Η εποχή της κανονικότητας έχει επιστρέψει για τα καλά στην Ελλάδα… Και ο Αλέξανδρος Αρβανιτάς μας ταξιδεύει στην εβδομάδα που πέρασε μέσα από μικρά ή μεγάλα γεγονότητα που σημάδεψαν το επταήμερο που έφυγε…
Δεν πρόκειται για fake news. Τα Χριστούγεννα έφτασαν. Με αγάπη, σου λέει ο άλλος! Ε, μην το δένετε και κόμπο. Πάντως, έχουμε μια τζούρα -τόση δα- από την… αγάπη Χατζηνικολάου-Αλαφούζου. Ωστόσο, φροντίσαμε, γι’ αυτό και δημάρχους διαθέτουμε. Όλων των ιδεολογιών. Προκειμένου να μας υπενθυμίζουν ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση βρίσκεται στο πλευρό των αναξιοπαθούντων.
Του Αλέξανδρου Αρβανιτά
Προσέξτε, όμως. Ελλήνων, έτσι; Όχι των αναρχοάπλυτων που μας κατσικώθηκαν. Είπα αναρχοάπλυτων και θυμήθηκα τα δύο φιντάνια της κυβέρνησης: τους υπουργούς Μάικ και Μαυρουδή-Μάκη. Μην αμφιβάλλετε, λοιπόν, καθόλου ότι εργάζονται για το… καλό μας. Για να κοιμόμαστε με τα παράθυρα ανοικτά, χωρίς φόβο. Και να μπορούμε να καταβάλλουμε τους φόρους μας. Γιατί πρέπει το κράτος να διαθέτει πόρους. Να πληρώνει τους… προστάτες μας, τα ΜΑΤ, και επίσης να στηρίζει τις τράπεζες, οι οποίες δανειοδοτούν τους… επενδυτές. Και Σαββόπουλο έχουμε, αλλά και εξελίξεις στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Η πρόταση της εισαγγελέως; Αφήστε τη. Για τα πανηγύρια…
* «Έχω απαντήσει από τότε και ο πλέον ηλίθιος καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να είναι με τον Φρούζη και την ίδια ώρα να βάζει πρωτοσέλιδα εναντίον του. Η ”Real News” είχε αναδείξει το σκάνδαλο Novartis. Μόνο αμνήμονες λασπολόγοι δεν το θυμούνται. Είναι πολύ χαμηλό το ηθικό σου ανάστημα, για να με πιάνεις στο στόμα σου. Να βγάλεις το σκασμό, Γιαννάκη», είπε μεταξύ άλλων ο εκδότης όλων των κυβερνήσεων και καταστάσεων, Νίκος Χατζηνικολάου. Για να απαντήσει ο… Γιαννάκης Αλαφούζος: «Έχω κάνει σωστά και λάθη. Όμως:
1) Δεν έχω εκβιάσει τραπεζίτες για να με υπερ-δανείσουν.
2) Δεν έχω ζητιανέψει σε επιχειρηματίες για να ζω πολυτελώς.
3) Δεν έχω γλείψει κυβερνήσεις για να μου χαρίζουν τα χρέη μου προς το Δημόσιο.
Τα υπόλοιπα στη Δικαιοσύνη». Δεν ξέρω αν θυμάστε, πριν από πολλά χρόνια, ένα ανάλογο ξεκατίνιασμα μεταξύ Καζαντζίδη-Νικολόπουλου; Τότε ο μεγάλος Τόλης -ένας είναι ο Τόλης- είχε πει το αμίμητο: «Μην τους βλέπετε έτσι. Αγάπες κάνουν! Αρσενικά είναι και μαλώνουν! Στο τέλος θα τα βρούνε!». Δυστυχώς, στη συγκεκριμένη κόντρα δεν υπάρχει Τόλης να μας διαφωτίσει. Ωστόσο, μην παραξενευτείτε αν κάποτε ακούσετε «Νίκο μου, Γιάννη μου», για το καλό της επιχειρηματικότητας και του τόπου, βεβαίως βεβαίως…
* Σας λέει κάτι το όνομα Γιάννης Ιωαννίδης; Όχι, δεν μιλάμε για τον γνωστό «ξανθό» του μπάσκετ και της πολιτικής. Αναφερόμαστε στο δήμαρχο του Δήμου Δέλτα, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Ο εν λόγω κύριος -που λέτε- εκλέχτηκε με την υποστήριξη των ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ. Ως εδώ καλά. Μπορεί να λέει τα ωραία… σοσιαλιστικά του. Όμως, ο κύριος δήμαρχος κατέθεσε μια… τολμηρή πρόταση. Λεωφορεία αποκλειστικά για μετανάστες, μην τυχόν μολυνθούν οι Έλληνες από τους παρείσακτους! Θα σας γελάσω, καθότι δεν ενθυμούμαι αν ο κύριος δήμαρχος ανήκει στην τάση των… δικαιωματιστών, καθώς παιδιόθεν παλεύει για μια καλύτερη κοινωνία. Ίσως και… καθαρότερη.
