποιοτικού hippie and hipster (συμβατού-ασυμβίβαστου). Στην αίθουσα αναμονής, οι άλλοτε μπότες στρατιωτών με αποχρώσεις ψυχεδελικών χρωματισμών, διακοσμούν τον χώρο, ενώ μωσαικά από πέτρες σπασμένες από χέρι σε χιλιάδες μικρά κομμάτια ντύνουν τους τοίχους. Η μεγάλη γεμάτη καμπύλες πισίνα σε οδηγεί απευθείας στην θάλασσα και ταυτόχρονα περισσότερες από 30 σουίτες διατηρούν την δική τους ιδιωτική πισίνα με τον κατά ίδιο τρόπο «καταρράκτη».
Εμείς, παρά ταύτα, μένουμε στο Αgalia, ένα μικρό πολυτελές ξενοδοχείο, πιο ελαφριάς διάθεσης και γεμάτο έπιπλα με χαρούμενα κοψίματα και χορευτικές φιγούρες. Στις πισίνες του οι χρωματιστές γιγάντιες πάπιες (όχι μόνο για παιδιά) και τα απίθανα αναπαυτικά πουφ που επιπλέουν στο νερό κοσμούν τις ατάραχες πισίνες, που έχουν θέα το σαρωτικό όρμο. Σημείο, όπου τα φέρυ φαίνονται να πηγαινοέρχονται και να καταλήγουν στο απόμακρο λιμάνι. Είναι ένα βολικό κατά τα άλλα μέρος, μακριά από το πλήθος, αλλά με εύκολη πρόσβαση για μετακίνηση.
Κάνουμε και μία επίσκεψη στην πλατιά, και γεμάτη clubs, παραλία του Μυλοπότα η οποία είναι υπέροχη εκτός σεζόν, αλλά προτιμούμε τις εκδηλώσεις που θα μείνουμε καθαροί από ποτό, ενώ υπάρχουν και άλλα μέρη προς επιλογή. Από τις 36 παραλίες μόνο οι 5 είναι εκμεταλλεύσιμες. Ακόμη και το Μαγγανάρι, μια μεγάλη γραφική διπλή παραλία στα νότια του νησιού, με ξαπλώστρες και αχυρένιες ομπρέλες, είναι μέρος που με λίγους ανθρώπους κάποιος συναντά.
Έπειτα από ένα εξαιρετικό βραδινό στον εξωτερικό χώρο της ταβέρνας που φέρει το όνομα Venus, και μέσα από δρόμους γεμάτους λοφίσκους και τίποτα άλλο πέρα από φυσικά τοπία, με την μόνη παρεμβολή του περιστασιακού λευκού φωτισμού που προσφέρει ένα εκκλησάκι, παίρνουμε τον δρόμο του γυρισμού.
Στο Παλαιόκαστρο, μία στο ελάχιστο μεγαλύτερη εκκλησία που συνδυάζει το λευκό του νησιού με το μπλε της θάλασσας και τα ερείπια ενός Ενετικού κάστρου χτισμένο στην κορυφή μιας ψηλής βραχώδη προεξοχής, ξεπροβάλλει μέσα από ένα απότομο αλλά κατά τ άλλα, καλοστρωμένο μονοπάτι. Τα κυματιστά παράλια που το μόνο χρώμα τους είναι το βαθύ μπλε του Αιγαίου, και τα γεμάτα κηλίδες βουναλάκια των τριγύρω νησιών, είναι ένα επίσης εντυπωσιακό κομμάτι προς εξερεύνηση. Αμέτρητα, άστρωτα μονοπάτια για περπάτημα που κάποια απ αυτά καταλήγουν σε ερημικές παραλίες, ιδανικές για μια βουτιά, δικαιώνουν τον επισκέπτη.
