Στα ανοιχτά του Αγίου Νικολάου ψαράδες εντόπισαν την 18χρονη Κατερίνα που είχε χαθεί και βρίσκονταν στη θάλασσα – Γ. Δουνάκης ” Η λύτρωση μετά από 15-20 λεπτά που ψάχναμε στο σκοτάδι ακούγοντας μόνο κλάματα, βήχα από το θαλασσινό νερό που γέμιζε το λαρύγγι της και την πρώτη λέξη που κάθε άνθρωπος λέει όταν έρχεται και φεύγει από αυτή τη ζωή: “μαμά …μαμά”…(video)
Μία 18χρονη κοπέλα που βρισκόταν για 12 ώρες στη θάλασσα έσωσαν πριν δύο ημέρες δύο ψαράδες από την Κρήτη, που είχαν βγει για βραδινό ψάρεμα στα ανοιχτά του Αγίου Νικολάου.
Για την εξαφάνιση της 18χρονης Κατερίνας είχε βγει ανακοίνωση στις 17/10 από το Χαμόγελο του Παιδιού. Το κορίτσι, για άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία, βρέθηκε μεσοπέλαγα και σώθηκε από τους δύο ψαράδες, που ακόμα δεν μπορούν να πιστέψουν τα όσα συνέβησαν. Μάλιστα, η κοπέλα βρέθηκε σε ημιλιπόθυμη κατάσταση, μη ικανή να πιάσει το σωσίβιο και να κολυμπήσει καλά.
«Μετά από δύο απόπειρες κατάλαβα ότι δεν μπορεί ούτε το σωσίβιο να πιάσει και με προσεκτικούς χειρισμούς την προσέγγισα από τα πλάγια του σκάφους και την τράβηξα μέσα. Πήρα αμέσως το Λιμεναρχείο και τους είπα να ειδοποιήσουν το ΕΚΑΒ, γιατί η κοπέλα είχε πάθει σοκ, είχε υποθερμία και δεν ένιωθε τα πόδια της από τη μέση και κάτω. Πήρα μια πετσέτα και την τύλιξα.» περιέγραψε ο ένας από τους δύο ψαράδες.
Οι αφηγήσεις τους είναι συγκλονιστικές.
Άκουσα ένα παιδάκι να φωνάζει «μαμά, μαμά»
Ο Γιώργος Σαρειδάκης ανέφερε πως την ώρα που βρισκόταν στα ανοιχτά παρέα με τον φίλο του, Γιώργο Δουνάκη, άκουσε ένα παιδάκι να φωνάζει «μαμά, μαμά».
«Η βραδιά ήταν απίστευτη», διηγείται ο Γιώργος. «Δεν είχε καθόλου κύμα και προμηνυόταν μια όμορφη ψαρευτική βραδιά παρέα με ένα φίλο. Όταν φτάσαμε στο σημείο και έσβησα τον κινητήρα του σκάφους, απολαύσαμε την απόλυτη ησυχία και ηρεμία μακριά από τα φώτα και τους θορύβους της πόλης.
Και εκεί άρχισαν όλα! Άκουγα από πολύ μακριά κάποιο παιδάκι (έτσι μου φαινόταν) να φωνάζει «μαμά, μαμά» και να κλαίει. Το λέω στο φίλο μου, αλλά με καθησύχασε. λέγοντας μου ότι επειδή είναι άπνοια, ίσως ακούγαμε από το ξενοδοχείο Daios κάτι. Γιατί πολύ αμυδρά ακουγόταν και μουσική από το ξενοδοχείο και έτσι δεν δώσαμε περαιτέρω σημασία. Που να πάει και το μυαλό μας!».
Οι ψαράδες έφυγαν από το σημείο, ωστόσο, λίγη ώρα αργότερα, επέστρεψαν για να συνεχίσουν το ψάρεμα.
«Με το που φτάσαμε σταματάω περίπου στην ίδια περιοχή και σβήνω πάλι τον κινητήρα. Ρίχνουμε τα καλάμια μας. Ξανακούω πιο κοντά αυτή τη φορά και πιο ξεκάθαρα πάλι το «Μαμά, μαμά» και το κλάμα και τότε σιγουρευόμαστε. Λέω στο φίλο μου το Γιώργο: «μάζεψε, γιατί υπάρχει άνθρωπος στη θάλασσα». Το μυαλό μου πήγε σε κάποιο σκάφος λαθρομεταναστών, αφού δεν έβλεπα το παραμικρό φως ή διακριτικό μέσα στη θάλασσα. Έκανα σκέψεις ότι ίσως κάποιο παιδάκι είναι σε σωσίβια λέμβο ή κάτι τέτοιο.
