Η Ομοσπονδία Ναξιακών Συλλόγων (ΟΝΑΣ) θα τιμήσει την Δευτέρα 8 Απριλίου τον Ναξιώτη αρχιτέκτονα, Ακαδημαϊκό Μανώλη Ι. Κορρέ – Κεντρικός ομιλητής ο Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Βασίλειος Κ. Λαμπρινουδάκης.
Την περασμένη Πέμπτη (21/02) είχαμε την Πανηγυρική Συνεδρία της Ακαδημίας Αθηνών για τον εορτασμό της επετείου της 25ης Μαρτίου και κεντρικός ομιλητής ήταν ένας δικός μας άνθρωπος, ο αρχιτέκτονας Ακαδημαϊκός Μανώλης Ι. Κορρές και το θέμα της ομιλίας του; «Η Ακρόπολις των Αθηνών κατά την Επανάσταση του 1821».
Για αναφέραμε αυτή την είδηση; Γιατί πολύ απλά την Δευτέρα 8 Απριλίου 2019 στη Στοά του Βιβλίου (Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα), η Ομοσπονδία Ναξιακών Συλλόγων (Ο.ΝΑ.Σ.), διοργανώνει τελετή απονομής τιμητικής διάκρισης στον Αρχιτέκτονα, Ακαδημαϊκό, Μανώλη Ι. Κορρέ. Και κεντρικός ομιλητής με βάση την πρόσκληση που έχει σταλεί θα είναι ο Ομότιμος Καθηγητής της Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Βασίλειος Κ. Λαμπρινουδάκης.
Για το ποιος είναι ο Μανώλης Ι. Κορρές, νομίζω ότι τα λόγια περιττεύουν. Ως αρχιτέκτονας με ειδίκευση στην αρχαία αρχιτεκτονική, έχει μοναδικά ανασυνθέσει το επίτευγμα ανέγερσης του Παρθενώνα των Κλασικών χρόνων και έχει αναπόφευκτα συνδεθεί με τη σύγχρονη «βιογράφηση» του διαχρονικού συμβόλου της Αθήνας. Είναι θαυμαστό ότι το τεχνικό και επιστημονικό έργο στον Ιερό Βράχο, μέσα στην πολυπλοκότητά του και μέσα από το πλήθος των πρωτεργατών του και των συνεργατών τους, αποδίδεται στην κοινωνία και τη διεθνή κοινότητα όχι μόνον ως ένα σύνθετο έργο υψηλής στάθμης αλλά και ως ένα συσπειρωτικό όραμα για τη διαχρονία της αθηναϊκής ισχύος.
Γεννημένος το 1948, σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ) από το οποίο πήρε πτυχίο αρχιτεκτονικής το 1972… Από το 1975 έως το 1977 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πολυτεχνείο του Μονάχου, κοντά στον καθηγητή Gοttfried Gruben, έναν από τους πιο σημαντικούς μελετητές της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής. Το 1992 πήρε το διδακτορικό του από το ΕΜΠ, με την εργασία του «Συμβολή στην οικοδομική μελέτη των αρχαίων κιόνων». Το 1975 και από το 1977 έως το 1979 εργάστηκε ως ημερομίσθιος μηχανικός στα Έργα Συντήρησης Μνημείων της Ακρόπολης (ΕΣΜΑ).
Το 1979, ύστερα από διαγωνισμό πρόσληψης του τότε υπουργείου Πολιτισμού, στον οποίο και πρώτευσε, κατέλαβε οργανική θέση στο υπουργείο. Το 1981 υπηρέτησε στη Διεύθυνση Αναστήλωσης Αρχαίων Μνημείων, αναλαμβάνοντας τη θέση του προϊσταμένου του Τμήματος Αναστηλώσεων. Το 1983 μετακινήθηκε στην Α΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων και από τότε έως το 1999 ήταν προϊστάμενος του Έργου «Παρθενών». Το 1999 εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής και το 2006 πρωτοβάθμιος καθηγητής στο ΕΜΠ, από το οποίο συνταξιοδοτήθηκε το 2015.
Το κυρίως διδακτικό έργο του κ. Κορρέ αρχίζει από το 1999 και είναι πλούσιο, τόσο σε προπτυχιακό, όσο και σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Ο κ. Κορρές έχει συμμετάσχει, τις περισσότερες φορές με πρωταγωνιστικό ρόλο, στη μελέτη, συντήρηση και αναστήλωση πολλών ιστορικών μνημείων. Ανάμεσα σε άλλα έχει συμβάλει στην ανάδειξη μνημείων της Πελοποννήσου, της Θεσσαλίας, της Ηπείρου, της Μακεδονίας, της Θράκης, νησιών του Αιγαίου, της Αττικής και ειδικότερα της Θεσσαλονίκης, της Αμοργού, της Χίου, της Πάρου και της Αθήνας. Σχετικά με την Αθήνα, ενδεικτικά αναφέρονται το Ερέχθειο, το ιερό του Διονύσου και το Διονυσιακό θέατρο, στις νότιες παρειές της Ακρόπολης, στο οποίο, κατά την περίοδο 1980-1983, ήταν και ο υπεύθυνος του όλου έργου.
Με τον Παρθενώνα έχει συνδεθεί περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο μνημείο. Από το 1983 και έως το 1999 ήταν ο υπεύθυνος των σχετικών εργασιών για την αναστήλωση και ανάδειξη του εμβληματικού αυτού μνημείου. Ο κ. Κορρές υπήρξε ή είναι, μέλος της Επιτροπής Συντήρησης Μνημείων της Ακρόπολης (EΣMA), της υποεπιτροπής Συντήρησης των Γλυπτών του Παρθενώνα, της Επιτροπής Συντήρησης Διονυσιακού Θεάτρου, της Επιτροπής Συντήρησης Ακρόπολης Λίνδου, της Επιτροπής Μαραθώνα κα.
Επίσης χρημάτισε αντιπρόεδρος του ΔΣ του Οργανισμού Ανέγερσης του Μουσείου Ακρόπολης, θέση από την οποία παραιτήθηκε πριν από την επιλογή του αρχιτέκτονα και μέλος κριτικής επιτροπής Διεθνούς Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού για την αποκατάσταση του ναού του Αυγούστου στο Pozzuοli της Καμπανίας, στη νότια Ιταλία. Από το 2006 έως σήμερα είναι τακτικό μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ) Και βέβαια, τον Φεβρουάριο του 2017 με ψήφους 27-12 εκλέχτηκε ως τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών καταλαμβάνοντας την έδρα «Ιστορία Αρχαίας Αρχιτεκτονικής-Αναστήλωσις».
Έχει λάβει διάφορες διεθνείς διακρίσεις. Το 1991 έλαβε τον τίτλο του Ph. D. h.c. του Freie Universität του Βερολίνου. Είναι ακόμη αντεπιστέλλον μέλος του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου του Βερολίνου και μέλος της Koldewey Gesellschaft. Ακόμη έχει τιμηθεί με το Χρυσό Μετάλλιο της Ακαδημίας της Ρώμης (2013), το Αργυρό Μετάλλιο της Γαλλικής Ακαδημίας Αρχιτεκτονικής (1995), το Χάλκινο Μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών (1989), το βραβείο Alexander von Humboldt (2003), τo Premio internazionale di archeologia, città di Ugento (Premio Zeus 2006), ενώ η Ακαδημία Αθηνών τον βράβευσε για το βιβλίο του «Η στέγη του Ηρωδείου και άλλες γιγάντιες γεφυρώσεις» (2014). Τέλος, έχει τιμηθεί από το ελληνικό κράτος με το παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος (1998).
Με πληροφορίες από το ΑΠΕ – ΜΠΕ
