Μαρία Δεναξά περιγράφει με απλό τρόπο την εμπειρία της ως πελάτης καταστήματος μαζικής Εστίασης στην Σύρο… «Είπαμε να βγούμε για μεζέ και την «πατήσαμε»… σαν τουρίστες! 1 κομμάτι χταπόδι (1 μικρό πλοκάμι), 18 ευρώ! Τα δύο 36! 5 ροδέλες καλαμάρι τηγανητό 11 ευρώ, συν ένα μπουκάλι νερό και κουβέρ 54,50 ευρώ»..
Κάποιοι λένε ότι στοχοποιείτε η Μαζική Εστίαση. Και δεν έχουν άδικο. Όμως, δίνουν κι αυτοί αφορμές… Και το φαγητό είναι εύκολο να κατακριθεί. Γιατί; Μα πολύ απλά επηρεάζει τη τσέπη και στη συνέχεια το στομάχι. Και οι περισσότεροι είμαστε ευαίσθητοι και στα δύο… Η Μαζική Εστίαση αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες του τουρισμού και της οικονομίας. Και πρέπει όλοι να είναι προσεκτικοί. Γιατί αμαυρώνουν την εικόνα μίας περιοχής. Μην ξεχνάμε ότι το …τόσο, το κάνουμε πολύ εύκολο …τόσοοοοο Και για το παράπτωμα ενός, την πληρώνουν όλοι. Και είτε μιλάμε για παρουσία των εφοριακών ή για κριτική πάνω σε συμπεριφορά ή παρουσίαση φαγητού…
Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Μα έχουμε ως αφορμή την ανάρτηση που έκανε η συνάδελφος Μαρία Δεναξά, η οποία είναι Κυκλαδίτισα (Συριανή) αλλά ζει και εργάζεται στην Γαλλία ως ανταποκριτής σε Ελληνικά ΜΜΕ. Και στη Γαλλία ενδεχομένως να υπάρχουν ανάλογες εικόνες, αλλά εκεί η παρέμβαση του κράτους είναι ουσιαστική και δίνει άμεσα λύσεις… Εδώ; Περιμένουμε τον Τύπο να λειτουργήσει ως ..δικαστής.
Ας δούμε τι συνέβη στην παρέα της Δεναξά σε νυχτερινή έξοδο στην Ερμούπολη, μέσα από την προσωπική της ανάρτηση στα social media…
«Είπαμε να βγούμε για μεζέ και την «πατήσαμε»… σαν τουρίστες! 1 κομμάτι χταπόδι (1 μικρό πλοκάμι), 18 ευρώ! Τα δύο 36! 5 ροδέλες καλαμάρι τηγανητό 11 ευρώ, συν ένα μπουκάλι νερό και κουβέρ 54,50 ευρώ! Και φυσικά ούτε το δείγμα χταποδιού αλλά ούτε και το καλαμάρι ήταν φρέσκα.
Κι όχι δεν τα ζύγισαν μπροστά μας γιατί δεν είναι ΤΟ εστιατόριο. Ένα μικρό μαγαζί είναι στριμωγμένο μεταξύ ενός γωνιακού καταστήματος και ενός ιχθυοπωλείου, σε δρόμο περαστικό που οδηγεί στα μανάβικα της Ερμούπολης, σε χρώματα και διακόσμηση τυποποιημένου φολκλόρ.
Στο άκουσμα των γαλλικών η σερβιτόρα μας πέρασε για ξένους, παρόλο που διευκρινίσαμε ότι μιλάμε άπταιστα ελληνικά. Εκείνη έκανε πως δεν άκουσε. Όπως δεν άκουσε ότι ζητήσαμε τιμοκατάλογο τουλάχιστον τρείς φορές. Άρχισε να αραδιάζει τι έχει το κατάστημα και χαλαροί από τις διακοπές, αλλά κυρίως ανυποψίαστοι, παραγγείλαμε τα παραπάνω…
Η γεύση τυποποιημένη, όχι όμως οι τιμές όπως διαπιστώσαμε λίγη ώρα αργότερα. Παρόλο που δεν ήταν ευκολοχώνευτες, ζητήσαμε ως … καλοί «τουρίστες», να πληρώσουμε με τραπεζική κάρτα αλλά όπως μας είπαν το κατάστημα δεν διαθέτει POS και παίρνει μόνο μετρητά, ενώ στην απόδειξη δεν υπάρχει καμία αναφορά από τα πιάτα που παραγγείλαμε.
Όποιος ψάξει να βρει στο κατάστημα (στο οποίο τρώνε πολλοί τουρίστες), που υπάρχουν αναρτημένες οι τιμές, απλά θα χάσει τον χρόνο του, τουλάχιστον μέχρι σήμερα… Σύρος, Αύγουστος 2017».
