Δεκάδες ξενοδοχεία στο “σφυρί”, αναζητώντας νέους ιδιοκτήτες. – Η καταγγελία ξενοδόχου από τη Φολέγανδρο που έχασε δυο ξενοδοχεία σε πρόσφατο πλειστηριασμό με τις τράπεζες να ενδιαφέρονται μόνο για το πως θα βγάζουν περισσότερα χρήματα – 24 ξενοδοχεία σε πλειστηριασμό έως τον ερχόμενο Ιούλιο.
Μπορεί ο τουρισμός να αποτελεί τη “ναυαρχίδα” της ελληνικής οικονομίας. Μπορεί κάθε χρόνο να σημειώνεται νέο ρεκόρ αφίξεων τουριστών στην Ελλάδα. Τα νούμερα ευημερούν, οι ιδιοκτήτες από τα ξενοδοχεία όμως όχι.Αποτέλεσμα, να είναι αυξημένοι οι αριθμοί των ξενοδοχειακών μονάδων που οι δυσβάσταχτες οικονομικές πολιτικές οδηγούν τους ιδιοκτήτες τους στην απόφαση να δώσουν σε άλλα χέρια τις επιχειρήσεις που έφτιαξαν και συντηρούσαν μια ζωή, σε πολλές περιπτώσεις με κόπους και θυσίες.
Ρεπορτάζ: Έφη Κουλοχέρη (newsit.gr) – φωτογραφία kathimerini.gr
Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις, το πρόβλημα βιωσιμότητας είναι αποτέλεσμα υπερδανεισμού, με αποτέλεσμα ο ξενοδοχειακός κλάδος να αναδεικνύεται σε έναν από τους “πρωταγωνιστές” των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών του ερχόμενου εξαμήνου, αφού 24 ξενοδοχειακές μονάδες σε όλη την Ελλάδα πρόκειται να βγουν “στο σφυρί” έως τον ερχόμενο Ιούλιο. Και όπως αναφέρει ο μεσίτης Νάσος Κυπραίος: “Πολλά τα ξενοδοχεία που πωλούνται αυτή τη στιγμή, αλλά το 85% από αυτά, αφορά σε ξενοδοχεία των οποίων τα κλειδιά τα έχουν οι τράπεζες, λόγω του υπερδανεισμού στα προ κρίσης χρόνια. Έτσι, αυτόματα, οι τράπεζες είναι οι δικαιούχοι αυτών των ξενοδοχειακών μονάδων και αυτές οι οποίες κρατούν τα κλειδιά για οποιαδήποτε συμφωνία. Και μόλις το 15% από αυτά τα πουλάνε οι ιδιοκτήτες τους, οι οποίοι αυτή τη στιγμή δεν έχουν πρόσβαση σε δανεισμό για να τα ανακαινίσουν και να ακολουθήσουν τον ανταγωνισμό”
Έχασε δυο ξενοδοχεία σε μια μέρα
Σχετική είναι η περίπτωση ξενοδόχου από τη Φολέγανδρο που έχασε σε προχθεσινό πλειστηριασμό δυο ξενοδοχεία που είχε στο νησί. Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε μαζί του είπε: «Είμαι 31 χρόνια στο χώρο και ό,τι έχω φτιάξει, το έχω φτιάξει μόνος μου. Από το 1988 είχα αυτά τα ξενοδοχεία, είμαι από τους πρώτους ξενοδόχους στο νησί. Ζούσαν σαράντα οικογένειες της τοπικής κοινωνίας από τα ξενοδοχεία μου. Το κράτος με παρότρυνε να κάνω εξωδικαστικό συμβιβασμό. Έχω ενταχθεί σε αυτόν εδώ και ενάμισι χρόνο και δεν μου έδωσαν την ευκαιρία να τον εκμεταλλευτώ. Από εκεί και πέρα, ο καθένας μας είναι έρμαιο των τραπεζών. Έτρεξα, μάζεψα χαρτιά, πλήρωσα δικηγόρους και μετά μου είπαν ότι είναι πάρα πολλοί οι φάκελοι με τις αιτήσεις και δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι να τις αξιολογήσουν. Δηλαδή, πρέπει να χάσω εγώ την περιουσία μου επειδή δεν μπορείτε να με αξιολογήσετε άμεσα;
Και να είχα τα ξενοδοχεία μου στη Μύκονο ή στη Σαντορίνη, να μας χρωστάει ο Θεός λεφτά, να το καταλάβαινα. Αλλά σε ένα ερημονήσι, να χάσω δυο ξενοδοχεία και να βρεθούν στο δρόμο 40 οικογένειες… Τόσοι είναι οι εργαζόμενοι στα δυο ξενοδοχεία μου. Και, το να πας να πάρεις δυο ξενοδοχεία σε ένα μεγάλο νησί το καταλαβαίνω. Να πάρεις, όμως, δυο ξενοδοχεία σε μια… βραχονησίδα, να τα κάνεις τι; Εκτός αν έχουν βρει τον Άραβα που θα πηγαινοφέρνει τους πελάτες του ξενοδοχείου με ελικόπτερο. Αλλιώς, πώς θα έρθουν οι τουρίστες; Στο νησί έρχεται κόσμος όσο υπάρχουν τα ταχύπλοα. Μετά, όταν κινούνται μόνο τα πλοία της γραμμής, έρχονται ελάχιστοι. Ποιος θα ταξιδέψει 13 ώρες για να έρθει εδώ για τρεις μέρες; Ουσιαστικά, δυο – τρεις μήνες το χρόνο έχουμε δουλειά.
