Αντιφασιστική Μουσική Εκδήλωση

Τα ξημερώματα της 18ης Σεπτέμβρη 2013, ένα χρόνο πριν, ο έμμισθος μπράβος και στέλεχος της Χαυγής Ρουπακιάς δολοφονεί εν ψυχρώ…

«Όταν το παλιό έχει πεθάνει αλλά το καινούργιο δεν έχει γεννηθεί ακόμα, τότε είναι η εποχή των τεράτων» Α. Γκράμσι

Τα ξημερώματα της 18ης Σεπτέμβρη 2013, ένα χρόνο πριν, ο έμμισθος μπράβος και στέλεχος της Χαυγής Ρουπακιάς δολοφονεί εν ψυχρώ και κατ’ εντολή του κόμματος, μπροστά στην αστυνομία, τον αντιφασίστα Παύλο Φύσσα στο Κερατσίνι. Δυστυχώς για τους χρυσαυγίτες, ο Παύλος δεν ήταν ένας ακόμα σκουρόχρωμος αλλοδαπός του οποίου η δολοφονία θα καταχωνιαζόταν στα αστυνομικά αρχεία. Ο Π. Φύσσας ήταν εργάτης από το Κερατσίνι και γνωστός αντιφασίστας μουσικός. Η ίδια συμμορία είχε επιτεθεί λίγες ημέρες πριν τη δολοφονία, σε μέλη του ΠΑΜΕ στο Πέραμα σε μια προσπάθεια να σπάσουν τη δύναμη των συνδικάτων στην περιοχή και να επιβάλλουν εξευτελιστικά μεροκάματα προς όφελος των αφεντικών της Ζώνης.

Οι αυθόρμητες μαζικές αντιδράσεις που ακολούθησαν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν μια πρώτη απάντηση. Λίγες ημέρες μετά, το κράτος αποφάσισε να τιμωρήσει τον παρακρατικό μηχανισμό που μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε θρέψει στοργικά στον κόρφο του. Η ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου έκλεισε στη φυλακή κάποιους από τους ηγέτες των νεοναζί σε μια προσπάθεια να συμμαζέψει τα μαντρόσκυλα και να επανακτήσει τους αγανακτισμένους ψηφοφόρους της. Ενδύθηκαν, λοιπόν, τον αντιφασιστικό μανδύα αυτοί που στήνουν στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, που πνίγουν δεκάδες μετανάστες στα φαρμακονήσια, που τα δικαστήριά τους αθωώνουν τους δουλέμπορους της Μανωλάδας , που χτίζουν φυλακές υψίστης ασφαλείας για όσους αντιδρούν στο σύστημά τους, που καταδικάζουν στη φτώχεια και την ανεργία εκατομμύρια ανθρώπους.

Και ενώ από τη μία εμφανίζονται ως οι τιμωροί του φασισμού, από την άλλη, καθημερινά βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας ντοκουμέντα και ηχητικά αρχεία που αποκαλύπτουν την άμεση καθοδηγητική σχέση στελεχών της Νέας Δημοκρατίας με τα κατακάθια της χαυγής και τις συμφωνίες μεταξύ τους για ψήφιση νομοσχεδίων στη βουλή. Άλλωστε, και η σχεδιαζόμενη τροποποίηση του ποινικού κώδικα που θα εισάγει ως απαραίτητο όρο για τον χαρακτηρισμό μιας ένωσης προσώπων ως «εγκληματικής οργάνωσης» τον προσπορισμό οικονομικού οφέλους, είναι πιθανό να βγάλει έξω από τη φυλακή τους ηγέτες της συμμορίας.

