Με μία …ποδοσφαιρική απάντηση, ο βουλευτής Κυκλάδων του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Μανιός μιλάει στην εφημερίδα «Η Εποχή» για θέματα που έχουν να κάνουν με τη νέα Συμφωνία, το έργο της Κυβέρνησης, με τη γραφειοκρατία, το κοινωνικό πρόσωπο και την νέα διετία που έρχεται όπου θα πρέπει να κεφαλοποιηθεί η έως τώρα πολιτική
Συμπληρώσαμε δύο χρόνια από την επιβολή των capital Control… Η Ελλάδα κατάφερε επιτέλους να έρθει σε συμφωνία με το Eurogroup ώστε να κλείσει η αξιολόγηση και να μπορέσει η Κυβέρνηση να πάρει ανάσα… Και ο Νίκος Μανιός, ο Βουλευτής Κυκλάδων του ΣΥΡΙΖΑ μιλάει στην εφημερίδα «Η Εποχή» και στον Παύλο Κλαυδιανό… Και τα λέει όλα. Και με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο… Αναφέρεται στην γραφειοκρατία και παραδέχεται ότι ακόμη δεν έχει νικηθεί… Μιλάει για την συμφωνία, την οποία και χαρακτηρίζει ως καλύτερη από την προηγούμενη και κάνει έναν μίνι απολογισμό του έως τώρα έργου της κυβέρνησης που το χαρακτηρίζει θετικό αλλά με … αστερίσκους. Ποιοι είναι οι αστερίσκοι; Μα το γεγονός ότι δεν έχει κεφαλαιοποιηθεί η έως τώρα πολιτική που έχει αριστερό πρόσημο… Μιλάει για την υγεία και τις δράσεις που έχουν γίνει και τονίζει ότι πρέπει να φτάσουμε και στη σύγκρουση με την διαφθορά. Αναβολές τέλος κάνοντας μάλιστα σύγκριση με τις προηγούμενες πολιτικές μιλώντας για «πολιτικό συμφέρον»… Και ο εκ Δανακού προερχόμενος Νάξιος πολιτικός σημειώνει ότι υπάρχει και… δεύτερο ημίχρονο και στο οποίο «μπορούμε να αλλάξουμε…» Με μία προϋπόθεση και δη βασική « δεν πρέπει επ’ ουδενί να λέμε πως τα ίδια έκαναν και οι προηγούμενοι”.
Διαβάστε το σύνολο της συνέντευξης του κου Μανιού
Πώς κρίνεις τη συμφωνία;
“Το πιο σημαντικό είναι να προσδιορίσουμε το πλαίσιο μέσα στο οποίο έγινε. Δεν εννοώ, βέβαια, μόνο το διμερές, δανειστές – Ελλάδα. Ζούμε μια, ιστορικά, πρωτοφανή κατάσταση όπου οι δυτικοί σύμμαχοι μεταξύ τους είναι σε έντονο, ανταγωνισμό, θα έλεγα οικονομικό πόλεμο. Δεν σημαίνει πόλεμο μεταξύ τους η αποκάλυψη, πχ, σκανδάλων όπως της Novaltis, Siemens, Τραπεζών κτλ; Η άλλη πλευρά της διαταραχής είναι οι σχέσεις ΗΠΑ – Τουρκίας. Αυτό δεν μας βοηθάει ως χώρα ενώ θα μπορούσε να μας βοηθήσει, εάν οι Αμερικανοί ήθελαν να πιέσουν πιο έντονα τους Γερμανούς. Δεν θέλησαν, όπως φάνηκε από την υποχώρηση του ΔΝΤ από τις αρχικές του θέσεις για ελάφρυνση του χρέους κτλ”.
Ωστόσο μια, έστω μικρή, υποχώρηση της Γερμανίας είχαμε.
“Ναι, η συμφωνία είναι καλύτερη από την προσφερόμενη στο προηγούμενο Eurogroup και από αυτή του Μαΐου του 2016. Το ότι καταφέραμε άμεσα σ’ αυτό το δυσμενές και συγκρουσιακό πλαίσιο, μέσα από την πολιτική μας εκτός και εντός Ελλάδος, αυτή τη συμφωνία είναι θετικό. Η εξωτερική μας πολιτική είναι πολύ σημαντική, πχ, με τον Νότο, τη συμφωνία με χώρες – πόλους όπως η Κίνα και η Ρωσία, με τοπικές δυνάμεις όπως η Αίγυπτος και το Ισραήλ, ο διάλογος με τους γείτονες, οι αγωγοί όλα αυτά βοηθούν, είμαστε συμμετέχοντες σε ένα παιχνίδι”.
Ειπώθηκε, ωστόσο, ότι η συμφωνία έχει ανοιχτά ζητήματα, αβεβαιότητες που θα εμφανιστούν στην πορεία προς τον Αύγουστο του 2018. Πώς αίρονται;
“Για να αρθούν υπέρ ημών πρέπει να συνεχίσουμε την πολιτική μας, εκτός και εντός. Να δείξουμε, δηλαδή, προς κάθε κατεύθυνση ότι τηρούμε μεν τα συμφωνηθέντα, είμαστε συνεπείς αλλά ταυτόχρονα είμαστε συνεπείς και στις θέσεις μας, κάνοντας επιχειρηματικές – οικονομικές σχέσεις με δυνάμεις, πχ Κίνα, που δεν ενθουσιάζουν τους εταίρους μας. Ένας άλλος παράγοντας, εκτός του γεωπολιτικού, που θα επηρεάσει, και πρέπει να προσέξουμε, είναι η οικονομία μας. Εάν αποδείξουμε και στους εαυτούς μας και στον λαό ότι εξακολουθούμε, εργαζόμενοι για την ανάκαμψη της οικονομίας, να έχουμε και την αντίληψη για μια φιλολαϊκή πολιτική, ιδίως σ’ αυτό το σκληρό πλαίσιο. Στον τομέα της αλληλεγγύης, της αντιμετώπισης της ανεργίας, της υγείας κτλ. Δεν τα παρουσιάζουμε στον κόσμο όλα αυτά κόμμα και κυβέρνηση σωστά, ίσως και γιατί δεν κατανοούμε σε βάθος την αξία τους”.
Η δύσκολη δεύτερη διαπραγμάτευση οδηγεί τον κόσμο μας στο συμπέρασμα ότι η επιτροπεία αφήνει ένα πολύ στενό μονοπάτι να κινηθούμε. Πώς γίνεται αυτό δρόμος, έστω μικρός;
“Το ερώτημα είναι εύλογο και η απάντηση δεν είναι δεδομένη. Όταν λέω ότι η κυβέρνηση πρέπει να αποδείξει στον εαυτό της και την κοινωνία ότι μπορεί να κυβερνήσει για να λύσει κοινωνικά ή οικονομικά προβλήματα δεν πρέπει να περιμένεις να παίρνεις μέτρα, πχ, περιστολής όπως οι προηγούμενοι. Υπάρχει ένας τομέας, απ΄ τους πολλούς, όπου εφαρμόζουμε μια πολιτική εξοικονόμησης, με την καλή έννοια, και όχι σπατάλης. Δεν έχει όμως το βασικό στοιχείο, που πρέπει να έχει μια αριστερή πολιτική, τον έλεγχο των δαπανών. Υπάρχει το ζήτημα αυτό σε τομείς, πχ, αγροτικής πολιτικής, αυτοδιοίκησης, υγείας κτλ. Άλλο κεφάλαιο όπου εμείς δεν έχουμε πείσει τον εαυτό μας ότι θα κυβερνήσουμε είναι να αντιπαρατεθούμε στη γραφειοκρατία. Γραφειοκρατία όχι ως ένας δυσκίνητος μηχανισμός ή σχολαστικός στη διασφάλιση νομιμότητας. Έχουμε ένα πλέγμα πανίσχυρο, ανώτατα στελέχη που κατευθύνουν τα ενδιάμεσα επίπεδα και κάνουν κουμάντο. Δεν το έχουμε χτυπήσει αυτό, όμως έτσι δεν μπορούμε να πάμε πάρα πέρα”.
Δεν είναι ευθύνη της κυβέρνησης, μετά δυο χρόνια θητείας; Το επικαλούνται συχνά οι υπουργοί ως εμπόδιο, χωρίς να πείθουν.
“Το εμπόδιο είναι πραγματικό. Παίρνονται αποφάσεις από Υπουργούς και μετά ανατρέπονται γιατί η γραφειοκρατία, αν δεν συμφωνεί, έχει τη δύναμη να «βάλλει» νέα γραμμή. Οι Υπουργοί δεν έχουν κατανοήσει τι είναι η διαπλοκή, νομίζουν ότι είναι μόνο αυτή των επιχειρηματιών, τραπεζών κτλ. Αυτή είναι η κορυφή της πυραμίδας. Οι βουλευτές καταγγέλλουν πολλές φορές τέτοια φαινόμενα και η απάντηση του Υπουργού είναι ότι δεν μπορεί να συγκρουστεί με τη γραφειοκρατία, με τον τάδε υπηρεσιακό παράγοντα. Δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια μας σε φαινόμενα διαφθοράς και να λέμε «θα δούμε» αναβάλλοντας τη σύγκρουση. Οι προηγούμενοι είχαν πολιτικό συμφέρον, ήταν οι πολιτικοί πάτρωνες αυτής της διαφθοράς, κέρδιζαν πολιτικά γιατί την ενσωμάτωναν στην πολιτική τους. Εμείς δεν έχουμε τέτοιο λόγο”.
Πώς πρέπει να σχεδιάσει την πολιτική της η κυβέρνηση στο δεύτερο ημίχρονο; Πώς χαρακτηρίζεις τη δουλειά που έγινε τα δυο πρώτα χρόνια;
“Ο απολογισμός ήταν και είναι θετικός σε κάποιους τομείς, δείκτες της κοινωνικής ευαισθησίας μας. Είναι αυτό που λέμε ότι κάνουμε πολιτική με αριστερό πρόσημο. Δεν το έχουμε, όμως, κεφαλαιοποιήσει. Ξεχνάμε και κάτι: τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα που ευνοούνται από την πολιτική μας, μένουν ωστόσο στην ίδια κοινωνική θέση, δεν αλλάζουν. Επιβιώνουν καλύτερα από πριν αλλά δεν έχουν πεισθεί ότι έχουν πραγματικά σημαντικό μέλλον για να συμμετάσχουν στην πολιτική. Στο δεύτερο ημίχρονο πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είναι μόνος μας αντίπαλος ο ταξικός μας εχθρός αλλά και η εγκατεστημένη νοοτροπία σε κεντρικά στελέχη στην κυβέρνηση, κυρίως, και στο κόμμα ότι δεν εμπνεόμαστε απ΄ τη δουλειά μας, να κάνουμε ρήξεις στην καθημερινή εφαρμογή, της πολιτικής μας. Είναι απαραίτητο για να καταλάβει και ο κόσμος ότι αυτό που λέμε – κάποτε και ως δικαιολογία – ότι συναντάμε, μια γραφειοκρατία που έχει χτιστεί επί δεκαετίες, απαιτεί ρήξη. Δεν αρκεί να κάνουμε πιο χρηστή διοίκηση από τους προηγούμενους, ισχύουν ακόμη απαράδεκτες ρυθμίσεις που δεν είχαν επιβληθεί από τα μνημόνια. Οι περικοπές έγιναν αλλά δεν έγιναν επαρκείς μόνιμοι θεσμοί διαφάνειας και ελέγχου. Στον τομέα της υγείας, πχ, που είναι αιχμή της πολιτικής μας, όπου έχουν γίνει σπουδαία πράγματα συναντάς ωστόσο χώρους που λειτουργούν ακόμη με τον παλιό τρόπο. Δεν αρκεί να κάνεις περικοπές, όπως μας ζητούν οι δανειστές, αλλά να ελέγχεις και ποιες είναι οι δαπάνες, πού πάνε. Υπάρχουν κατηγορίες δαπανών που ακόμη αυξάνονται χωρίς επιστημονική δικαιολόγηση, παρά τις περικοπές. Φυσικά υπάρχουν δυσκολίες, το κατανοώ, διότι οι προμηθευτές έχουν δυνατότητα να σε εκβιάσουν, να προκαλέσουν ελλείψεις με τραγικές συνέπειες. Ο στρατηγικός στόχος σου όμως πρέπει να είναι να το υπερβείς αυτό. Τώρα δουλεύουμε υπό πίεση. Εντωμεταξύ, στην υγεία πηγαίνουμε καλά, συμμαζεύεται, προσλαμβάνονται άνθρωποι κτλ. Ο κόσμος το βλέπει αυτό αν και η δύναμη της προπαγάνδας εδώ είναι τεράστια, ο κόσμος είναι ευαίσθητος”.
Ο κόσμος προσδοκά πολλά από την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.
“Η προσπάθεια που γίνεται από την κυβέρνηση να νομοθετηθεί και υλοποιηθεί μια ουσιαστική πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας είναι πολύ σημαντική. Θα περιλαμβάνει την πρόληψη, την εξέταση, την καθοδήγηση τελικά του ασθενούς. Το ΕΣΥ στηρίχθηκε σε ένα πόδι, τη νοσοκομειακή περίθαλψη, το άλλο έγινε ατροφικό και στην πορεία αφέθηκε να χαθεί. Η προσπάθεια, τώρα, είναι πολύ δύσκολη γιατί επιχειρεί εξορθολογισμό, επιστημονικό και πολιτικό, του συστήματος. Γιατί δεν αναπτύχθηκε έως τώρα η πρωτοβάθμια; Διότι είναι η πύλη εισόδου στη δευτεροβάθμια και αυτή έχει μεγάλο ιδιωτικό τομέα. Για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του ο ιδιωτικός δευτεροβάθμιος τομέας χρειάζεται τον έλεγχο του πρωτοβάθμιου! Εδώ υπάρχουν ευθύνες και των κοινωνικών οργανώσεων που δεν τα είδαν αυτά, δεν τα απέτρεψαν”.
Να έλθουμε στην εμπειρία σου από τη Βουλή. Ο απλός πολίτης έχει να παρατηρήσει πολλά αρνητικά στη διαδικασία νομοθέτησης, προχειρότητες. Πώς συμβαίνουν όλα αυτά;
“Η τυπική διαδικασία τηρείται, βεβαίως, τα νομοσχέδια πάνε στη διαβούλευση και μετά στις επιτροπές. Αυτό που ενοχλεί είναι η μη σωστή προετοιμασία κάποιων πραγμάτων. Μερικά απ’ αυτά προκύπτουν από την αμείλικτη πραγματικότητα ότι πρέπει τώρα να ψηφιστεί κάτι ως υποχρέωση των διαπραγματεύσεων κτλ. Αλλά πέραν αυτού υπάρχουν νομοσχέδια που γνωρίζει η κυβέρνηση ότι κάποια μέρα θα ψηφισθούν. Παρ’ όλα αυτά δεν τα προετοιμάζει με αποτέλεσμα το καταιγιστικό φαινόμενο των αποσύρσεων, επανα-καταθέσεων, τροπολογιών κτλ. Μπορούμε να το αλλάξουμε, πρέπει να προσεχθεί πολύ, είναι η δημοκρατική μας εικόνα. Δεν πρέπει επ’ ουδενί να λέμε πως τα ίδια έκαναν και οι προηγούμενοι”.
