Τα μέλη των Θερινών Εργαστηρίων Μουσικής (Νάξος 2020) παρουσιάζουν την δραματοποιημένη παράσταση “Εγώ, ο Διονύσιος Λαυράγκας” – Σήμερα 14 Αυγούστου στο Δημοτικό Σχολείο του Δαμαριώνα (έξω από το Ανδρονίκειο Πνευματικό Κέντρο) και την Παρασκευή 14 Αυγούστου στη Χώρα της Νάξου (στο 1ο Γυμνάσιο Νάξου)
Αλήθεια, πόσοι γνωρίζουν τον Διονύσιο Λαυράγκα; Τον κεφαλονίτη συνθέτη του 19ου αιώνα που μας έμαθε τι εστί “όπερα”, “οπερέτα” και το κυριότερο; Εβαλε στη ζωή μας το “Ελληνικό Μελόδραμα”… Πως μας ήρθε τώρα να κάνουμε αναφορά στον Λαυράγκα; Μα το γεγονός ότι σήμερα Τετάρτη 12 Αυγούστου και την Παρασκευή 14 Αυγούστου, οι φίλοι των Θερινών Εργαστηρίων Μουσικής θα παρουσιάσουν την δραματοποιημένη παράσταση “Εγώ, ο Διονύσιος Λαυράγκας”…. Και όταν λέμε “Θερινά Εργαστήρια Μουσικής”, μιλάμε για τη Νάξο και κυρίως για τη δουλειά που γίνεται εδώ και χρόνια από τον καθηγητή Μουσικής, τον Αλέξανδρο Καλογερά με επίκεντρο το Χαλκί της Νάξου…
Με βάση την σχετική ενημέρωση που έχουμε…
Ποιος ήταν ο Διονύσιος Λαυράγκας;
Είχαν προηγηθεί οι προσπάθειες του Ναπολέοντα Λαμπελέτ και του βαθύφωνου Αντώνη Λάνδη το 1887-1888, δηλ. το Α΄ Ελληνικό Μελόδραμα, το οποίο κατάφερε να ανεβάσει μονάχα ένα έργο, τον Υποψήφιο βουλευτή του Ξύνδα. Το Β΄ Ελληνικό Μελόδραμα (1888-1890), με εμψυχωτή και χρηματοδότη τον Ιωάννη Καραγιάννη, κατάφερε να ανεβάσει αρκετές παραστάσεις και να κάνει περιοδείες μέχρι και στο εξωτερικό, αλλά δυστυχώς διαλύθηκε σύντομα. Ο Διονύσιος Λαυράγκας δεν θα ζήσει για να δει την Εθνική Λυρική Σκηνή να θεσμοθετείται ως ανεξάρτητος οργανισμός, γεγονός που συνέβη κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής το 1944, όπως άλλωστε έγινε και με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, η οποία δημιουργήθηκε με την κρατικοποίηση της Συμφωνικής Ορχήστρας του Ωδείου Αθηνών το 1942.
Η όπερα Φρόσω του Διονύσιου Λαυράγκα γράφτηκε το 1938 και αποτελεί ένα από τα τελευταία έργα, ίσως το τελευταίο, του σημαντικού Έλληνα μουσουργού. Η Φρόσω είχε την πρώτη παγκόσμια παρουσίασή της μόλις τον Απρίλιο του 2010. Πρόκειται για μια όπερα που κινείται στα όρια του καλλιτεχνικού κινήματος του βερισμού, με σαφέστατα στοιχεία λυρισμού. Στο συγκεκριμένο έργο αποκαλύπτεται η μουσική γλώσσα του Λαυράγκα, η οποία είναι μια μείξη της λαϊκής μουσικής των Επτανήσων με τις διάφορες επιρροές που δέχτηκε από τη μουσική της Ευρώπης.