Ζητείται χρηματοδότηση ύψους επτά εκτομμυρίων ευρώ ώστε να αποκτήσει και πάλι ζωή το Ξενία Ανδρου, το πρώτο Ξενία στην Ελλάδα
Ξενία Άνδρου, ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά κτήρια στις Κυκλάδες και δη στην Άνδρο παραμένει ανεκμετάλλευτο. Και η Μαρία Σγουρίδου, Αρχιτέκτονας μηχανικός καταθέτει τη πρότασή της στην ιστοσελίδα enandro.gr σχετικά με το εν λόγω οίκημα.
«Ξενοδοχείο Τρίτων, το πρώτο Ξενία που κτίστηκε από τον ΕΟΤ το 1958, δημιουργώντας τομή στην μέχρι τότε τυπολογία των ξενοδοχείων. Σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Άρη Κωνσταντινίδη, πρωτοποριακό έργο πανευρωπαϊκής αναγνώρισης. Μια χρωματική κυβιστική εικόνα που κοιτούσε το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου, χωρίς να διαταράσσει την παραδοσιακή νησιώτικη αρχιτεκτονική. Έχει φιλοξενήσει επιφανείς προσωπικότητες και αποτελεί αναμφισβήτητα κτήριο σταθμό της Xώρας της Άνδρου. Ένα κτήριο “σύμβολο”, αλλά και ένα κτήριο μεγάλης επικινδυνότητας.
ΤΟ ΤΩΡΑ
Ο χρόνος δεν στάθηκε φιλικός. Δεν μπόρεσε να ανταγωνισθεί τα νεοκλασικά αρχοντικά του νησιού, δεν έγινε αποδεκτό από τους κατοίκους και δεν εντάχθηκε ποτέ στον παραδοσιακό ιστό της πόλης. Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει εδώ και πολλά χρόνια και η αδιαφορία όλων το καθιστά πλέον επικίνδυνο για περαστικούς και περίοικους. Το ακίνητο κηρύχτηκε το 2011 από το Υπουργείο Πολιτισμού ως “Μνημείο ειδικής χρήσης” χωρίς όμως να ληφθεί κανένα μέτρο για την σωτηρία του και την επαναλειτουργία του. Το θαλασσοδαρμένο Ξενία, χωρίς κανένα επενδυτικό ενδιαφέρον, αναζητά μια ανέφικτη προοπτική.
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Άπειρα δημοσιεύματα κατά καιρούς, εκθέσεις, συζητήσεις προσπαθούν να αναδείξουν το πρόβλημα χωρίς λύση. Πολλοί εύχονται να καταρρεύσει από μόνο του και να δώσει την επιθυμητή λύτρωση. Το ΤΑΙΠΕΔ επιμένει στην αξιοποίησή του ως boutique hotel, παρά την αδιαφορία των επενδυτών, στο πλαίσιο του πλειοδοτικού διαγωνισμού που διενήργησε το 2013. Καμία προσφορά για το 56 χρόνων ξενοδοχείο – ερείπιο. Θα υπάρξει άραγε επενδυτικό ενδιαφέρον για ένα “κουφάρι σε αποσύνθεση” σε ένα τόσο υποβαθμισμένο περιβάλλον και με μη ξεκάθαρο καθεστώς ρυμοτομίας; Ανέφικτος στόχος. Το κόστος αποκατάστασής του είναι πολύ μεγαλύτερο από μια νέα εξ αρχής κατασκευή. Και αν ναι, ποιά θα ήταν η αποκατάστασή του;
Οι άπειρες απαιτούμενες επεμβάσεις για ένα σύγχρονο ξενοδοχείο μήπως αλλοιώσουν τον αρχιτεκτονικό του χαρακτήρα;
Να διατηρηθεί ως έχει με απλές κατασκευές υποστύλωσης ως “μουσείο του εαυτού του”, όπως αναφέρει γνωστός αρχιτέκτων;
Όπως πολύ σωστά γράφτηκε, αποτελεί μεν “τυπικό σύμβολο” συγχρόνως όμως η σημερινή του κατάσταση υποτιμά την αξιοπρέπεια του πολιτισμού μας.
Δεν υπάρχουν πλέον χρονικά περιθώρια για άλλους άγονους διαγωνισμούς και προβληματισμούς. Η εξεύρεση χρηματοδότησης, που υπολογίζεται στο ποσό περίπου των επτά εκατομμυρίων ευρώ, αποτελεί προϋπόθεση για την δρομολόγηση της επιθυμητής λύσης, μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο αναβάθμισης του δημόσιου χώρου”.
Πηγή: Enandro.gr
