Ο Αντώνη Γάκης – μέλος της ΚΕΑ ΣΥΡΙΖΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ – ενόψει του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ καταθέτει την άποψή του για την ανάγκη απάντησης στο ερώτημα “Πρόοδος ή συντήρηση” που ουσιαστικά μοιάζει ως μονόδρομος για μία Ελλάδα που θέλει να αφήσει πίσω της το παρελθόν
Το ερώτημα πρόοδος ή συντήρηση δεν είναι μόνο ελληνικό και κυρίως δεν είναι σημερινό. Είναι συνεχόμενο και προέρχεται από την προσπάθεια της κοινωνίας να ανακαλύψει την απάντηση του, πολλές φορές ψηφίζοντας εναλλάξ εκ διαμέτρου ιδεολογικά αντίθετες πολιτικές δυνάμεις.
Πολλοί αρχικά ίσως το αναγνώσουν ως διχαστικό ή πεπερασμένο. Ο διαχωρισμός όμως πρόοδος ή συντήρηση , δεξιά ή αριστερά έχει ιστορική λογική και συνέχεια.
Του Αντώνη Γάκη (#)
Από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης ο πολιτικός όρος “αριστερός” σήμαινε “θετικός” απέναντι στους σκοπούς, στους στόχους και στην πρακτική της επανάστασης του 1789 που έφερε στο προσκήνιο τον ευρωπαϊκό προοδευτικό διαφωτισμό και στην πολιτική
Ο μέσος και πλειοψηφικός χώρος στην Ελλάδα βρίσκεται παραδοσιακά στον Δημοκρατικό Προοδευτικό χώρο..
Βέβαια όλες οι εν δυνάμει κυβερνητικές παρατάξεις αυτοπροσδιορίζονται ως κύριοι εκφραστές του Προοδευτικού κόσμου.
Ακόμα και η Νέα Δημοκρατία γνήσια εκφραστής της Λαϊκής Δεξιάς και ιστορική φιλόξενη στέγη των ακροδεξιών στοιχείων που έχουν μείνει ορφανά από την φυλακισμένη Χρυσή Αυγή και την πλήρη ενσωμάτωση των Σαμαρικών μεταγραφών από το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη , προσπαθεί να πάρει μεγάλο κομμάτι του λεγόμενου μεσαίου χώρου ,με προβεβλημένα εκσυγχρονιστικά στελέχη του Σημιτικού-Βενιζελικού ΠΑΣΟΚ και με απροσδιορίστου απολιτικής ιδεολογικής προέλευσης στελέχη από το ΠΟΤΑΜΙ.
Προβάλλοντας το επίπλαστο αφήγημα της αστυνομοκρατίας που βαφτίζει Ασφάλεια, της Θρησκευτικής συνέπειας με συμπόρευση με τα πιο συντηρητικά στοιχεία του κλήρου, της Πατριδοκαπηλίας με φωνασκίες όπως στο θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ ,είχε πείσειως σήμερα την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος να στραφεί στην Δεξιά του Μητσοτάκη.
Όμως ο δημοκράτης πολίτης θέλει κοινωνικό κράτος με ενισχυμένη και κυρίως δημόσια Υγεία.
Επιθυμεί να εκτελεί τα θρησκευτικά του πιστεύω χωρίς να μετατρέπεται σε θρησκευτικό Κράτος η χώρα, θέλει ασφάλεια στην γειτονιά του αλλά όχι αστυνομοκρατία και απροκλητη χρήση βίας.
Επιθυμεί ιδιωτική ανάπτυξη αλλά με σοβαρή και σύγχρονη δημόσια διοίκηση. Θέλει δημοσιά παιδεία με αξιοπρεπείς συνθήκες για μαθητές και εκπαιδευτικούς.
Έχει απαίτηση για δίκαιους φόρους και έργα ανάπτυξης για όλους και όχι δώρα στην ολιγαρχία.
Κάπου εκεί έρχεται και το “Κίνημα Αλλαγής”. Με ένα νέο αρχηγό αλλά χωρίς να δίνει καμία απάντηση με ποιον θα επιδιώξει προγραμματική συμπόρευση. Αποφεύγει να απαντήσει αν θα γίνει ο πρόθυμος σύμμαχος της Δεξιάς του Μητσοτάκη σε ένα διαρκές αντισύριζα μέτωπο ή θα ακολουθήσει τα ευρωπαϊκά αδερφά σοσιαλιστικά κόμματα και θα πει το “ΝΑΙ” σε ένα μεγάλο δημοκρατικό συνασπισμό όπως έγινε στη Ισπανία και την Πορτογαλία.
Μια επανάληψη του λάθους του 2010 με συμπόρευση με τη Νέα Δημοκρατία θα σημαίνει το οριστικό τέλος του “Νέου” ΠΑΣΟΚ / ΚΙΝΑΛ.
Μια μεγάλη δημοκρατική συμπόρευση με το μετασχηματισμένο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ , μπορεί να αποτελέσει το οριστικό τέλος της πιο αντιλαϊκής δεξιάς διακυβέρνησης της μεταπολίτευσης.
