Το περασμένο Σάββατο (03/05) πραγματοποιήθηκε εκδήλωση τιμής και μνήμης στον συγγραφέα και ποιητή Νίκο Σφυρόερα με τον Μανώλη Γλέζο να «κλέβει» την παράσταση με τις αποκαλύψεις του για το τιμώμενο πρόσωπο
Η αίθουσα στην Στοά του Βιβλίου, της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας κατάμεστη. Κάτι απόλυτα λογικό. Άλλωστε ο λόγος της πρόσκλησης το απόγευμα του Σαββάτου (03/05) προκαλούσε για μία τέτοια μαζική έλευση φίλων. Ο λόγος; Η εκδήλωση τιμής και μνήμης στον ποιητή και συγγραφέα Νίκο Σφυρόερα (1913 – 1989) με διοργανωτές από κοινού τους δύο δραστήριους Ναξιακούς συλλόγους, τον Απεραθίτικο και το Σύλλογο Φιλωτιτών Νάξου. Και μέσα από την εκδήλωση ξύπνησαν μνήμες. Βοήθησαν και τα ακούσματα των έργων του Σφυρόερα μέσω της αφήγησης κυρίως από την βραβευμένη ηθοποιό Λουκία Πιστιόλα, οι ήχοι από τις δοξαριές του Στάθη Κουκουλάρη αλλά και την βροντώδη φωνή του ξάδελφου Μανώλη Γλέζου, ο οποίος έκλεισε την εκδήλωση με αποκαλύψεις γύρω από τον ιστορικό ρόλο του Νίκου Σφυρόερα την εποχή της Αντίστασης. Και βέβαια είχαμε την καταγγελία για την άρνηση των τοπικών αρχών για την απόδοση τιμών που δικαιωματικά του ανήκουν…
Της Σοφία Ν. Σφυρόερα
Η εκδήλωση ξεκίνησε υποβλητικά, με του βιολιού τις δοξαριές από τον Στάθη Κουκουλάρη και τη φωνή του ποιητή, που απήγγειλε ποιήματά του από την «Ιωνική Ραψωδία», τη συγκλονιστική σύνθεση που περιλαμβάνεται στη βραβευμένη με το Α΄ Βραβείο του Φιλαδέλφειου Διαγωνισμού(1965) ποιητική του συλλογή «Πολύμνια». Στη συνέχεια, με κεντρικό άξονα την αφήγηση της παρουσιάστριας, της γνωστής και βραβευμένης ηθοποιού Λουκίας Πιστιόλα, το πολυπληθές κοινό, που γέμισε ασφυκτικά την αίθουσα, παρακολούθησε κατασυγκινημένο την πορεία του ποιητή: τη γέννηση το 1913, την ορφάνια του, τις σπουδές του, τη σκληρή του βιοπάλη, την αντιστασιακή του δράση, το ποιητικό, συγγραφικό, λαογραφικό, μεταφραστικό, ραδιοφωνικό, θεατρικό και κινηματογραφικό του έργο, και τραγούδησε μαζί με τον Βαγγέλη Κονιτόπουλο στίχους του Νίκου Σφυρόερα, που γίνανε αγαπημένα τραγούδια.
Συμβολή
Οι ομιλητές (οι φιλόλογοι Δημήτρης Κώτσος, Κατερίνα Μπουγιούκα, Χάιδω Μουστάκη, Αντώνης Τζιώτης, ο δημοσιογράφος Δημήτρης Νανούρης και ο ηθοποιός και ερευνητής του νεοελληνικού κινηματογράφου Λευτέρης Λαμπράκης) ανέλυσαν διεξοδικά τη συμβολή της πολύπλευρης προσωπικότητας του Νίκου Σφυρόερα στον ελληνικό πολιτισμό, ενώ οι απαγγελίες ποιημάτων του από την αισθαντική φωνή του ηθοποιού Κωνσταντίνου Χατζούδη, του συμπατριώτη του Μανώλη Ι. Χατζηπέτρου, του δημοσιογράφου Δημήτρη Νανούρη και της κόρης του Σοφίας Σφυρόερα, οδήγησαν τους θεατές στη μαγεία, στο όραμα, στην τέχνη και στη γεμάτη πανανθρώπινη καλοσύνη και αγάπη πένα του ποιητή.
Δράση
Οι πρόεδροι των δύο συλλόγων, Αντώνης Τζιώτης από τον Σύλλογο Φιλωτιτών και Μάρκος Μαργαρίτης από τον Απεραθίτικο, αναφέρθηκαν επίσης στην ανάγκη κοινής δράσης των συλλόγων σε θέματα πολιτισμού και παράδοσης, τα οποία τόσο πιστά λειτούργησε και ένωσε ο τιμώμενος συγγραφέας. «Ο πολιτισμός έχει αξία όταν ενώνει τους ανθρώπους και μέσα απ’ αυτή την συνύπαρξη προάγεται το ανθρώπινο είδος» ειπώθηκε χαρακτηριστικά.
Διόρθωση
Την εκδήλωση έκλεισε ο αγαπημένος του ξάδερφος Μανώλης Γλέζος, που αφήνοντας τις πολιτικές του υποχρεώσεις, «ήρθε για το αίμα του», όπως είπε, «για τον φίλο και συναγωνιστή του, για τον Νίκο, για τον πνευματικό άνθρωπο που αφιέρωσε τη ζωή του στην Τέχνη», και έδωσε μια πολύτιμη ιστορικά μαρτυρία, «διορθώνοντας» την έκφραση «ότι στην Κατοχή ο Νίκος Σφυρόερας θα ενταχθεί στις τάξεις του νεοσύστατου αντιστασιακού πυρήνα του ΕΑΜ Νάξου…», λέγοντας ότι «δεν συμμετείχε απλώς, αλλά δημιούργησε μαζί με άλλους το ΕΑΜ Νάξου», μια πληροφορία, άγνωστη ακόμη και στους οικείους του, αλλά απολύτως αξιόπιστη, όχι μόνο από έναν από τους ελάχιστους ακόμη εν ζωή μάρτυρες εκείνων των χρόνων, αλλά από τον πρωτεργάτη της Αντίστασης κατά των Ναζί σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Καταγγελία
Ο Νίκος Σφυρόερας σε «ευανθείς λειμώνες, όπου απέδρα πάσα οδύνη» περιμένει υπομονετικά, χρόνια τώρα, την υλοποίηση της τελευταίας του επιθυμίας στη γενέθλια γη του, τον τόπο που ήταν η ψυχή του, η παντοτινή του σκέψη και αγάπη, στ’ Απεράθου που τραγούδησε, που αγάπησε και όπου αναπαύεται σε μιαν ακρούλα στον μαντρότοιχο του παλιού κοιμητηρίου, καθώς οι σημερινές «Κοινοτικές Αρχές» αρνήθηκαν να του αποδώσουν την τιμή που δικαιωματικά του ανήκει…
