Άρθρο του πολιτευτή Κυκλάδων της Νέας Δημοκρατίας Γιώργου Βακόνδιου με αφορμή την τελετή εγκαινίων της Ηλεκτρικής διασύνδεσης στη Σύρο και στέκεται στο “επικοινωνιακό” κομμάτι της εκδήλωσης
Οι φωτογραφίες από την εκδήλωση των εγκαινίων του ΑΔΜΗΕ στη Σύρο, φέρνουν στη μνήμη μας τις πανομοιότυπες σκηνές των εγκαινίων του αεροδρομίου της Πάρου ή των εγκαινίων του νοσοκομείου της Σαντορίνης. Ίδιο σκηνικό, ελεγχόμενο ακροατήριο και απόλυτη τάξη που εγγυώνται πάντα οι στρατιές των ενστόλων που μετακινούνται με δαπάνες του Ελληνικού Δημοσίου για να προστατεύσουν τον πρωταγωνιστή, από πιθανές αυθόρμητες λαϊκές εκδηλώσεις θαυμασμού, ευγνωμοσύνης και στήριξης προς τους κυβερνώντες.
Αδυνατώ να υπολογίσω εάν οι δυνάμεις των ΜΑΤ είναι μεγαλύτερες ή μικρότερες σε κάθε επίσκεψη του πρωθυπουργού σε νησιά των Κυκλάδων, από αυτές που κατοικοεδρεύουν πέριξ του μεγάρου Μαξίμου.
Είναι προφανές ότι και τα τρία έργα τα οποία προανέφερα είναι σημαντικά για τα νησιά, όπως είναι απολύτως προφανές ότι αυτά τα έργα δεν δρομολογήθηκαν από τη σημερινή διακυβέρνηση, η οποία με παλιομοδίτικο και παλαιοκομματικό τρόπο προσπαθεί να τα εκμεταλλευτεί επικοινωνιακά.
Όμως υπάρχει και ένα άλλο κοινό που παρακολουθεί τις φιέστες επικοινωνιακής καπηλείας εγκαινίων και συναφών εκδηλώσεων. Είναι οι άνθρωποι οι οποίοι αγωνίζονται καθημερινά, για να κρατηθεί όρθια η ελληνική οικονομία, να διατηρηθούν θέσεις εργασίας, να ανταγωνισθούν από μειονεκτική θέση στην Ευρωπαϊκή αγορά, να παράγουν τον όποιο πλούτο παράγει αυτή η χώρα, ώστε να φορολογηθούν σε υπέρτατο βαθμό για να συντηρούνται τα επιδόματα ελεημοσύνης και οι κυβερνητικές φιέστες.
Αυτό που κάποτε ελέχθη «άρτος και θεάματα».
Αυτοί λοιπόν βλέπουμε τα πράγματα λίγο διαφορετικά. Και επειδή το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, θα προσπαθήσω να σκιαγραφήσω πως όλοι αυτοί βλέπουμε τους έχοντες την ευθύνη της διακυβέρνησης.
Είναι σίγουρο ότι δεν έχουμε ακούσει κυβέρνηση που να έχει πει περισσότερα ψέματα, τα οποία στα πλαίσια της αριστερής (;!) διακυβέρνησης ονομάζονται αυταπάτες. Κάπως έτσι καθιερώθηκε στην παγκόσμια πολιτική διάλεκτο ο όρος της kolotoumba.
Προφανώς οι αυταπάτες δεν αρκούν. Υπάρχουν και οι ψευδαισθήσεις, διότι πώς διαφορετικά να ερμηνευθεί η αίσθηση που έχουν περί ανάπτυξης, όταν ευρωπαίοι αξιωματούχοι μας διαβεβαιώνουν ότι για ένα μόνο εξάμηνο διακυβέρνησης κόστισε περισσότερα από διακόσια δισεκατομμύρια ευρώ.
Προφανώς η αμορφωσιά τους δεν τους βοηθά να κατανοήσουν τι τους λένε οι ευρωπαϊκοί θεσμοί.
Να θυμηθούμε το «we have already eaten the camel, we now have the queue».
Σίγουρα δεν πρέπει να έχουν δουλέψει καθόλου (ή ελάχιστα) στη ζωή τους, γι’ αυτό και δεν αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει στην αγορά εργασίας, όπου ενώ βασιλεύουν οι ευέλικτες μορφές απλήρωτης και ανασφάλιστης εργασίας, αυτοί πανηγυρίζουν για τη μείωση της ανεργίας.
Έχουν μία περίεργη αίσθηση σε ότι αφορά τους δημοκρατικούς θεσμούς, τη διάκριση των εξουσιών και εμμονή για ένα περίεργο ιδιοκτησιακό καθεστώς του κράτους.
Στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης συνδιαλέγονται με κουμπουροφόρους και ιδιοκτήτες βοσκοτόπων. Η δικαιοσύνη πρέπει και οφείλει να τους κάνει τα χατίρια, αγνοώντας τη συνταγματική τάξη για τη διάκριση των εξουσιών.
Το κράτος υφίσταται όχι μόνον για να έχει απασχόληση ο Καρανίκας τις ώρες που η Μενεγάκη δεν έχει πρόγραμμα, αλλά για να βολευτούν σύζυγοι, αδέλφια, ξαδέλφια, κουμπάροι, νύφες και γαμπροί της ηγεσίας της νέας διακυβέρνησης.
Ακόμη και οι ενδυματολογικοί κώδικες προσδιορίζουν τις αντιλήψεις τους.
Όπως και να το κάνουμε η επανάσταση κατά της γραβάτας ταιριάζει περισσότερο με τα ταγάρια του Μανιού, παρά με τη θεσμική παρουσία δίπλα σε προέδρους υπερδυνάμεων και εκπροσώπους διεθνών θεσμών.
Η παρουσία όμως αυτής της διακυβέρνησης είναι περισσότερο προκλητική στη νησιωτική χώρα.
Τα νησιά βεβαίως και υπέστησαν και θα υποστούν τις συνέπειες της «πρώτης φοράς αριστερά» όπως και η υπόλοιπη Ελλάδα.
Για όλους τους Έλληνες ισχύει η υπερφορολόγηση, η απώλεια εισοδήματος, ο εκπατρισμός των νέων, η ισοπέδωση προς τα κάτω, η προστασία των συλλογικοτήτων, η έλλειψη ασφάλειας, η υποβάθμιση της υγείας και της παιδείας, η κατάργηση επιδομάτων, η μείωση των συντάξεων, η μείωση του αφορολόγητου, η υποθήκευση της κρατικής περιουσίας για εκατό χρόνια και γενικότερα η εγκαθίδρυση της μιζέριας που θα ολοκληρωθεί με το τσουνάμι των πλειστηριασμών και κυρίως των εξώσεων.
Πέραν όμως όλων αυτών οι νησιώτες τιμήθηκαν και με ειδικότερες αριστερές πολιτικές.
Η κατάργηση του ειδικού καθεστώτος ΦΠΑ, που είχε διασφαλισθεί από τον αείμνηστο Εθνάρχη Καραμανλή, που καμία κυβέρνηση σε δυσκολότερες συνθήκες δεν διαπραγματεύτηκε, παραδόθηκε στο βωμό της Βαρουφικής σαχλαμάρας.
Οι κόκκινες γραμμές του γραφικού Καμμένου πήγαν περίπατο για να υπηρετηθεί ο αυτοσκοπός της διατήρησης της καρέκλας.
Οι μελοδραματικές δηλώσεις για αντισυνταγματικότητα και παράνομη εφαρμογή του μέτρου αυτού, στο δημαρχείο της Ερμούπολης, ξεχάσθηκαν ώστε κάποιοι να μπορούν να ντύνονται με τις τιμημένες στολές παραλλαγής και να παριστάνουν τους στρατάρχες.
Το τίμημα όμως δεν είναι μικρό. Για κάθε νησιωτική οικογένεια η συγκεκριμένη ρύθμιση κοστίζει και θα κοστίζει κάθε χρόνο όσο περίπου το οικογενειακό εισόδημα δύο μηνών.
Και τώρα που έρχονται οι εκλογές και η επερχόμενη κατάρρευση θυμήθηκαν το «μεταφορικό ισοδύναμο».
Όχι βεβαίως με βάση μια λογική δίκαιης ανταπόδοσης και αναγνώρισης της ιδιαιτερότητας της νησιωτικότητας, αλλά με βάση την προσφιλή πελατειακή επιδοματική πολιτική.
Κάποιοι, σε κάποια νησιά θα έχουν τη χαρά και την τιμή να τους διατεθούν τέσσερα εισιτήρια για τις ακτοπλοϊκές μετακινήσεις τους.
Η απώλεια του οικογενειακού εισοδήματος δύο μηνών κάθε χρόνο, αντισταθμίζεται από εισιτήρια αξίας 100 – 150 ευρώ και βεβαίως όχι για όλους.
Τα καθρεφτάκια για τους ινδιάνους επανέρχονται στην Ελλάδα του 21ου αιώνα.
Μετά από όλα αυτά προσβλέπουμε στην επόμενη φιέστα που θα στηθεί στα νησιά.
Η μεγάλη φιέστα όμως θα είναι την ημέρα των εκλογών, που όσο και αν απεχθάνονται δεν θα μπορέσουν να αποφύγουν.