Τα μέσα μαζικής επικοινωνίας και οι τηλεοπτικοί αστέρες – μεγαλοδημοσιογράφοι, ακολουθώντας τη χαμαιλεοντική τακτική τους και πάντα σε συνεργασία με τα οικονομικά και πολιτικά αφεντικά τους, έπεσαν από τα σύννεφα τότε, και ανακάλεσαν τα αντιφασιστικά τους αντανακλαστικά. Οι ίδιοι δημοσιογράφοι όλο το προηγούμενο διάστημα πρόθυμα εξωράιζαν τον κόπρο της χαυγής και άπλωναν σημαντικό χέρι βοήθειας ώστε τα κατακάθια να βρεθούν στο κυνοβούλιο, ποζάροντας μάλιστα ως «αντισυστημικοί». «Αντισυστημικοί» αυτοί που στάθηκαν στο πλευρό του Μπόμπολα ενάντια στον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής για τα ορυχεία χρυσού, αυτοί που συμμάχησαν με τον βιομήχανο Μάνεση ενάντια στους απεργούς της Χαλυβουργίας, αυτοί που ψήφισαν στη βουλή όλες τις φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών, αυτοί που συναίνεσαν στο ξεπούλημα της Αγροτικής, αυτοί που μπαινοβγαίνουν στα τμήματα σα να είναι σπίτια τους, αυτοί που εφορμούν στις διαδηλώσεις δίπλα και σε συνεργασία με τα ΜΑΤ, αυτοί που έχουν δικούς τους στην ΕΥΠ και στο στρατό. «Αντισυστημικοί» αυτοί που χρηματοδοτούνται από εφοπλιστές, μεγαλοεπιχειρηματίες, εκδότες, μητροπολίτες, ακόμα και από νονούς της νύχτας.

Εν τω μεταξύ, παρά το αρχικό πρόσκαιρο μούδιασμα των ναζί μετά τη δολοφονία του Φύσσα, τα τάγματα εφόδου της χρυσής αυγής έχουν ξαναβγεί στο δρόμο με επιθέσεις σε μετανάστες και ομοφυλόφιλους με βανδαλισμούς σε αυτοοργανωμένα στέκια και χώρους αλληλεγγύης. Είναι βέβαιο ότι ο φασισμός δεν αντιμετωπίζεται νομικά και σίγουρα δεν είναι το κράτος αυτό που θα τον πολεμήσει. Εξάλλου, ο φασισμός είναι κομμάτι του συστήματος και, όπως έχει δείξει η ιστορία, εκκολάπτεται μέσα σε αυτό. Σε περιόδους που διακυβεύεται η πολιτική και κοινωνική σταθερότητα, όταν η δημοκρατική διακυβέρνηση δεν επαρκεί για να εξασφαλίσει τη διατήρηση των ισορροπιών, ο φασισμός προβάλλει ως μια λύση απέναντι στην ενδεχόμενη κοινωνική έκρηξη.

Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Φύσσα, δεκάδες αντιφασιστικές συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις και πορείες οργανώθηκαν πανελλαδικά, με αποκορύφωμα αυτή στο Κερατσίνι στις 18 Σεπτέμβρη, όπου χιλιάδες κόσμος διαδήλωσε ενάντια στο φασισμό και το σύστημα που τον στηρίζει. Η διαδήλωση βρέθηκε αντιμέτωπη με τις δυνάμεις καταστολής, με τα ματ και τις ομάδες Δέλτα οι οποίες επιτέθηκαν στους αντιφασίστες αγωνιστές εφαρμόζοντας και πάλι το δόγμα της μηδενικής ανοχής του κράτους απέναντι στους αντιστεκόμενους.

Ο αντιφασισμός δεν μπορεί παρά να είναι αναπόσπαστο κομμάτι των ταξικών και κοινωνικών αγώνων. Ο αγώνας ενάντια στο φασισμό δίνεται καθημερινά στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, στις σχολές και τα σχολεία από τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους μετανάστες, τους κοινωνικούς αγωνιστές. Είναι μια ακόμα διάσταση της πάλης ενάντια στο σύστημα που προωθεί την υποταγή, τη λήθη και την ανοχή στην εξαθλίωση. Είναι άμεσα συνδεδεμένος με τους αγώνες για μια κοινωνία αλληλεγγύης, κοινωνικής δικαιοσύνης και ελευθερίας.

• ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΓΕΝΝΟΥΝ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ
• ΟΥΤΕ ΣΤΗ ΝΑΞΟ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΝΗΣΙΑ

Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου