Ενας χρόνος συμπληρώνεται σήμερα από την απώλεια του Μανώλη Γλέζου… – Τι αναφέρει σε ανοιχτή του επιστολή (μέσω της Εφημερίδας των Συντακτών) ο Θανάσης Πετράκος – Μανώλης Γλέζος: «Όλα είναι μπορετά, ακόμα και τα πιο ακατόρθωτα. Αρκεί να το θελήσεις και να το αποφασίσεις» Στη μνήμη του
Πέρασε ένας χρόνος από την ήμερα που ορφάνεψαν η Ελλάδα και η Αριστερά. Πέρασε ένας χρόνος από την ημέρα που πέρασε στην ΑΘΑΝΑΣΙΑ, ο Μανώλης της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, ο Μανώλης της Ελλάδας, ο Μανώλης της Αριστεράς.
Του Θανάση Πετράκου (*)
Αλλά σύντροφε και φίλε αγαπημένε Μανώλη είσαι παρών και θα είσαι πάντα παρών, γιατί οι πράξεις σου και τα λόγια σου μας εμπνέουν και θα εμπνέουν και όλες τις επόμενες γενιές. Γιατί εσύ σε όλη σου τη ζωή είχες οδηγό την αγαπημένη σου φράση: «Καλύτερα να πεθαίνεις για τις ιδέες σου παρά να ζεις για το τίποτα».
Ιδιαίτερα τη φετινή χρονιά Μανώλη που κλείνουν 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 μας λείπεις πολύ. Γιατί εσύ απέναντι στα κούφια λόγια των επισήμων στις παρελάσεις, θα υπενθύμιζες σε όλους μας αυτά που είχες πει χιλιάδες φορές στα σχολεία που πήγαινες και συζητούσες με τα παιδιά: «Όλα είναι μπορετά, ακόμα και τα πιο ακατόρθωτα. Αρκεί να το θελήσεις και να το αποφασίσεις». Θα συνέχιζες με τα λόγια του Μακρυγιάννη από τα απομνημονεύματα του: «Και ήρθε να µου πει αυτό που κάνω είναι τρελό. Και του απάντησα, μπορεί να είµαστε λίγοι και μπορεί να σκοτωθούµε, αλλά εµείς εδώ που είµαστε έχουµε πάρει απόφαση να πεθάνουµε. Και όποιος πάρει απόφαση να πεθάνει, μπορεί και να χάσει, αλλά μπορεί και να κερδίσει». Και τις περισσότερες φορές αυτός που έχει πάρει απόφαση να κερδίσει, κερδαίνει, χρησιµοποιώ τη λέξη ακριβώς του Μακρυγιάννη, κερδαίνει, κερδίζει, ποιος; Όποιος έχει πάρει απόφαση να αγωνιστεί».
Και βέβαια θα συνέδεες την επανάσταση του 1821 με το έπος του 40 και την Εθνική Αντίσταση όπως έκανες πάντα όταν καλούσες τα παιδιά να προβληματιστούν γιατί: «Είμαστε το μοναδικό έθνος όπου οι εθνικές επέτειοι δεν είναι αποτέλεσμα νικών, δεν είναι ενθρόνιση βασιλέων -όπως για παράδειγμα στην Αγγλία- αλλά είναι έναρξη αγώνα. Και η 28η Οκτωβρίου, και η 25η Μαρτίου δεν είναι αποτέλεσμα αγώνα, είναι έναρξη αγώνα. Δηλαδή, λέμε ‘δε με ενδιαφέρει το αποτέλεσμα. Με ενδιαφέρει το ότι ξεκινάω αγώνα, ανεξαρτήτως αποτελέσματος’». Γιατί έλεγες πάντα: «Γενναιότητα είναι να αντιμετωπίζεις οποιονδήποτε, όποιος και να ‘ναι, σε οποιεσδήποτε συνθήκες».
