Χώροι συνάντησης των ανδρών, τόποι παιγνιδιών και απολαύσεων, τόποι συνεύρεσης και κοινωνικής συναναστροφής, τόποι ενημέρωσης αλλά και πολιτικών αντιπαραθέσεων, τα καφενεία, οι «μικρές βουλές της χώρας»
Τα καφενεία της ελληνικής επαρχίας ήταν η καρδιά της ανδρικής κοινωνίας κάθε τόπου. Χώροι συνάντησης των ανδρών, τόποι παιγνιδιών και απολαύσεων, τόποι συνεύρεσης και κοινωνικής συναναστροφής, τόποι ενημέρωσης αλλά και πολιτικών αντιπαραθέσεων, τα καφενεία, οι «μικρές βουλές της χώρας» , ήταν ταυτόχρονα και τόποι επαγγελματικών συναλλαγών αλλά και τσιμπουσιών και γλεντιών της παρέας.
Παράλληλα αποτελούσαν το ενδιάμεσο κάθε χωριού με τον εξωτερικό κόσμο. Κι ήταν εδώ όπου ο κάθε περιηγητής θα έβλεπε, θα μάθαινε όλα τα τρέχοντα νέα και θα έπαιρνε τις απαντήσεις στα ερωτήματά του. Τι κι αν σήμερα όλα αυτά τείνουν να εξαφανισθούν – οι πληροφορίες και οι ειδήσεις από το internet, οι παρέες από την τηλεόραση και το FB – η απομόνωση, ο ιδιωτισμός αλλά και οι σύγχρονες καφετέριες.
Πολλά καφενεία ανθίστανται και διατηρούν την γοητεία τους και την ατμόσφαιρα ενός σπουδαίου κόσμου που χάνεται, αλλά το παλεύει.
Όλα αυτά τα χρόνια πολλές ιστοσελίδες χρησιμοποίησαν φωτογραφίες δικές μου αλλά και άλλων φωτογράφων (πάντα χωρίς άδεια), με αναφορές σε καφενεία και με ελάχιστη τεκμηρίωση. Τέλος του 2016 επιχειρώ να αποκαταστήσω μία τάξη (!) ενώ ταυτόχρονα με link μπορώ να οδηγήσω τους ενδιαφερόμενους σε περισσότερες πληροφορίες για το καθένα.
Τα καφενεία επελέγησαν, ως απ’ τα ενδεικτικότερα των Κυκλάδων, για την θέση τους, την αισθητική, για την ιστορικότητά τους, για τους μεζέδες τους, για την προσωπικότητα του ιδιοκτήτη τους, αλλά και για τον ζωτικό ρόλο που παίζουν στις τοπικές κοινότητες.
Το καφενείο του Μπακόγια στη Μύκονο
Το μοναδικό αυθεντικό καφενείο της Μυκόνου ανήκει στον Δημήτρη Μπακόγια από τα Τρίκαλα, που έφθασε μετανάστης στο νησί το 1970 για να δουλέψει στα μεταλλεία της Μυκομπάρ.
Τέλος της δεκαετίας αναλαμβάνει το καφενείο και επί σαράντα περίπου χρόνια βαστά την τιμή του νησιού… Από το πρωί η Βασιλική, η γυναίκα του Δημήτρη, στην κουζίνα, κοντά κι η κόρη της η Ασημίνα, κι η εγγονή της η Βάσω.
Το καφενείο του Μπακόγια δουλεύεται μόνο από την οικογένεια ενώ βοηθούν αδέλφια, θείες.
Η ατμόσφαιρα μοναδική, μυκονιάτικη ντοπιολαλιά, μεζέδες τοπικοί.
Καφενείο Ναυτιλία στην Αμοργό
Οι πιο συνηθισμένοι πελάτες στον καφενέ του Πρέκα στα Κατάπολα την δεκαετία του 2000 ήταν οι τρεις μύθοι της Αμοργού: ο Νίκος Πρέκας ο «καφετζής», ο φημισμένος καπετάνιος Δημήτρης Σκοπελίτης και ο Λεωνίδας Βλαβιανός, μεγαλοκτηνοτρόφος και περίφημος λαγουτιέρης.