Δανείστηκα πριν την κρίση για να αναβαθμίσω το ξενοδοχεία μου. Πέρασε η κρίση, στάθηκα στα πόδια μου. Τις τρεις τελευταίες τουριστικές περιόδους πήγα καλά, είχα κέρδος. Έκανα πολλές προσπάθειες, μέχρι εξώδικο έστειλα στην τράπεζα για να με φωνάξει να πληρώσω και δεν ήθελε. Αυτό με κάνει να σκέφτομαι ότι εδώ υπάρχει δόλος. Κάπου τα έχουν τάξει, κάπου θέλουν αν τα δώσουν. Δεν τους αρέσουν τα δικά μου τα λεφτά. Δεν με φώναξαν ποτέ να μου πουν ότι θα πληρώσω αυτά και αυτά. Μου έδωσαν αριθμό πρωτοκόλλου και μου είπαν “κάτσε και περίμενε”».
Ο ρόλος των τραπεζών
“Οι τράπεζες είναι σε μια πολύ δεινή θέση και πρέπει οπωσδήποτε να εξυγιάνουν το χαρτοφυλάκιό τους, μη βλέποντας, ενδεχομένως, την ουσία μιας τέτοιας επένδυσης που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια. Το αν είναι, δηλαδή μια οικογενειακή επιχείρηση που πασχίζει ή αν τα τελευταία ένα, δύο χρόνια πήρε κάποια νούμερα και αυτά δεν αρκούν στο να μπορέσει να ανταπεξέλθει. Δυστυχώς, οι δείκτες που έρχονται από το εξωτερικό επιβάλλουν στις ελληνικές τράπεζες ένα εντελώς διαφορετικό σκεπτικό και όπου είναι μικρά τα καταλύματα ή πιο αδύναμα, αν θέλετε, θα βιώσουν, δυστυχώς, την απώλειά τους και φυσικά την ανεργία όσων εργάζονται σε αυτά. Δεν ενδιαφέρει το αν τα ακίνητο θα παραμείνει απούλητο, ενδιαφέρει αν θα πάει σε μια bad bank ή ενδιαφέρει την τράπεζα να μπορέσει να δείξει άλλα νούμερα στον ισολογισμό της” αναφέρει ο Γρηγόρης Τάσιος, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων, σχετικά με τα ξενοδοχεία που βγαίνουν “στο σφυρί”.
Βγαίνουν “στο σφυρί” αλλά ελάχιστα αλλάζουν χέρια
Και μπορεί η πλατφόρμα των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών να «γεμίζει» από ξενοδοχεία που βγάζουν στο σφυρί οι τράπεζες, μπορεί οι αγγελίες που αφορούν σε πωλήσεις ξενοδοχείων να είναι δεκάδες, τα ξενοδοχεία όμως, δύσκολα αλλάζουν χέρια, αφού, το ενδιαφέρον είναι εξαιρετικά περιορισμένο τόσο από Έλληνες, όσο και από ξένα επενδυτικά κεφάλαια.
“Είναι ένα πρόβλημα το οποίο το ακούμε, το βλέπουμε, το αισθανόμαστε πολλά χρόνια, αλλά, από την άλλη πλευρά, είναι τόσα πολλά τα ακίνητα, που, τελικά, ποιος θα τα αγοράσει; Η εκτίμησή μου είναι ότι θα είναι πολύ λίγοι αυτοί που θα ενδιαφερθούν και εκεί είναι που πρέπει να σταθούμε. Ότι στην ουσία υπάρχουν προβληματικές επιχειρήσεις, τις οποίες πρέπει να δούμε πώς θα τις εξυγιάνουμε μέσα στη χώρα μας. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία πρόκειται για μη βιώσιμες επιχειρήσεις που δεν μπόρεσαν να αντέξουν κάτω από τις υπάρχουσες συνθήκες ανταγωνισμού” λέει ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων, Γρηγόρης Τάσιος.
Χαρακτηριστικό είναι και το σχετικό παράδειγμα που αναφέρει ο μεσίτης ακινήτων, Νάσος Κυπραίος: “Μεγάλο ξενοδοχείο στο κέντρο της Αθήνας, το οποίο κατείχε η τράπεζα, είχε πρόθεση να το πουλήσει έναντι 60 εκατομμυρίων γιατί τόσο ήταν το δάνειο που είχε πάρει ο ιδιοκτήτης. Όμως, η αξία του ήταν 35 εκατομμύρια, σύμφωνα με τα κέρδη του. Και η τράπεζα έλεγε στους επίδοξους αγοραστές, “δώσε μου τα 35 εκατομμύρια και τα υπόλοιπα θα στα δώσω με ομολογιακό δάνειο”. Κανένας αγοραστής δεν είναι χαζός για να βάλει συνέταιρο την τράπεζα στην επένδυσή του”.
Οι αφίξεις ευημερούν, οι ξενοδόχοι όχι
Τα στοιχεία αυτά αναδεικνύουν μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ξενοδοχειακή αγορά στην Ελλάδα, σε σχέση με την αύξηση του αριθμού των διεθνών αφίξεων, τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με τον Γρηγόρη Τάσιο, η πολύ χαμηλή μέση δαπάνη των τουριστών που επισκέπτονται την Ελλάδα, είναι αυτή που επηρεάζει το κέρδος πολλών ξενοδοχειακών μονάδων και τις κάνει να κινούνται στα όρια της βιωσιμότητας, αφού “τα νούμερα δείχνουν ότι αυξάνονται οι αφίξεις, όμως δεν κοιμούνται όλοι οι τουρίστες στα ξενοδοχεία και λόγω του ότι τα τελευταία δυο, τρία χρόνια έχουμε έξαρση της βραχυχρόνιας μίσθωσης και επειδή έχει πέσει ο μέσος όρος του τι ξοδεύει ο καθένας στις διακοπές του και άρα του κέρδους”.
