Με το σχήμα μιας ελληνικής παραλίας στην Κω να φαίνεται από ψηλά, ο βραβευμένος στην Μπιενάλε της Βενετίας Γερμανό εικαστικός και γλύπτης Γκρέγκορ Σνάιντερ στο πλαίσιο του Φεστιβάλ «Fast Forward Festival της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση κλήθηκε να εξαφανίσει» την Πλατεία Ομονοίας.
Με το σχήμα μιας ελληνικής παραλίας στην Κω να φαίνεται από ψηλά, ο βραβευμένος στην Μπιενάλε της Βενετίας Γερμανό εικαστικός και γλύπτης Γκρέγκορ Σνάιντερ στο πλαίσιο του Φεστιβάλ «Fast Forward Festival της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση κλήθηκε να εξαφανίσει» την Πλατεία Ομονοίας.
Αξιοποιώντας την τεχνική του καμουφλάζ, μεταμορφώνει την Ομόνοια σε καταφύγιο και ουδέτερη ζώνη, αόρατη από κάθε εισβολέα και από το άγρυπνο μάτι του Google maps
Στο πλέγμα που καλύπτει σαν προστατευτικό δέρμα την Ομόνοια είναι ζωγραφισμένο στο χέρι ένα παραθαλάσσιο τοπίο της Κω που φαίνεται ολόκληρο μόνο από ψηλά. Αξιοποιώντας την τεχνική του καμουφλάζ και συνδέοντάς την με την αορατότητα της ιστορικής πλατείας από ψηλά, ο Γκρέγκορ Σνάιντερ δημιούργησε, χρησιμοποιώντας 4.600 μέτρα ύφασμα, την απεικόνιση μιας ακτής που φτάνουν οι πρόσφυγες από την Τουρκία. Από χαμηλά το έργο μοιάζει με ένα προσωρινό εργοτάξιο στην καρδιά της Αθήνας που καθιστά το κέντρο της σημείο συνάντησης του ορατού με το αόρατο, της τέχνης με την ψευδαίσθηση.
Πηγή της έμπνευσής του αποτελούν οι περίφημες καμουφλαρισμένες τοποθεσίες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όπως τα εργοστάσια κατασκευής αεροσκαφών της Δυτικής Ακτής των ΗΠΑ, τα οποία στη διάρκεια του πολέμου καλύπτονταν με γιγαντιαία σακίδια, από το φόβο των ιαπωνικών βομβαρδισμών. Αυτή η πρακτική προστασίας και καμουφλάζ αλλοίωνε την εικόνα του φυσικού και αστικού τοπίου, αλλά επίσης την όψη και την πρόσληψη της πραγματικότητας.
