Με την αρωγή της Linda Barrat και του Naxos Horse Riding Club οι κάτοικοι της Νάξου την περασμένη Κυριακή είδαν τον Αι Βασίλη να έρχεται λίγο …νωρίτερα
Ημέρα του Αγίου Νικολάου και στη παραλία της Νάξου το απόγευμα της Κυριακής κάνει την εμφάνισή του ο Άγιος Βασίλειος. Έφιππος με συνοδεία από τους βοηθούς του κάνει τη βόλτα του στη Χώρα ξεκινώντας από τη πλατεία Πρωτοδικείου και στη συνέχεια φτάνει στη πάλαι ποτέ πλατεία πρώην Δημαρχείου όπου συναντά τους μικρούς φίλους του, φωτογραφίζεται και μοιράζει δώρα. Τώρα θα μου πείτε τι σχέση έχει ο Αι Βασίλης με τον Αι Νικόλα; Α αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Όσο για τον έφιππο Αι Βασίλη; Μα δεν είναι άλλος από μέλος του Naxos Horse Riding Club (ιδιοκτήτρια η Linda Barrat) με την εν γένει … παρέα από το 2012 να δίνει ένα διαφορετικό χρώμα στην Νάξο. Είτε μιλάμε για το Halloween (Χάλογουιν) είτε για την Saint Nicholas Day… Πριν από τρία χρόνια μέσω της εφημερίδας «Κυκλαδική» είχαμε μιλήσει με την κα Linda Barrat η οποία μας είχε δηλώσει τότε «είναι η 2η χρονιά που το κάνουμε. Θέλουμε να βοηθήσουμε εδώ τους κατοίκους της Νάξου να γνωρίσουν και τα δικά μας έθιμα. Με εννέα άλογα γυρίζουμε τη πόλη και υπάρχει ενθουσιασμός και ανταπόκριση. Θα το κάνουμε και πάλι στις 6 Δεκεμβρίου, του Αγίου Νικολάου, την Saint Nicholas Day όπου μοιάζει κάπως με αυτή του Αγίου Βασιλείου με την προσφορά δώρων στα μικρά παιδιά. Και τότε θα βγούμε στη πόλη και θα μοιράσουμε δώρα και θα προσπαθήσουμε να δώσουμε χαρά τόσο στους μικρούς του νησιού όσο και στους μεγαλύτερους. Η αποδοχή που έχουμε νομίζω ότι είναι μεγάλη, οι άνθρωποι στη Νάξο αντιλαμβάνονται και αποδέχονται τις κινήσεις που κάνουμε και όλοι μαζί προσπαθούμε να περάσουμε εδώ στον τόπο μας όσο γίνεται πιο όμορφα, αγαπημένα και με υγεία».
Η μετατροπή
Όσο για το πώς ο Αί Νικόλας έγινε Αί Βασίλης; Διαβάζουμε στο dogma.gr την ιστορία του και την μετατροπή του … « Ζει στον Βόρειο Πόλο και σε χρόνο μηδέν πάνω στο έλκηθρο του που σέρνουν ζωηρά ελάφια ο Αϊ- Βασίλης διανύει εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα. Με την ίδια πάλι ευκολία και ταχύτητα ανεβοκατεβαίνει από καμινάδες για να μοιράσει δώρα στα παιδιά όλου του κόσμου. Στη δυτική παράδοση είναι ντυμένος στα κόκκινα, έχει πυκνή λευκή γενειάδα, είναι στρουμπουλός και γελάει δυνατά με την καρδιά του. Αυτός είναι ο Σάντα Κλάους των Άγγλων και των Αμερικανών, ο Περ Νοέλ των Γάλλων, ο Βάιναχτσμαν των Γερμανών και ούτω καθεξής… Ωστόσο ο θρύλος του γεννήθηκε κάπου κοντά στο Ντεμρέ της σημερινής Νότιας Τουρκίας και η ιστορία του ξεκινά τον 4ο αιώνα, όταν η περιοχή ήταν γνωστή ως Μύρα της Λυκίας. Αρχαία ερείπια μαρτυρούν τη σημασία της πόλης: ένα ρωμαϊκό αμφιθέατρο και λαξευτοί τάφοι στο βουνό, τόποι ταφής των πλούσιων κατοίκων. Σε εκείνη την πόλη, λοιπόν, έζησε ο Νικόλαος, Επίσκοπος Μύρων, γνωστός και αγαπητός για τις καλές του πράξεις. Έγινε άγιος αμέσως μετά τον θάνατό του και η εκκλησία του Αγίου Νικολάου δεσπόζει σήμερα στο κέντρο του Ντεμρέ. Πιστοί έρχονται από όλον τον κόσμο για να προσκυνήσουν στον εορτασμό της μνήμης του, στις 6 Δεκεμβρίου. Οι ιστορίες για την καλοσύνη του Νικολάου εξαπλώθηκαν ταχύτατα αμέσως μετά τον θάνατό του. Τόσο αγαπητός ήταν που τα οστά του εκλάπησαν από τα Μύρα το 1087 και μεταφέρθηκαν στην Ιταλία για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων εισβολέων. Στην ορθόδοξη παράδοση έγινε ο προστάτης άγιος των παιδιών και των ναυτικών. Αλλά χρειάστηκαν αιώνες για να μεταμορφωθεί η εικόνα του καλού επισκόπου στον Αϊ-Βασίλη με τα κόκκινα. Η ιστορία του Αγίου Νικολάου ταξίδεψε και ρίζωσε σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ο Αγιος Νικόλαος έγινε προστάτης της Μόσχας και της Γεωργίας στη Ρωσία και του Ναυτικού στο Αμστερνταμ της Ολλανδίας, όπου, παρά την απαγόρευση αναγνώρισης αγίων που επέβαλλε ο προτεσταντισμός, επέζησε με το όνομα Σίντερ Κλάας, ο οποίος την ημέρα της εορτής του, στις 6 Δεκεμβρίου, παριστάνεται με ιερατική στολή και επισκοπική ράβδο να μοιράζει δώρα στα παιδιά. Αυτή είναι μάλλον η πιο καθαρή μορφή του Αγίου Νικολάου που απέμεινε σήμερα, αν και στην Ολλανδία παρουσιάζεται να έχει ως βοηθό του και ένα αγόρι από την Αιθιοπία, τον Μαύρο Πιτ, που η παράδοση θέλει να τον είχε απελευθερώσει ο Σίντερ Κλάας στα Μύρα και ο οποίος από ευγνωμοσύνη έμεινε για πάντα μαζί του ως βοηθός Ευρωπαίοι άποικοι, κυρίως Ολλανδοί, μετέφεραν μαζί τους τον μύθο στον Νέο Κόσμο. Η συνέχεια γράφτηκε στη Νέα Υόρκη στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν οι Αμερικανοί άρχισαν να ψάχνουν τρόπους για να δημιουργήσουν νοσταλγικές παραδόσεις και στράφηκαν προς τον Άγιο Νικόλαο, ο οποίος γιορτάζεται λίγες ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα. Το 1810, τη βραδιά της γιορτής του Αγίου Νικολάου στις 6 Δεκεμβρίου, παρουσιάστηκε από τον Ιστορικό Σύλλογο της Νέας Υόρκης η πρώτη αμερικανική εικόνα του Αγίου Νικολάου με έντονες τις αρχικές ορθόδοξες ρίζες της, αλλά και με ένα τζάκι πλάι του με δώρα που υπονοεί την επίσκεψή του στα σπίτια. Αναγράφεται ρητά η εορτή του στις 6 Δεκεμβρίου και το πραγματικό ελληνικό όνομα του Αγίου Νικολάου. Μερικά από τα πιο γνωστά δυτικά έθιμα των Χριστουγέννων, το έλατο και οι κάλτσες που κρεμιούνται στο τζάκι για να τις γεμίσει με δώρα ο Αϊ-Βασίλης, μεταφέρθηκαν από Γερμανούς στις ΗΠΑ, όπου εδραιώθηκαν σε συνδυασμό με τον Ολλανδό Sint-Nicolaas ή Sinter Klaas από όπου προέκυψε το Claus (Klaas και Claus από το Nicholas ή Nicholaus). Η Coca-Cola άρχισε να χρησιμοποιεί την εικόνα του πρόσχαρου Σάντα Κλάους στις διαφημίσεις της από τη δεκαετία του 1930 εδραιώνοντας την εμφάνισή του στη λαϊκή κουλτούρα. Η σημερινή μορφή του Αϊ-Βασίλη δεν είναι τίποτε άλλο από ένα συνονθύλευμα διαφορετικών μύθων από διαφορετικές εποχές και διαφορετικές περιοχές του κόσμου που εξελίχθηκε μέσα στον χρόνο σύμφωνα με τις ανάγκες κάθε εποχής».