* Μιας και πιάσαμε δημαρχαίους. Ο δήμαρχος Ανατολικής Σάμου, Γιώργος Στάντζος, σύμφωνα με βίντεο του samos24 gr., φωνάζει σε μετανάστες και πρόσφυγες: «Go, go now! Φύγετε όλοι από εδώ!». Συνέχισε, χρησιμοποιώντας υβριστικούς χαρακτηρισμούς και φαίνεται να σπρώχνει έναν από τους… κακούς. Σε δηλώσεις του ανέφερε: «Ξανά κατάληψη της κεντρικής πλατείας. Τους απομάκρυνε η Αστυνομία. Πλέον, θα αναλάβουμε εμείς δράση, να κερδίσουμε τους κοινόχρηστους χώρους». Για να προσθέσει: «Θέλουμε λύση αυτήν τη στιγμή. Να φύγουν από το νησί! Τέλος. Δεν υπάρχει άλλη λύση! Τέλος!». Κύριε δήμαρχε, πλησιάζει η γιορτή της Χριστιανοσύνης. Η γιορτή της αγάπης για το συνάνθρωπο. Χρόνια πολλά, κύριε δήμαρχε, και μην ξεχάσετε να πάτε στην εκκλησία, να σας βγάλουν φωτογραφίες και, κυρίως, να προσευχηθείτε για το συνάνθρωπό σας. Φαντάζομαι ότι πρέπει να είστε μέγιστος φαν του Μενέλαου Λουντέμη, ο οποίος έλεγε, εδώ που τα λέμε, τα «κουλά» του. Γιατί, άκουσον άκουσον, τι… πετριά πάθαινε ο εν λόγω κύριος: «Αγαπώ θα πει αγαπώ! Το τι κάνει ο άλλος, είναι δική του δουλειά»…
* «Μακελειό», «ΜΠΑΜ», «Ελεύθερη Ώρα» και άλλες… δημοκρατικές δυνάμεις βρίσκονταν στη λίστα χρηματοδότησης από το κράτος, για τον πολύπαθο Τύπο, ο οποίος στενάζει στην εποχή των μνημονίων. Βεβαίως, το «Μακελειό», για παράδειγμα, παίζει να έχει περισσότερες δικαστικές εκκρεμότητες από ό,τι αναγνώστες! Πάντως, τα 200.000 παραλίγο θα τα τσέπωνε. Εδώ αξίζει να αναφερθεί το παράδοξο με την εβδομαδιαία εφημερίδα «Ο δρόμος της Αριστεράς». Αν, βεβαίως, υπάρχει παράδοξο σ’ αυτόν τον τόπο, είναι το γεγονός ότι η εν λόγω εφημερίδα απασχολεί έναν -επαναλαμβάνω έναν- εργαζόμενο και στη λίστα που βρισκόταν θα έπαιρνε τα ίδια χρήματα με το «Έθνος», την «Καθημερινή», «ΤΑ ΝΕΑ», το «Βήμα», οι οποίες απασχολούν μερικές εκατοντάδες εργαζόμενους. Για να είμαστε δίκαιοι, τη λίστα δεν την έφτιαξαν οι… ηγούμενοι αλλά οι προηγούμενοι. Έτσι, χωρίς κριτήρια, χωρίς σχέδιο, χωρίς τίποτα. Είναι γνωστό ότι η ελληνική πολιτική σκηνή αποτελεί μια ατέλειωτη επιθεώρηση. Διαπιστώνουμε όμως ότι μερικές φορές και αυτή η επιθεώρηση αδυνατεί να παρακολουθήσει τα γεγονότα, στη χώρα που ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα…
* «Στηρίζω τις ελπίδες μου στον Μητσοτάκη, γιατί εκτός από όρεξη, έχει καλύτερη μόρφωση, δεν έχει πολλές αυταπάτες και… ντύνεται καλύτερα». Τάδε έφη Διονύσης Σαββόπουλος. «Έχει σημασία ότι ντύνεται καλύτερα», τον ρώτησε ο Παύλος Τσίμας. «Για μένα έχει», αποκρίθηκε ο Νιόνιος των εφηβικών μας χρόνων. Ο ασυμβίβαστος, ο άνθρωπος που ήταν τοποθετημένος απέναντι στην κρατική βία και καταστολή, ο δημιουργός που πολεμούσε το κατεστημένο. Τώρα, βλέπεις ένα βολεμένο -στο σύστημα- μεγάλο κυριούλη, ο οποίος αναιρεί τη μουσική και τα τραγούδια του. «Αριστερό είναι ό,τι αντιπαλεύει το status quo, όπου status quo είναι το χάος που άφησε πίσω του ο ΣΥΡΙΖΑ και οι απαιτήσεις του!». Δεν ξέρω αν μίλησε αναλυτικά για το κάζουαλ ντύσιμο του Κυριάκου. Πάντως, πόσο ωραία περιέγραφε τέτοιους τύπους και καταστάσεις ο μεγάλος ποιητής μας, Κώστας Βάρναλης: «Αχ, πού ‘σαι νιότη που ‘δειχνες, πως θα γινόμουν άλλος».
