Η ανάρτηση του Δημήτρη Πράσου – αρθρογράφου της ιστοσελίδας «santonews.com» σε καυστικό στιλ και με σκληρή γλώσσα για την απάντηση που έδωσε ο Δήμος Θήρας σε αίτημα αποζημίωσης δημότη ΑΜΕΑ της Σαντορίνης μετά από ατύχημα που είχε όταν κινήθηκε στους γνωστούς …πλακόστρωτους δρόμους του νησιού
Η αλήθεια είναι ότι η καθημερινότητα στην Ελλάδα για τους ΑΜΕΑ δεν είναι εύκολη. Και αυτό γιατί μας λείπει η παιδεία. Και το βλέπουμε σε όλες σχεδόν τις κινήσεις μας. Μόλις πρόσφατα αρχίσαμε να δημιουργούμε προϋποθέσεις για να μπορούν οι συνάνθρωποί μας να κινούνται σε δημόσιες υπηρεσίες… Και υπό την απειλή των γνωστών προστίμων. Γιατί από μόνοι μας; Άστο καλύτερα. Και στην ιστοσελίδα santonews.com υπάρχει σήμερα ένα δημοσίευμα που μας ταξιδεύει στην πανέμορφη Σαντορίνη. Εκεί όπου η πρόσφατη απόφαση του Δήμου Θήρας μας βάζει σε σκέψεις. Είναι δυνατόν; Μπορεί ένας Δήμος να δίνει μία τέτοια απάντηση σε δημότη του;
Ας δούμε τι έχει συμβεί…
«Για τον Μιχάλη Δαμασκηνό, έχω ξαναγράψει. Για το κουράγιο του, τη μεταδοτική του διάθεση για ζωή, τον αγώνα του για αξιοπρέπεια. Αγώνα, που δεν αφορά μόνο τον ίδιο, αλλά όλους βιώνουν μια καινούρια, ξεχωριστή πραγματικότητα, η οποία τους αναγκάζει να χρησιμοποιούν επιβοηθητικά μέσα. Αγώνα που αφορά εκτός από αυτούς και τις νεαρές μανάδες και μπαμπάδες που κάνουν ολόκληρο σχεδιασμό για να κινήσουν το καροτσάκι του μωρού στα στενά, επικλινή και κλιμακωτά ρυμίδια της Σαντορίνης.
Το -βλοσυρό- αστείο είναι πως αυτό το διάστημα οι ξυλουργοί κάνουν χρυσές δουλειές προκειμένου τα ξενοδοχεία να αποκτήσουν ειδικές ράμπες για αμαξίδια ή καροτσάκια. Αλλιώς, έχουν πρόβλημα αδειοδότησης. Ο μόνος που δεν έχει πρόβλημα αδειοδότησης, είναι ο Δήμος Θήρας. Ο Μιχάλης λοιπόν, διέπραξε το ατόπημα να πάει σε ένα χαλασμένο ρυμίδι τον Φηρών. Δεν ήξερε πως ήταν χαλασμένο ή έστω κακοσυντηρημένο. Το πλήρωσε. Το αμαξίδιό του, διαλύθηκε. Και επειδή ο Μιχάλης, δεν είναι μοιρολάτρης, έσπευσε να κάνει αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι. Να διεκδικήσει δηλαδή, αποζημίωση, από αυτόν που έπρεπε να έχει φροντίσει ώστε να συντηρηθεί το ρυμίδι.
Τι εισέπραξε;. Μια απάντηση σπάνιου κυνισμού. Οπως θα δείτε και στο τέλος του άρθρου λίγο πολύ του ρίχνουν την ευθύνη. Οτι αυτός ευθύνεται από την στιγμή που επέλεξε να ακολουθήσει το … ρυμίδι.. Προφανώς, οι υπεύθυνοι του Δήμου θεώρησαν πως μια καταφατική απάντηση θα άνοιγε τον Ασκό του Αιόλου και για άλλες παρόμοιες. Βλέπετε η φωλιά είναι παντού λερωμένη. Σε οδικό δίκτυο. Σε δημόσιες υποδομές. Σε κτίρια εξυπηρέτησης πολιτών. Παντού. Οπότε έδωσαν την κυνική απάντηση, του τύπου δεν δικαιούσθε για να κινείσθε. Λες και ο Μιχάλης, ήταν κάποια νεαρή ντεμπυτάντ που της έσπασε το δωδεκάποντο στο σκαλοπάτι. Κάποια κομψευάμενη χωριατοπούλα, που πίστεψε πως η γόβα στιλέτο, είναι το άπαν-σύμπαν του σεξ απήλ. Και την πάτησε η κακομοίρα!.
Αγαπητοί κύριοι και κυρίες, που λάβατε αυτήν την απόφαση, ξέρετε πως αν ο Μιχάλης προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, θα λάβει αποζημίωση, όχι μόνο για το κατεστραμμένο του αμαξίδιο, αλλά και για ηθική βλάβη;. Γιατί τον προσβάλλατε;. Λόγω και έργω. Του υποδείξατε με τον πιο οδυνηρό και κυνικό τρόπο, πως δεν είναι πολίτης, αλλά παρείσακτος;. Και αν στη θέση του ήταν ένας μπαμπάς ή μια μαμά με το καροτσάκι του μωρού τους, τι θα λέγατε;. Ας είσασταν αρκετά μπρατσαράδες ώστε να έχετε το καρότσι στον ώμο, το μωρό στο χέρι και τα ψώνια στο λαιμό;.
Και επειδή, έχει διαπιστωθεί πως σε αυτό το νησί, μόνο αυτό πονάει: Αν ο Μιχάλης στείλει την απάντησή σας σε: Travel & Leisure, Conde Nast, New York Times και δεν ξέρω κι εγώ που αλλού, μπορείτε να διανοηθείτε τι “διαφήμιση” θα υποστούμε όλοι; Εντάξει, λοιπόν! Καλά κάνατε!. Άλλωστε ο Καιάδας, σαν την Καλντέρα ήταν. Ένας ιλιγγιώδης γκρεμός».
