Ο Νίκος Λεβογιάννης – πρώην υπουργός, συγγραφέας και εκπαιδευτικός – παρεμβαίνει με ανάρτησή του στην προσωπική ιστοσελίδα του στα social media και σχολιάζει τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις γύρω από τις διεργασίες για τους υποψηφίους της Κεντροαριστεράς στο Δήμο Νάξου και Μικρών Κυκλάδων
Αδυνατώ, ομολογώ, να κατανοήσω όσα συμβαίνουν τούτες τις μέρες στη Νάξο σχετικά με τις εκλογοδημοτικές διιεργασίες. Τέτοια φαινόμενα (παλαιοκομματικής λειτουργίας) δεν συνέβαιναν ούτε στα χρόνια της παντοκρατορίας του ΠΑΣΟΚ, που οι κομματικές διαδικασίες ήταν ανοιχτές και τα κομματικά όργανα και οι τοπικοί βουλευτές αφουγκράζονταν τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς της τοπικής κοινωνίας στα χωριά και την πόλη. Γι’ αυτό και στις περισσότερες περιπτώσεις οι κομματικοί υποψήφιοι είχαν ευρύτατη αποδοχή.
Του Νίκου Λεβογιάννη (πρώην υπουργού, βουλευτή, εκπαιδευτικού και συγγραφέα)
Με έκπληξη όμως άκουσα, από επίσημα κομματικά χείλη, πρωτοφανή σχόλια, επικριτικά, αλλά και προσβλητικά, εναντίον μιας προοδευτικής δημοτικής παράταξης, που συγκροτήθηκε εν όψει των προηγούμενων δημοτικών εκλογών, κυρίως από νέους, εξέλεξε τον υποψήφιο δήμαρχο με ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες και κάλπη, επεξεργάστηκε με τον ίδιο τρόπο ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα για τον τόπο και είχε ένα καλό αποτέλεσμα ως ξεκίνημα, εκπροσωπήθηκε στο δημοτικό συμβούλιο από δύο δημοτικούς συμβούλους και, κατά γενική ομολογία, με μαχητικότητα, ευπρέπεια και ήθος.
Το αξιοπερίεργο είναι ότι αυτή η σκληρή κριτική, που ακούστηκε από κομματικά χείλη σε ραδιοφωνική εκπομπή στη Νάξο, προέρχεται από τον πολιτικό χώρο που ίδρυσε και στήριξε προεκλογικά αυτή την παράταξη.
Διερωτώμαι, πώς είναι πολιτικά δυνατό, τέτοιες επιτυχημένες πρωτοβουλίες της Νέας Γενιάς, που ξεκινούν με ζωντάνια, πάθος και ελπίδες για το μέλλον, να έρχεσαι την ώρα που ανοίγουν τα φτερά τους και να επιχειρείς να τους τα κόψεις και μάλιστα με κλειστές κομματικές διαδικασίες, με μια μόνο πρόταση για υποψήφιο δήμαρχο και με τη συμμετοχή ελάχιστου αριθμού κομματικών μελών; Αγνοείς έτσι, αν δεν περιφρονείς, την τοπική κοινωνία, που επιδιώκει να επενδύσει στο μέλλον με μπροστάρηδες τους νέους της. Αγνοείς ακόμη ότι η Αριστερά από τα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης, πρωτοστάτησε στην καθιέρωση της ψήφου των νέων στα 18 και πρόσφατα θεσμοθέτησε η κυβέρνηση την ψήφο στα 17. Αγνοείς ότι η σημερινή κυβέρνηση της Αριστεράς δίνει στις νέες γενιές θέσεις ευθύνης, σε καίρια κυβερνητικά πόστα (Υπουργεία κ.λπ.) και με πολύ θετικά αποτελέσματα.
Στην προοδευτική παράταξη, στην Αριστερά, η αξιοποίηση της Νέας Γενιάς αποτελεί προτεραιότητα και σε κάθε περίπτωση οι νέοι δεν αποδοκιμάζονται, δεν απορρίπτονται, δεν στοπάρονται, αντίθετα ενθαρρύνονται και στηρίζονται. Η τοπική κοινωνία ήδη αντιδρά έντονα σ’ αυτές τις συντηρητικές και αναχρονιστικές πρακτικές και συμπεριφορές, που θυμίζουν το παλιό καταδικασμένο πολιτικό σύστημα.
Θεωρούσα δεδομένο ότι τέτοιες αξιόλογες και ελπιδοφόρες πρωτοβουλίες της Νέας Γενιάς της Νάξου, θα τύγχαναν επιβράβευσης και όχι αποδοκιμασίας και απόρριψης και μάλιστα από εκείνους που είχαν την ιδέα ίδρυσης δημοτικής παράταξης με αυτές τις αρχές.
Διερωτώμαι, πώς μπορεί να πάει μπροστά αυτός ο τόπος, με τα τόσα προβλήματα και τις αυξημένες απαιτήσεις για βιώσιμη ανάπτυξη, όταν ξανάρχεται στην επικαιρότητα το σύνθημα των αγώνων της νεολαίας τη δεκαετία του 1990… «αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς»;;;