* Αφιερωμένο στον υπουργό Μάικ: «Είπα στην αστυνομικό ότι μόλις μου έκαναν έλεγχο και τη ρώτησα αν υπάρχει λόγος να μου ξανακάνει. Επέμενε. Με έπιασε κυριολεκτικά παντού. Όταν έπιασε τη σερβιέτα μου, με ρώτησε ”αυτό τι είναι;”, και εγώ της απάντησα: ”Σερβιέτα. Όπως φαντάζομαι, έχετε κι εσείς περίοδο, έχω κι εγώ”. Με κοίταξε και μου είπε να κατεβάσω το παντελόνι μου. Της απάντησα, ”είμαστε πάνω στην Πατησίων, το ξέρετε;” κι αυτή εντελώς ψυχρά και επιθετικά ανταπάντησε: ”Ναι, κατέβασε το παντελόνι σου, σε παρακαλώ”. Εγώ επέμεινα και της είπα: ”Έχετε κάποιο ένταλμα για να κάνετε κάτι τέτοιο; Γιατί εγώ δεν πρόκειται να κατεβάσω το παντελόνι μου σε δημόσιο χώρο”. Με έπιασε από το χέρι και με τράβηξε, παρά τις διαμαρτυρίες μου, σε ένα μαγαζί που ήταν 2-3 μέτρα πιο κάτω, με έβαλε στις τουαλέτες, κάθισε μπροστά στην πόρτα και με ανάγκασε να κατεβάσω το παντελόνι και το εσώρουχό μου». Ο Καραγκιόζης έλεγε για μια αντίστοιχη βιωματική περίπτωση: «Θα με δείρεις, θα με δείρεις, θα κουραστείς, θα ιδρώσεις, θα αρρωστήσεις και στο τέλος θα πεθάνεις!». Να πούμε, επίσης, ότι ο Λουίς Αραγκόν ξεκαθάριζε: «Πρέπει να ξέρεις πώς να κυβερνάς. Ανέκαθεν υπήρχαν δύο μέθοδοι: η βία και η πονηριά». Η αριστεία του τόπου, η κανονικότητα και ο υπουργός ΠΡΟ-ΠΟ, όμως, το έχουν… τερματίσει. Θεωρούν ότι ο καλύτερος δρόμος είναι αυτός του Διονύση Παπαγιαννόπουλου, στην ταινία «Η βίλα των οργίων»: «Ε, τι το κάναμε εδώ, αμέρικαν μπαρ;». Έλα μου, ντε…
* Συνέχεια, πάλι εξαιρετικά αφιερωμένη στον υπουργό Μάικ, τον εξολοθρευτή πασών των… Ρωσιών, από κάποια επέμβαση των ΜΑΤ, στο Κουκάκι, όπως την αφηγήθηκε η… παθούσα: «Κάποια στιγμή, ακούσαμε βήματα στη δική μας ταράτσα, ανέβηκαν τα παιδιά μου και ο άντρας μου να δούνε τι γίνεται. Είδαν λοιπόν τα ΜΑΤ στην ταράτσα μας. Όταν ρώτησαν τους αστυνομικούς αν έχουν εισαγγελική εντολή -όπως προβλέπεται από το νόμο- εκείνοι τους έριξαν στο πάτωμα, τους έδεσαν τα χέρια και τους έδειραν». Μόλις ανέβηκε η ίδια να δει τι γίνεται, την απείλησαν και της είπαν: «Φύγε από δω, κλείσου μέσα, γιατί θα σε πετάξουμε από τη σκάλα», ενώ τονίζει ότι είδε άνθρωπο -λέμε τώρα- των δυνάμεων καταστολής να έχει πατήσει με το γόνατό του το κεφάλι του γιου της στο πάτωμα. Την ίδια στιγμή, μια φωτογραφία, η οποία κάνει το γύρο του Διαδικτύου και θυμίζει στρατόπεδο κράτησης τρομοκρατών, δείχνει ένα από τα μέλη της οικογένειας δεμένο με χειροπέδες και μαύρη σακούλα ή κουκούλα στο κεφάλι. Εύγε, υπουργάρα μας. Καταλάβαμε, καταλάβαμε. Η κανονικότητα επέστρεψε. Και όποιος δεν το κατάλαβε, κακό του κεφαλιού του…
* Ευτυχώς, όμως, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Μάκης Βορίδης, ανέλαβε να τα διευκρινίσει και μας τα εξηγεί… ωραία: «Ετέθη το θέμα στο λαό. Του είπαμε ξεκάθαρα ότι θα επιβάλουμε το νόμο και την τάξη. Του είπαμε τέλος το κράτος των Εξαρχείων. Ότι τελείωσε το κράτος της άκρας Αριστεράς και της βίας της. Και το υλοποιούμε αυτό. Έχουμε πάρει απευθείας έγκριση από το λαό».
