Ο Κορωνοϊός χτύπησε και την Αποκριάτικη εκδήλωση του Αγίου Αρσενίου – Ο Πολιτιστικός Οικολογικός Σύλλογος Αγίου Αρσενίου ανακοίνωσε την ακύρωσε του Αγερσανιώτικου Καρναβαλιού και το γλέντι με τους Κορδελάτους που ήταν προγραμματισμένο για αύριο Κυριακή 1η Μαρτίου
Αχ αυτός ο Κορωνοϊός… Εχει κυρίαρχο ρόλο πλέον στη ζωή μας και μας επηρεάζει σημαντικά ακόμη και στις πιο όμορφες στιγμές μας. Ομως, διαλύει και τα έθιμα και τις παραδόσεις από τη στιγμή που ματαιώνονται… Μπορεί να λέμε “την υγειά μας να έχουμε και έχουμε χρόνια για γιορτές”, όμως αλήθεια πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν τα έθιμα όπως οι Κορδελάτοι ή Χανούμισσες ή Κορδελλάτισσες που έχουν κυρίαρχο ρόλο στα χωριά του νησιού μας;
Και το σκεφτήκαμε αυτό με αφορμή την απόφαση του Πολιτιστικού Οικολογικού Συλλόγου Αγίου Αρσενίου μετά από έκτακτη συνεδρίαση του βράδυ της Παρασκευής να ακυρώσει την προγραμματισμένη εκδήλωση της Κυριακής 1ης Μαρτίου στη κεντρική πλατεία του χωριού.. Ανακοίνωση που ήρθε ως απόρροια της κίνησης του Δήμου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων να ακυρώσει όλες τις προγραμματισμένες δικές του δράσεις (Μεθυδότια, Λαμπηδοφορίες και Καρναβάλι)… Και από εκεί και πέρα, κάθε Σύλλογος στα χωριά κινείται με τις δικές του σκέψεις…
Επιστρέφοντας στον Αγιο Αρσένιο μιλάμε για μία εκδήλωση που περιλαμβάνει το Αγερσανιώτικο καρναβάλι, το χορό των κορδελάτων ή των Κορδελάτισσων και βέβαια το χαμόγελο των επισκεπτών από το όμορφο αυτό ξεχωριστό θέαμα. Τι αναφέρει η σχετική ανακοίνωση που υπάρχει αναρτημένη σε σελίδα του Συλλόγου στα social Media; ” Είμαστε στη δυσάρεστη θέση να ανακοινώσουμε την ΑΚΥΡΩΣΗ της αυριανής προγραμματισμένης εκδήλωσης του Συλλόγου που αφορά στο έθιμο των Κορδελατων. Σαν Σύλλογος έχουμε την υποχρέωση να σεβαστούμε και να συμμορφωθούμε στις εντολές των υπευθύνων, ακολουθώντας τις προληπτικές οδηγίες και προστατεύοντας το όνομα του Συλλόγου αλλά και του χωριού μας. Ευχόμαστε Υγεία και Ψυχραιμία…Ιός είναι,θα περάσει!”
Εμείς απλά θα παραθέσουμε τις σκέψεις της κα Νικολέττας, κατοίκου του Αγίου Αρσενίου όταν πριν από χρόνια (Μάρτιος του 2013), όταν εργαζόμενοι στην καθημερινή εφημερίδα “Κυκλαδική” μας είχε πει για το έθιμο των Κορδελάτων και κυρίως την δίψα των νέων της εποχής (δεκαετίας 40 ή 50) να συμμετάσχουν στο έθιμο αυτό… ” εκείνα τα χρόνια ήταν η μοναδική μας διέξοδο. Σήμερα τα παιδιά είναι μπουχτισμένα από την μουσική, τις εξόδους. Τότε όλα ήταν διαφορετικά και πρέπει να σου πούμε ότι περιμέναμε με λαχτάρα να έρθει η γιορτή των Αποκρεών. Μακάρι να μπορούσαμε να ξαναζήσουμε εκείνες τις ημέρες. Πολύ όμορφες και αρκετά διαφορετικές από τις σημερινές. Τότε να σου πούμε την αλήθεια δεν μας επέτρεπαν οι γονείς μας να πάρουμε μέρος, να ντυθούμε. Είτε γιατί είχαμε δουλειές στα κτήματα είτε γιατί δεν ήθελαν να μας δουν να χορεύουμε”. Οι γυναίκες έως και την δεκαετία του 60 γιόρταζαν χωριστά. Ξεκινούσαν πρώτοι οι άντρες… το χορό ήτοι την Κυριακή της Κρεατινής και φορούσαν ρούχα που ουσιαστικά δεν ήταν δικά τους. Γύριζαν στο χωριό και έβρισκαν ότι είχαν ανάγκη. Σημείο αναφοράς στο ντύσιμό τους ο κεντητός γύρος (στρωσίδι κρεβατιού με δαντέλα) τον οποίο σιδερώνανε σε πιέτες. Και μάλιστα οι Αγερσανιώτες τονίζουν ότι «η ασπριά που είχαν οι γύροι μας ήταν ζηλευτή σε όλη τη Νάξο» μας λέει η κ. Νικολέτα με καμάρι. Η «ασπριά» δεν είναι άλλη από την ασπράδα δηλαδή για την καθαριότητα των ρούχων
Από τη στιγμή που οι άνδρες (δεν υπήρχε όριο ηλικίας ο καθένας μπορούσε να ντυθεί) έβρισκαν το γύρο στη συνέχεια συμπλήρωναν το ντύσιμο με το σοκάρδι (γιλέκο) και το φέσι το κόκκινο που όμως έβαζαν διάφορες σημαίες και άλλες φούντες για αν μην φαίνεται ότι είναι το παλιό σήμα κατατεθέν των Τούρκων. Και βέβαια στη συνέχεια έραβαν τις κορδέλες χρωματιστές και ζηλευτές καθώς τα πρώτα χρόνια έβγαιναν από τα σεντούκια των γυναικών που είχαν έρθει από την Μικρά Ασία και ήταν κυρίως σατέν. Από εκεί και πέρα υπήρχαν μαντήλια μεταξωτά και ατσιά (κολιέ) για να συμπληρώσουν την εικόνα. Οι γυναίκες εμφανίζονταν μία εβδομάδα αργότερα, της Τυροφάγου με σημείο αναφοράς την Καμιζόρα, μία πανέμορφη πουκαμίσα , την τσάντα που είχαν στον ώμο ενώ κι εδώ οι κορδέλες έχουν τον κύριο λόγο αλλά και οι κολλιέδες στο λαιμό ενώ αντί για φέσι έχουμε τις ψάθες που επίσης είναι στολισμένες. Και είχαν ως κύριο στόχο να πούνε την μοίρα στους κατοίκους του χωριού. Και όπως είναι αυτονόητο δίνονταν η ευκαιρία σε αρκετές εξ αυτών να εκφράσουν επιθυμίες που εκείνα τα χρόνια δεν ήταν και εύκολο”.
