Ενας επτάχρονος, ο Παντελής μας δείχνει το δρόμο. Τι έκανε; Τιμή για το Αρχαιολογικό Μουσείο της Σερίφου
Μία τρυφερή ιστορία εκτυλίχθηκε στα τέλη του καλοκαιριού στη Σέριφο, όταν το Αρχαιολογικό Μουσείο του νησιού δέχτηκε ένα εύρημα από έναν αναπάντεχο δωρητή: Εναν αμφορέα εκατοντάδων ετών που βρήκε μισοθαμμένο στον βυθό ένα αγοράκι όταν έπαιζε στην παραλία του Κουταλά.
Ο μικρός Παντελής έδειξε την ανακάλυψή του στους έκπληκτους λουόμενους και το παρέδωσε με χαρά στο Μουσείο, «για να μπορούν να το θαυμάζουν όλοι» ενώ παρέλαβε και το επίσημο έγγραφο παράδοσης – παραλαβής αρχαίου αντικειμένου.
Ηταν λίγο μετά τα μέσα Αυγούστου, όταν ο μικρός Παντελής, μαθητής της Β’ Δημοτικού, βρισκόταν στη θάλασσα με την οικογένειά του. «Ο Παντελής είναι ούτως ή άλλως εξερευνητής. Εχει πάθος με τη θάλασσα και την εξερεύνησή της. Με τα βράχια, τα θαλασσινά, τον βυθό, τα καβούρια. Οταν τα υπόλοιπα παιδάκια της παραλίας παίζουν με τις ώρες στην άμμο και κολυμπούν, εκείνος μένει αφοσιωμένος για ώρες ψάχνοντας στα βράχια, κοιτώντας τον βυθό, εξερευνώντας τη θαλάσσια ζωή», λέει ο πατέρας του, Βαγγέλης Καραγρηγορίου στην Κατερίνα Ροββά και στην εφημερίδα “Τα Νέα” .
«Πέρυσι είχαν σκάψει στο σχολείο του και είχε ανακαλύψει κάτι, μάλλον κομμάτια από μια πήλινη γλάστρα, όμως εκείνος δεν πίστεψε ποτέ ότι ήταν γλάστρα, ήταν σίγουρος πως είναι κάτι αρχαίο!». Ετσι, όταν ο μικρός Ιντιάνα Τζόουνς βγήκε τρέχοντας από τη θάλασσα φωνάζοντας «βρήκα αρχαίο, βρήκα αρχαίο!» και έδειξε το απρόσμενο εύρημα στη μητέρα του, όλοι απόρησαν. Το είχε εντοπίσει μέσα στη θάλασσα, όταν βούτηξε με τη μάσκα του, μισοθαμμένο στον βυθό, σε απόσταση περίπου τριών μέτρων από την ακτή. Ηταν το κομμάτι ενός πήλινου αγγείου – από τις λαβές ως το στόμιο – ύψους περίπου 15 εκατοστών και πλάτους 16 εκατοστών. Ηταν το θραύσμα ενός αμφορέα που κατασκευάστηκε και χρησιμοποιήθηκε πριν από αιώνες, κατά την Υστεροβυζαντινή περίοδο.
«Να το πάμε στο Μουσείο»
Μετά τα πρώτα λεπτά ενθουσιασμού ένα ερώτημα αναδύθηκε: Ποιο θα ήταν το μέλλον της σπουδαίας ανακάλυψης του Παντελή; «Αφού αναζήτησα τον νόμο για να δω τι προβλέπεται σε αυτές τις περιπτώσεις, εξήγησα στον Παντελή ότι εδώ υπάρχει ένα δίλημμα: Ή θα το πάρουμε μαζί μας και θα στολίσουμε με αυτό παρανόμως το σαλόνι μας ή θα το παραδώσουμε στο Μουσείο. Εσύ, Παντελή, τι λες; Ο Παντελής καθόταν σιωπηλός και μετά από λίγο με ρώτησε: “Αν το πάμε στο Μουσείο, θα το δείχνουν;”. – “Φυσικά”, του απάντησα, “γι’ αυτό το πάμε εκεί, γιατί ανήκει σε όλους, είναι περιουσία όλων των Ελλήνων”. – “Ε, τότε να το πάμε!”, μου είπε…».
Αφού προηγήθηκε επικοινωνία με την αρχαιολογική υπηρεσία και ξεπερνώντας μικρές τεχνικές δυσκολίες, ο αμφορέας, που ως τότε φυλασσόταν τυλιγμένος σε πετσέτες στο δωμάτιο όπου παραθέριζε η οικογένεια Καραγρηγορίου, παραδόθηκε στο κτίριο Περσεύς, όπου φυλάσσεται η Αρχαιολογική Συλλογή της Σερίφου. Το αντικείμενο εκτιμήθηκε από τους ειδικούς, ενώ αρχαιολόγος μετέβη και στο σημείο όπου εντοπίστηκε για περαιτέρω έρευνα.
Πλέον ο αμφορέας του Παντελή έχει βρει τη θέση του ανάμεσα σε ακέφαλα αγάλματα, επιτύμβιες στήλες και άλλους αμφορείς φτιαγμένους στα αρχαία εργαστήρια του Αιγαίου, έργα της ύστερης Κλασικής, της Ελληνιστικής και της Ρωμαϊκής περιόδου, για να «αφηγείται» μαζί τους ιστορίες από το μακραίωνο παρελθόν του νησιού.
Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας και της υπογραφής του πρωτοκόλλου παράδοσης – παραλαβής ο Παντελής ήταν ενθουσιασμένος. «Πλέον η Σέριφος είναι συνώνυμο της ανακάλυψης για εκείνον», λέει ο πατέρας του. «Και εκτός από τρισευτυχισμένος υποθέτω πως έφυγε από το Μουσείο με χαραγμένο ανεξίτηλα στη συνείδησή του ότι η πολιτιστική κληρονομιά ανήκει σε όλους και ότι και αυτός έχει συμβάλει στον εμπλουτισμό της», συμπληρώνει. «Δημόσιο συμφέρον – ατομικό 1-0 και συνεχίζουμε…».
