Πένθος στην Σίφνο… Πλήρης ημερών έφυγε από τη ζωή ο ονομαστός λαουτιέρης του νησιού, Λευτέρης Λουκατάρης – Το αντίο από το Δήμο (video)
“Σήμερα ο Λευτέρης πήρε το λαούτο του και κίνησε για ένα γλέντι στον ουρανό χωρίς τέλος, χωρίς αρχή. Τόσοι και τόσοι φίλοι τον περίμεναν!
Τόσοι και τόσοι φίλοι τον καλωσορίζουν με βιολιά και λαούτα! Ο Λευτέρης ο Λουκατάρης πέρασε σήμερα από τη γειτονιά της Παναγιάς του Μπαλή στη γειτονιά του Παραδείσου.
Ο Λευτέρης μας, ο ξεχωριστός σύντροφος στη χαρά και στο ξεφάντωμα, ο δεξιοτέχνης λαουτιέρης της σιφναίικιας παράδοσης για πολλές δεκαετίες, ο σπιρτόζος και μοναδικός Λευτέρης πέρασε από σήμερα στο χώρο της μνήμης όλων των Σιφνιών και μη, που έστω και μια φορά γλέντησαν μαζί του.
Τούτη την ύστατη ώρα του αποχωρισμού, μέσα από την πένθιμη σιωπή, το «Αιωνία η μνήμη» ας ακουστεί ως υπόσχεση ότι δε θα λησμονηθεί ποτέ! “
Αυτό είναι το ύστατο χαίρε από το Δήμο Σίφνου προς τον Λευτέρη Λουκατάρη, τον ονομαστό λαουτιέρη του νησιού, ο οποίος έφυγε χθες, Σάββατο 16 Ιανουαρίου σε ηλικία 89 ετών…
Γεννημένος στις 10 Οκτωβρίου του 1932 έμαθε λαούτο και έγινε ένας από τους πιο γνωστούς μουσικούς της Σίφνου, δίπλα στον πατέρα του Μανώλη Λουκατάρη. Με τους περίφημους Μουγάδη και Νόνικο στο βιολί, ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα και κυρίως σε Θεσσαλονίκη, Κίμωλο, Σέριφο, Φολέγανδρο και Μήλο.
Ήταν γνωστός επίσης για την ταχύτητα και ευρηματικότητα του στα «ποιητικά». Παράλληλα, μέχρι το 1975 διατηρούσε ραφτάδικο και αργότερα το καφεπαντοπωλείο του παππού του. Το 1957 παντρεύτηκε την Κατερίνα Βενιού και απέκτησαν τέσσερα παιδιά, τη Μαργαρίτα, την Τασία, τον Μανώλη και τον Κωστή, επίσης λαουτιέρη.
Όπως διαβάζουμε δε στην σελίδα kaipoutheos.gr «Ο Κωστής θυμάται τον πατέρα του να φεύγει για τα γλέντια και να γυρίζει μετά από 2-3 μέρες στο σπίτι ξεκούραστος σαν να μην έπαιξε δύο και τρία μερόνυχτα. Αυτός είναι ο μαγικός κόσμος του Λευτέρη του Λουκατάρη.
Πήγε σε όλα τα εξωκκλήσια και τα μοναστήρια στη Σίφνο. Έπαιξε στις αυλές των μοναστηριών. Έπαιξε και τραγούδησε σε γάμους, σε βαφτίσια, σε χαρές.
Το μελωδικό του παίξιμο γαλήνευε την ψυχή του ανθρώπου και της αφαιρούσε τις πίκρες και τις λύπες της ζωής. Το Λευτεράκι τη χάρηκε τη ζωή του. Δεν ήταν ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Τέτοιοι άνθρωποι δεν ξαναγίνονται.
Στις γειτονιές των αγγέλων θα παίζει το λαούτο του με τον Νόνικο και τον Μουγάδη στο βιολί και τον Γιώργη το Ζορμπά στο κανονάκι. Και θα τραγουδά την αγαπημένη του «Ακρίδα» ενάντια σε όλους τους επίγειους καταχτητές. Άνθρωποι σαν τον Λευτέρη ποτέ δεν πρόκειται να ξεχαστούν.
Με πληροφορίες από την σελίδα kaipoutheos.gr αλλά και sifnaiko-fos.gr
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από τις σελίδες του Naxos Press – τώρα και στο Google News