Τα μονοκοτυλήδονα
και τα δικοτυλήδονα
ανθίζανε στον κάμπο.
Σου το ‘χαν πει στον κλήδονα
και σμίξανε φιλήδονα
τα χείλια μας, Μαλάμω.
Θα με ρωτήσετε, και δικαίως, τι σχέση έχει το δημώδες άσμα με αυτό που συζητάμε; Γιατί, δηλαδή, η δήλωση του υπουργού έχει σχέση με ό,τι συζητάμε; Ήρεμα ρωτώ. Σας παρακαλώ, σας παρακαλώ, χρονιάρες μέρες…
* «Δεν προέκυψε από κανένα στοιχείο της ακροαματικής διαδικασίας ότι υπήρξε κεντρικός σχεδιασμός», είπε η εισαγγελέας, στην πρότασή της για τους κατηγορούμενους της Χρυσής Αυγής. Η κυρία Οικονόμου χαρακτήρισε «μεμονωμένα περιστατικά τις επιθέσεις που έχουν αποδοθεί στη Χρυσή Αυγή» και με την πρότασή της απαλλάσσονται 65 κατηγορούμενοι, 18 εκ των οποίων πρώην βουλευτές και 47 φερόμενα ως μέλη. Κατέληξε δε ότι οι προστατευόμενοι μάρτυρες με τις καταθέσεις τους δεν πρόσφεραν τίποτα περισσότερο απ’ ό,τι οι υπόλοιποι μάρτυρες, άφησε δε αιχμές για την αξιοπιστία τους! Το ότι δεν είμαστε υπερήφανοι για τη λειτουργία της δικαιοσύνης, είναι δεδομένο. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σοφία γι’ αυτό. Όμως, ότι θα κατέληγε η δολοφονία Φύσσα ως μια απλή υπόθεση ανθρωποκτονίας του Ρουπακιά στο θύμα, ε, πρέπει να διαθέτεις καλπάζουσα φαντασία για να το προβλέψεις. Ο Αμερικανός συγγραφέας, Γουίλιαμ Γκάντις, απαντούσε, ωστόσο, σε όποιους αναρωτιούνται για τη δικαιοσύνη: «Δικαιοσύνη; Θα βρεις δικαιοσύνη στον άλλον κόσμο. Σ’ αυτήν τη ζωή έχουμε μόνο νόμους».
Άντε, καλά Χριστούγεννα και ό,τι επιθυμείτε να το βρείτε μπροστά σας. Και μην ακούτε τους αμφισβητίες της αναρχίας. Τα Χριστούγεννα, όπως και το νέο έτος, θα έλθουν, θέλουν-δεν θέλουν. Κανονικά και με το νόμο. Βέβαια, ο Ότο Μπίσμαρκ μάς έλεγε: «Οι άνθρωποι δεν πρέπει να βλέπουν πώς φτιάχνονται δύο πράγματα: οι νόμοι και τα λουκάνικα». Γι’ αυτό, λοιπόν, λουκάνικα με μέτρο. Όσο για τους νόμους, ε, ας δούμε τα πράγματα λίγο πιο θετικά, γιατί θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι χειρότερα. Τι χειρότερα, δηλαδή; Πολύ χειρότερα. Και μη χειρότερα… Πάντως, άντε βρε άτιμα, λέω να κλείσουμε κάπως χαρούμενα και εορταστικά. Όπως έλεγε η Γεωργία Βασιλειάδου: «Εγώ φεύγω τώρα. Και ό,τι ποθήσετε, ό,τι επιθυμήσετε να μου βροντολογήσετε»…