Στην επόμενη δεκαετία είχε απομείνει μόνο ο πρώτος και σήμερα δυστυχώς κανείς.
Σήμερα το καφεζυθεστιατόριο Ναυτιλία το λειτουργεί η κόρη του, που το συντηρεί όπως ήταν παλιά για να θυμούνται οι παλιοί και να γνωρίζουν οι νέοι κάποια ίχνη από τα υπέροχα χρόνια της αθωότητας.
Mεγάλος Καφενές στον Πύργο της Τήνου
Ο «Μεγάλος Καφενές» στέκει και λειτουργεί πάνω από ένα αιώνα στη μοναδική πλατεία του Πύργου – με τον μεγάλο πλάτανο – στην Τήνο.
Αρχοντικό κτίριο το Μεγάλο Καφενείο, βρίσκεται δίπλα στο δεύτερο καφενείο της πλατείας το καφεζαχαροπλαστείο «Κεντρικό».
Κι αν θέλει κανείς να μάθει πληροφορίες για τον καφενέ, σού προσφέρεται πρόθυμα, ένα πρόσφατο βιβλίο για τον Πύργο, όπου υπάρχει ένα σημαντικό αφιέρωμα για τον «Μεγάλο Καφενέ» και απ’ όπου μαθαίνεις απίστευτες ιστορίες.
Το καφενείο του Γαβαλά στη Νάουσα της Πάρου
Αν για την τουριστική Νάουσα του καλοκαιριού ο κυρ-Βαγγέλης είναι μια όαση, γι’ αυτό και το βράδυ θα δυσκολευτείς να βρεις θέση για να φας μαριδάκι, καλαμαράκι αλλά και ντοματοκεφτέδες και τα περίφημα κεφτεδάκια του, για το χειμώνα το Καφενείο του Γαβαλά είναι απλά η καρδιά της κοινωνικής ζωής του χωριού.
Το καφενείο της Χαράς στην Σχοινούσα
Ο ενθουσιασμός μου όμως για το καφενείο της Χαράς, εκτός της λαϊκότητας του κτιρίου, πολλαπλασιάστηκε όταν είδα ότι οι «καφετζήδες» ήταν νέα παιδιά, ότι για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια λειτούργησε και τον χειμώνα κι ότι ο «κόσμος» του καφενείου ήταν αυτός που έπρεπε.
Στέκι της νεολαίας, ντόπιων και παραθεριστών, ανθρώπων που αγαπούσαν τον τόπο. Και ιστορίες ατελείωτες, κουβέντες καθημερινότητας για τα πράγματα που συνέβησαν σε μας και τους γειτόνους.
Ένας ροφός που ξέφυγε, η κατσίκα που γέννησε, ο τρύγος που αργεί, η φάβα που βγήκε φέτος πιο πρώιμα.
Ιστορίες βιωμάτων…με αυτά που πέρναγε ο άνθρωπος την ώρα του χωρίς να ξοδεύεται.
Καφενείο το Κύμα στη Δονούσα
Η κυρά Βαγγελιώ με τα εκφραστικά μάτια και τις σταράτες κουβέντες, είναι απίκο από τα χαράματα για να ετοιμάσει όλα τα μαγειρευτά της για το βράδυ.
Παστίτσιο, αυτές οι πληθωρικές μερίδες της που τελειωμό δεν έχουν, οι κεφτέδες, το ερίφι πατατάτο κι άλλα πολλά… Όχι που δεν θα χάσει και τις ευκαιρίες της για κοινωνικό σχολιασμό! Μόλις τελειώσει το μαγείρεμα ξαποσταίνει, εκεί γύρω στο μεσημέρι, όταν καταφθάνουν οι φίλες της και πιάνουν την κοζερί.
Δεν θα ξεφύγει κανένα νέο και δεν θα μείνει ασχολίαστος κανείς! Το καφενείο Κύμα στο λιμάνι της Δονούσας λειτουργεί ως καφενείο με τα όλα του!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ:
