Με χθεσινή του απόφαση ο Δήμος Πάρου ετοιμάζεται να χρηματοποδοτήσει κατασκευή κλειστού γυμναστηρίου στη Παροικιά με πρώτο ποσό τα 400.000 ευρώ. Τι δηλώνει ο δήμαρχος Πάρου κος Κωβαίος
Τώρα θα μου πείτε γίνομαι κακός… Ε ναι γίνομαι… Και ο λόγος; Μα χθες Παρασκευή 20 Ιανουαρίου στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Πάρου εγκρίθηκε ομόφωνα το αίτημα προς το ΔΣ της ΚΔΕΠΑΠ (Κοινωφελής Δημοτική Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Πάρου), για να αποφασίσει τη δέσμευση 400.0000€ από το διαθέσιμο αποθετικό της και τη χρηματοδότηση της κατασκευής Κλειστού Γυμναστηρίου στο Ζευλάκι Παροικιάς…. Και θα το ξαναπούμε; «εγκρίθηκε ομόφωνα η απόφαση για αίτημα προς την ΚΔΕΠΑΠ για να δεσμεύσει χρήματα από το διαθέσιμο υπόλοιπό της για τη χρηματοδότηση κατασκευής Κλειστού Γυμναστηρίου»… Θέλετε κι άλλη φορά ή το εμπεδώσαμε… Εάν δεν το εμπεδώσαμε υπάρχει και συνέχεια «Σε περίπτωση που το ποσό αυτό δεν επαρκέσει για την ολοκλήρωση του κλειστού γυμναστηρίου, ο Δήμος Πάρου θα προσπαθήσει να αντλήσει κεφάλαια από άλλους φορείς».
Έχουμε ή όχι χρήματα;
Γιατί το λέμε αυτό; Μα γιατί ο δικός μας Δήμος, ο Δήμος Νάξου και Μικρών Κυκλάδων αδυνατεί εδώ και χρόνια να προχωρήσει σε οποιαδήποτε χρηματοδότηση για κατασκευή έστω κι ενός απλού γηπέδου. Ο λόγος; Λεφτά δεν υπάρχουν. Ναι θα μου πείτε έχει ανακατασκευάσει το γήπεδο στον Άγιο Αρσένιο. Οκ… Μπράβο και συγχαρητήρια. Επίσης ετοιμάζεται να δώσει χρήματα για να ανακατασκευαστεί το γήπεδο στο Φιλώτι…. Οκ. Αλλά όπως βλέπετε στην Πάρο βρήκαν 400.000 και εάν χρειαστεί θα βρουν κι άλλα. Εμείς; Να υποθέσω ότι είμαστε μικρότερος Δήμος σε επίπεδο οικονομίας; Μα πρόσφατα κατατέθηκε από …κάποιους φάκελος στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης για το θέμα του ΚΕΓΕ στο Σαγκρί που έλεγε ότι ο Δήμος έχει 5.000.000 ευρώ και …κάθονται. Και τι κάνουν αυτά τα χρήματα; Η είναι …λογιστικά και απλά δεν υπάρχουν; Μήπως κάποιος θα πρέπει κάποια στιγμή να τονίσει τι συμβαίνει και ο Δήμος ουσιαστικά δεν κάνει τίποτα σε επίπεδο υποδομών αλλά περιμένει από το ΕΣΠΑ ή από άλλες πηγές χρηματοδότησης για να προχωρήσει σε έργα;
Είναι δυνατόν ο Δήμος Πάρου να έχει 400.000 μέσα από την Κοινωφελή του Επιχείρηση κι εμείς από τη Δική μας να μην μπορούμε να προχωρήσουμε σε έργα υποδομών με δημόσιο χαρακτήρα; Αυτό που με φοβίζει περισσότερο δεν είναι ότι δεν έχουμε τα χρήματα, νομίζω ότι δεν έχουμε την τεχνογνωσία για να βρούμε τους κατάλληλους κωδικούς ώστε να αξιοποιήσουμε τα προτερήματα του Καλλικράτη. Γιατί διάβολε δεν γίνεται ο Καλλικράτης να είναι τόσο κακός που όλοι οι Δήμοι έστω και στραβά κάνουν έργα υποδομών κι εμείς δεν κάνουμε… Η μήπως κάνουμε και δεν τα βλέπουμε;
Τι λέει ο Δήμαρχος
Από εκεί και πέρα με βάση το σχετικό δελτίο μετά την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Πάρου «Η απόφαση αυτή σηματοδοτεί την πραγματοποίηση ενός πολύ σημαντικού αθλητικού έργου και υλοποιεί τη δέσμευση του Δημάρχου Πάρου κ. Μάρκου Κωβαίου, στην κοπή πίτας του Α.Ο.Π. το περασμένο έτος. Επόμενο βήμα είναι η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου να ετοιμάσει τη προκαταρκτική μελέτη, προκειμένου να υποβληθεί στο Αρχιτεκτονικό Συμβούλιο Περιφερειακής Ενότητας Νάξου και Μικρών Κυκλάδων προς έγκριση.
Με δήλωση του ο Δήμαρχος Πάρου τόνισε ότι «Ένα χρόνιο αίτημα ανθρώπων του αθλητισμού για τη κατασκευή κλειστού γυμναστηρίου στη Παροικιά βρήκε ανταπόκριση στις μέρες μας. Ευελπιστούμε το έργο αυτό να ικανοποιήσει τις ανάγκες αθλητών, παραγόντων και φιλάθλων, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι η πολιτική βούληση της δημοτικής αρχής, σε συνδυασμό με την εργασιακή ικανότητα των υπηρεσιών του Δήμου μπορούν ως οφείλουν να ξεπερνούν τα προβλήματα της σημερινής δύσκολης οικονομικής συγκυρίας.» Ο Δήμος Πάρου προτίθεται να προσθέσει μία ακόμα αθλητική εγκατάσταση στις υπάρχουσες υποδομές, αποδεικνύοντας ότι η ενίσχυση της άθλησης και το ενδιαφέρον για τη νεολαία, είναι προτεραιότητες της Δημοτικής Αρχής.
Εν κατακλείδι; Σε λίγα χρόνια η Πάρος θα έχει δύο σύγχρονα κλειστά γυμναστήρια κι εμείς θα έχουμε ένα και αυτό γερασμένο και άντε να μην πούμε κάτι άλλο. Α και το κλειστό της Μάρπισσας ήταν στον ίδιο φάκελο με αυτό του κλειστού στην Δημοτική Κοινότητας Δρυμαλίας. Αλλά το ένα έγινε και το άλλο έμεινε στις μακέτες που το βλέπουμε και θυμόμαστε τα παλιά… Σαν τους γέρους του Μάπετ Σόου που θυμούνται περασμένα μεγαλεία μπροστά στο …τζάκι…
