Ο Γιάννης Βρούτσης “συνελήφθη” να σηκώνει σακκιά με πατάτες και ξύπνησε μνήμες από την εποχή που ως 16χρονος έκανε τα πρώτα του μεροκάματα στον πατατόσπορο…
“…. Απο το χώμα της Νάξου βγαίνει η καλύτερη πατάτα του κόσμου ! Με τον αγαπημένο μου φίλο πρόεδρο Τριπόδων Σκάρκο Σπύρο στο χωράφι του, αναπολώντας τα παλιά…. στην καλλιέργεια και συγκομιδή πατάτας…”
Η ανάρτηση που είχε κάνει πριν από μερικές ημέρες, ο Γιάννης Βρούτσης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και βουλευτής Κυκλάδων με τη Νέα Δημοκρατία, που τον δείχνει να μεταφέρει ένα 25κιλο σακί πατάτες μέσα από χωράφι στις Τρίποδες… Αρκετά τα σχόλια αλλά ένας αγαπημένος φίλος (ο Γ.Β.) μας ταξίδεψε στο παρελθόν….
Βλέπετε ο Γιάννης Βρούτσης δεν σήκωσε για πρώτη φορά φέτος σακιά πατάτες. Το είχε κάνει και στο παρελθόν. Πολύ πίσω στο χρόνο. Σαν έφηβος όταν και για 100 δραχμές την ημέρα δούλευε εννιά και δέκα ώρες για το πρώτο του χαρτζιλίκι. Το εντυπωσιακό στην ιστορία αυτή; Ότι δεν είχε χάσει ούτε ένα αγώνα στο άτυπο μπρα ντε φερ, στα διαλείμματα εκεί στον πατατόσπορο της Αγίας Άννας…
Ας δούμε αυτό το ιδιαίτερο ταξίδι στο χρόνο..
Ήταν, τότε… Σαράντα και κάτι χρόνια πίσω. Προ του ’80.
Για τα Ναξωτάκια, όπως άλλωστε και στις μέρες μας, καλοκαίρι σήμαινε δουλειά και θάλασσα. Τότε όμως, οι επιλογές η καλοκαιρινή απασχόληση ήταν κατά πολύ λιγότερες σε σχέση με τα τωρινά τα χρόνια. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να είναι αλλιώς τα πράγματα σε ένα νησί που κατά τις τελευταίες δεκαετίες, οι επαγγελματικές δραστηριότητες που άπτονται του τουριστικού προϊόντος έχουν πολλαπλασιαστεί.
Στο νησί που εκείνη την περίοδο «χτιζόταν» επάνω στην αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή, ο δρόμος διεξόδου από την οικονομική δυσπραγία για ένα νέο δεν είχε πολλές στροφές. Ή θα έπρεπε κάποιος να γαντζωθεί σε μια από τις όχι πολλές τουριστικές επιχειρήσεις προκειμένου να βγάλει το χαρτζιλίκι του μέσα στο καλοκαίρι και να εξασφαλίσει την βραδινή οικονομικά άνετη έξοδό του, ή να πάει να δουλέψει στο «γιαπί» του εργοταξίου του Πατατοσπόρου στην Χώρα ή στην Αγία Άννα, όπου γινόταν η συγκέντρωση εκατοντάδων χιλιάδων τόνων πατατόσπορου και πατάτας για περίπου 7-8 εβδομάδες.
Αυτό το δρόμο ακολουθούσαν τότε όχι λίγα Ναξωτάκια, στην Χώρα και στην περιοχή του Λιβαδιού.
Ήταν τότε, περί τα τέλη της δεκαετίας του ’70 που στις εγκαταστάσεις του Πατατόσπορου στην Χώρα, για ένα καλοκαιρινό «φεγγάρι», θα μπορούσε κανείς να δει τον Γιώργο, τον Κώστα, τον Στάθη, τον Βασίλη, τον Μανόλη, τον Μάκη, τον Χρίστο, τον Γιάννη να βάζουν πλάτη στην διαδικασία φόρτωσης της πατάτας (σ.σ. τα τσουβάλια τότε ήταν των 50 κιλών) στους γεροδεμένους άντρες του λεγόμενου Εξωτερικού Σωματείου Φορτοεκφορτωτών, που είχε την έδρα του στην Χώρα, προκειμένου το «χρυσάφι» του νησιού να μεταφερθεί αυθημερόν στην Αθήνα προς πώληση στην αγορά ή σε επιχειρηματίες που εκμεταλλεύονταν στον σπόρο της πατάτας.
Από εκεί, στον Πατατόσπορο της Χώρας, έκανε, μεταξύ άλλων και εμού, το πέρασμά του ο πρώην υπουργός και νυν βουλευτής της της Ν.Δ., Γιάννης Βρούτσης.
Ήταν ένας έφηβος γεμάτος ζωντάνια και κέφι για δουλειά.
Ήταν ένας έφηβος «ντούκι» (σ.σ. το dna πέρασε και στα παιδιά). Τα μπράτσα του, παρά το νεαρόν της ηλικίας του ήταν για τα καλά «ζωγραφισμένα». Μάλιστα, στα διαλείμματα που γινόταν παιχνίδι με πρωταγωνιστές σχεδόν όλα τα εργαζόμενα (για το χαρτζιλίκι τους) εφηβάκια, είχε καθιερωθεί και το μπρα ντε φερ!!! Θέλαμε οι περισσότεροι να δοκιμάσουμε τα μπράτσα μας. Στο παιχνίδι αυτό, ο Γιάννης ξεχώριζε. Δεν θυμάμαι κάποιον συνομήλικο ή κατά ένα δυο χρόνια μεγαλύτερό του (ο Γιάννης ήταν τότε «16άρης») «να του παίρνει το χέρι».
Κάπως έτσι παίρναμε το μεροκάματο τότε στον πατατόσπορο της Χώρας. Με τουλάχιστον 9 ώρες συνεχούς εργασίας, καθημερινά, λογοπαίγνια και πειράγματα, αλλά και μπρα ντε φερ!!!
Άλλες εποχές που κατά πολύ διαφέρουν από αυτές των τελευταίων δεκαετιών. Και άλλες εφηβικές εργασιακές αναζητήσεις για όλους μας τότε, με στόχο και σκοπό μια βραδινή έξοδο (για τους περισσότερους) που δεν θα επιβάρυνε τον στενό οικογενειακό προϋπολογισμό.