Πως όμως μπορούν δύο ή και περισσότερα κόμματα ,όπως ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και το ΠΑΣΟΚ / ΚΙΝΑΛ να συνυπάρξουν όταν διεκδικούν έστω και από διαφορετική αφετηρία τεμνόμενο εκλογικό κοινό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ έχει τον αρχηγό, τον ηγέτη και την κυβερνητική εμπειρία να αποτελέσει τον μεγάλο κορμό του προοδευτικού χώρου.
Δεν έχει ακόμα όμως συνδεθεί συναισθηματικά και κομματικά με την μεγάλη βάση του , που το εμπιστεύεται από το 2012 . Ένα εκλογικό κοινό που προέρχεται ξεκάθαρα πλειοψηφικά από το δημοκρατικό κόσμο του ΠΑΣΟΚ του 1981, στην νεολαία και στην ανανεωτική αριστερά .
Όμως οι φωνές που έχουν δυνατή ηχώ και εκπροσωπούνται δυσανάλογα ισχυρά στον κομματικό του οργανισμό είναι φοβικές και πολλές φορές εχθρικές στην διεύρυνση και στον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, σε ένα κεντροαριστερό ευρωπαϊκό πλειοψηφικό κόμμα.
Το παράδοξο και ο ουσιαστικός λόγος που δεν φαίνεται ακόμα δημοσκοπικά η πιθανότητα νίκης, είναι το να διεκδικείς την ψήφο του δημοκρατικού κόσμου ως αντιδεξιά προοδευτική πρόταση και από την άλλη να κλείνεις την πόρτα στην είσοδο στο κόμμα και στην προοπτική εκλογής στα όργανα του στα στελέχη αυτά που σε εμπιστεύονται, σε ψηφίζουν, αποτελούν την παραδοσιακή εκλογική βάση κάθε προοδευτικής παράταξης.
Η Ιδιοκτησιακή λογική κάποιων φραξιονιστικών ομάδων κομμουνιστικής λογικής, εντός των τειχών, που μικραίνει την δυναμική του κόμματος και προσπαθεί να κοντύνει έναν χαρισματικό ηγέτη.
Το 3ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ή το 1ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ όπως θα έλεγαν κάποιοι πρέπει να έχει τη αδιαμφισβήτητη σφραγίδα του Αλέξη Τσίπρα, με ξεκάθαρες πολιτικές προτάσεις για την κοινωνία και οικονομία καιπολιτικό μετασχηματισμό, με ιδεολογική, δημιουργική σύμπλευση των παραδοσιακών αριστερών και ριζοσπαστικών στελεχών με τα νέα δημοκρατικά κοινωνικά ρεύματα που έχουν ενταχθεί την τελευταία δεκαετία.
Στελέχη με κοινωνική απήχηση, αυτοδιοίκητή εμπειρία, με συνδικαλιστική πορεία και ικανότητα στην μετατροπή της ιδεολογικής υπεροχής σε εκλογική πλειοψηφία. Είναι ιστορικά σίγουρο, πως μπορεί η μεγάλη δημοκρατική συμπόρευση να ξαναγίνει πλειοψηφική καινα υπογράψει την Νέα Αλλαγή με ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο για το Λαό ,με το Λαό.
Σε αυτήν την προοπτική χωράνε, χωράμε όλοι όσοι έχουν, έχουμε κοινό στόχο την ευημερία της κοινωνίας και των ανθρώπων της. Δεν είναι το κρίσιμο ερώτημα μόνο το με ποιους είμαστε αλλά κυρίως για το ποιους είμαστε.
Ο καιρός έφτασε και είτε οι εκλογές γίνουν αυτήν την Άνοιξη/Φθινόπωρο του ΄22 είτε στην λήξη της τετραετίας η απάντηση είναι μια .
Είμαστε με την δημοκρατική προοδευτική παράταξη των πολλών, των αριστερών, του κοινωνικού κέντρου, της οικολογίας, των κινημάτων , της νεολαίας, της πατριωτικής παράδοσης, της εργασίας , της ανάπτυξης.
Για τους Έλληνες που δεν χαρίζουν τα σύμβολα τους στους ακροδεξιούς και δεν φοβούνται να δώσουν το χέρι τους στους αδυνάμους πρόσφυγες και να στηρίξουν τις κοινωνικές δυνάμεις όσο διαφορετικές και να μοιάζουν στα συντηρητικά ακροδεξιά μάτια.
Με την Ελλάδα της εργασίας και της αξιοπρέπειας, της εθνικής υπερηφάνειας, της προόδου και της κοινωνικής συνοχής που τολμάει να κάνει ριζοσπαστικές ρήξεις όπου και όταν χρειαστεί.
# Ο Αντώνης Γάκης, είναι διδάκτωρ περιβαλλοντικής πολιτικής, διεθνολόγος-στατιστικολόγος, μέλος της ΚΕΑ ΣΥΡΙΖΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ και υποψήφιος βουλευτής του Ν.Κυκλάδων το 2019 .