Είμαστε οι μοναδικοί επισκέπτες στον Σκάρκο, τον κυρίως αρχαιολογικό χώρο του νησιού. Παρά την κακή του φήμη, παραμένει ως ένα από τα πιο σημαντικά προιστορικά σημεία των Κυκλάδων. Περιπλανιόμαστε στους σωρούς μιας πόλης που ευδοκιμούσε στην Εποχή του Χαλκού, στα κυκλικά δρομάκια που τα περιστοιχίζουν σαν κάτι από σκακιέρα πετρόχτιστα μονοπάτια, και φιγούρες σπιτιών των οποίων κάποτε τα είχαν στην κατοχή τους έμποροι που έκαναν την διαδρομή Κρήτη-Μικρά Ασία.
Ανακαλύπτουμε ευρήματα στο μικρό μουσείο της Χώρας (γιγάντιοι πίθους, σχιστόλιθες σκακιέρες και σφραγιδόλιθους). Με εύρος που διασχίζει τους λόφους που στις άκρες τους προβάλουν γεροδεμένοι λευκοί ανεμόμυλοι και στέγες από μικροσκοπικά παρεκκλήσια, η Χώρα είναι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα χωριού με στενά ασβεστωμένα σοκάκια που τα γεμίζει η παρουσία παιδικών φωνών και η φιγούρα των μαυροφορεμένων γιαγιάδων στα κατώφλια των σπιτιών.
Πεταγόμαστε στο παρεκκλήσι, Παναγιά η Γκρεμιώτισσα, όπου τον δεκαπενταύγουστο λαμβάνει χώρα το παραδοσιακό πανηγύρι του τόπου. Μέρος στο οποίο ο επισκέπτης θα μαγευτεί από την πανοραμική θέα που αγκαλιάζει όλο το νησί, ενώ αργότερα θα απολαύσει το δείπνο στο Κατώγι. Αυτό το γεμάτο ζωή μικρό ελληνικό τάπας σερβίρει ξεχωριστά κοκτέιλ και τοπικές γεύσεις σε συνδυασμό με μοντέρνες παραλλαγές όπως, θεσπέσια πουγκάκια φρέσκων ζυμαρικών γεμισμένα με αχλάδι και καπνιστό τυρί. Η επόμενη οικογενειακή ταβέρνα, Πολύδωρος, δεν αφήνει τον επισκέπτη ασυγκίνητο αφού σερβίρει παγωμένη μπύρα και απολαυστική δροσερή ρετσίνα ενώ το σπιτικό φαγητό το οποίο συμπεριλαμβάνει έως μαριναρισμένο σουβλάκι ζαργάνας ή σαλάχι στο φούρνο με δαφνόφυλλα και χωριάτικη σαλάτα γαρνιρισμένη με το παραδοσιακό ντόπιο ξυνοτύρι, αποτελούν δέλεαρ.
«Υπάρχει χώρος για όλους στο νησί», μας λέει ο κ. Μιχαλόπουλος εννοώντας πως η πολυτέλεια και η χλιδή αλλά και η απλότητα που μπορεί να αγγίξει τα 35 ευρώ την βραδιά, τους έφηβους, και τους καλοφαγάδες σε παραδοσιακές ταβέρνες του τόπου. Μιας και το μέλλον αυτού του νησιού βρίσκεται στα χέρια αυτού του άντρα, θα πρέπει να το εμπιστευτούμε.
Essentials η Juliet Rix ήταν φιλοξενούμενη του LuxurIow όπως και του Ελληνικού Τουριστικού Γραφείου. Το Agalia Hotel θα επαναλειτουργήσει στα μέσα Μαίου 2020 με διπλές σουίτες ξεκινώντας από £ 129 Β&Β (στην τιμή συγκαταλέγεται και η μεταφορά από το λιμάνι). Το Calilo επίσης θα δέχεται επισκέπτες από την 1η Ιουνίου 2020 με δίκλινο δωμάτιο από £ 300. Καράβια από Αθήνα-Ίος ή Σαντορίνη σε 8 ώρες. Στο Road Runner γίνονται ενοικιάσεις αυτοκινήτων.
Απόδοση από άρθρο στην εφημερίδα the Guardian