Μανώλη μας λείπεις πολύ, αλλά είσαι παρών, εξάλλου μας το έλεγες πάντα: «Μην νομίζετε ότι όταν θα φύγω θα σας αφήσω ήσυχους». Είσαι παρών για να μας θυμίζεις ότι πρέπει να υπερασπιζόμαστε παντού και πάντα το δίκιο διότι όπως έλεγες, «πρέπει να υπερασπίζεσαι το δίκιο». Αν υπερασπίζεσαι το δίκιο, κερδίζεις. Είναι θέμα δικό μας να καταφέρουμε να πείσουμε όλο τον κόσμο, ότι η δύναμη είναι μέσα του και στους συνανθρώπου όταν είναι σαν γροθιά. Αν το πετύχουμε αυτό, ξεπερνάμε κάθε κρίση».
Αλλά συνέχιζες: «Δεν αρκεί να νιώθεις αγανάκτηση. Πρέπει να μετουσιώσεις την αγανάκτησή σου σε πολιτική πράξη. Και η πολιτική πράξη δεν είναι μονάχα να γκρεμίσεις το καθεστώς που υπάρχει, αλλά να χτίσεις ένα καινούργιο. Και το καινούργιο καθεστώς είναι όλη η εξουσία στον λαό».
Για αυτό πολυαγαπημένε μου σύντροφε Μανώλη, η μνήμη σου θα μείνει αιώνια όχι μόνο γιατί σήκωσες στους ώμους σου την Ελλάδα. Αλλά γιατί δίνουμε όρκο τιμής να συνεχίσουμε ανυποχώρητα τον αγώνα σου.
Γιατί μας καθοδηγούν τα όσα γράφεις στο βιβλίο σου «ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ, ένα μανιφέστο ενάντια στην υποταγή» στο οποίο κλείνεις με τούτα τα εμβληματικά λόγια:
« …Γι’ αυτό χρειάζεται να καταλυθεί όλο το κυβερνητικό, συγκεντρωτικό, αυταρχικό, αντιδημοκρατικό σύστημα διοίκησης που καταδυναστεύει τους πολίτες και τους αρνείται το δικαίωμα να αποφασίζουν αυτοί για την τύχη τους.
Γι’ αυτό το λόγο, είναι αδιανόητη η κάθε χρήση βίας εναντίων όσων καταπιέζονται και αντιδρούν.
Για τον ίδιο λόγο και ακόμα περισσότερο πρέπει να καταργηθούν οι πόλεμοι, άπαξ δια παντός και να κλείσουν αμέσως όλα τα εργοστάσια παραγωγής όπλων, όλων των τύπων και κατηγοριών.
Απαιτείται όμως η κατάλυση του καθεστώτος της ανυπαρξίας των ανθρωπιστικών δικαιωμάτων, του καθεστώτος της εκμετάλλευσης, της βίας και των πολέμων, αλλά και το χτίσιμο ενός καινούργιου κόσμου.
ΧΤΙΣΙΜΟ
Δεν αρκεί, όμως να γκρεμίζεις.
Δεν μπορείς να ζήσεις πάνω στα ερείπια.
Χρειάζεται να τα παραμερίσεις και στη θέση τους να θεμελιώσεις, να χτίσεις και να ανορθώσεις τους οίκους τα σπίτια, τους ναούς του μέλλοντος, χωρίς βία, εκμετάλλευση πολέμους.
Το καθεστώς της λαϊκής κυριαρχίας, όπου οι πολίτες, αυτοί οι ίδιοι, ασκούν πολιτική και αποφασίζουν για τα πάντα, για το παρόν και το μέλλον τους».
Υ.Γ. Μανώλη σου ζητώ συγνώμη για την αυθαιρεσία μου να επιλέξω αυτά τα αποσπάσματα από λόγια και τα γραπτά σου. Ξέρω ότι θα με μάλωνες, αλλά επειδή είμαστε φίλοι και με αγαπούσες και με αγαπάς, θα με συγχωρούσες.
*Ο Θανάσης Πετράκος, Περιφερειακός Σύμβουλος Πελοποννήσου και πρώην βουλευτής Μεσσηνίας – Αρθρο στην εφημερίδα “Εφημερίδα των Συντακτών”