Πήρα τον προβολέα που έχω στο σκάφος, έβαλα μπροστά και προσπαθούσα μέσα στο απόλυτο σκοτάδι να δω από πού έρχεται ο ήχος. Η διαδικασία ήταν αρκετά δύσκολη. Φανταστείτε στο απόλυτο σκοτάδι να ψάχνεις ένα μικρό κεφαλάκι στα μαύρα νερά! Ο ήχος του κινητήρα του σκάφους μου, έκανε την επιχείρηση εντοπισμού πιο δύσκολη μιας και δεν την άκουγα και έτσι αναγκαζόμουν κάθε 10 δευτερόλεπτα να σβήνω τον κινητήρα, να ακούω, να βάζω πάλι μπροστά και να προχωρώ προς τη φωνή της, όσο πιο διστακτικά μπορούσα, για να μην την χτυπήσω και με την προπέλα, γιατί δεν ήξερα καν πόσο μακριά ή κοντά βρίσκεται από μένα και προς τα που.»
Γύρω στα δεκαπέντε λεπτά αργότερα, η επιχείρηση διάσωσης στέφθηκε με επιτυχία!
Γ. Δουνάκης: Μια εμπειρία που μας σημάδεψε και θα κουβαλάμε σε όλη την υπόλοιπη (μικρή ή μεγάλη) ζωή μας
Γλαφυρή και η περιγραφή του κ. Δουνάκη που ανέφερε σε ανάρτησή του στα social media πως βίωσαν «μια εμπειρία που μας σημάδεψε και θα κουβαλάμε σε όλη την υπόλοιπη (μικρή η μεγάλη) ζωή”.
Αναλυτικά η περιγραφή του μέσα από την ανάρτηση που έκανε στην προσωπική του ιστοσελίδα στα social media … “Είναι κάτι στιγμές που δεν μπορούν να ειπωθούν με λόγια… Που μοιάζει αδύνατο να περιγράψει κάποιος όσα γεμίζουν την καρδιά, πλημυρίζουν την σκέψη και ξεχειλίζουν την ψυχή…
Φτάνει απλά να είσαι τυχερός να βρεθείς στο σωστό μέρος την σωστή ώρα και να ζήσεις την εμπειρία… Μόνο τότε μπορείς να καταλάβεις πως όλα αυτά που ζούμε στις δύσκολες τούτες εποχές δεν έχουν καμία αξία μπροστά στην ανθρώπινη ζωή…
Χθες το βράδυ με το φίλο μου το Γιώργο αξιωθήκαμε να βιώσουμε μια τέτοια στιγμή… Μια εμπειρία που μας σημάδεψε και θα κουβαλάμε σε όλη την υπόλοιπη (μικρή ή μεγάλη) ζωή μας…
Και οι δύο σύντροφοί μας σ’ αυτή τη ζωή και η Μαριλένα μου (και όπως μου είπε ξημερώματα ο Γιώργος και η Πόπη του) χρησιμοποίησαν την ίδια λέξη για να περιγράψουν την απίστευτη χθεσινοβραδινή …”ψαριά” μας: “Γοργόνα” !!!
Εμείς απλά θα κρατήσουμε την εικόνα που αντίκρυσαν τα μάτια μας όταν μισοπέλαγα οι φακοί μας φώτισαν το πρόσωπο του κοριτσιού που ίσα που επέπλεε μετά από ώρες στο νερό, με υποθερμία και κράμπες σε όλο του το σώμα…
Η λύτρωση μετά από 15-20 λεπτά που ψάχναμε στο σκοτάδι ακούγοντας μόνο κλάματα, βήχα από το θαλασσινό νερό που γέμιζε το λαρύγγι της και την πρώτη λέξη που κάθε άνθρωπος λέει όταν έρχεται και φεύγει από αυτή τη ζωή: “μαμά …μαμά”…
Ανάβοντας και σβήνοντας κάθε πέντε με δέκα δευτερόλεπτα τη μηχανή του σκάφους γιατί ο θόρυβος του κινητήρα σκέπαζε τις απεγνωσμένες φωνές και προσπαθώντας να εντοπίσουμε μέσα στο σκοτάδι το σημείο εκείνο που βρισκόταν το κορίτσι που όπως καταλάβαμε όταν την ανεβάσαμε στο σκάφος είχε πλέον είχε αφεθεί στην αγκαλιά της θάλασσας και περίμενε το μοιραίο…
Εκείνα τα λεπτά αγωνίας που γυρίζοντας πίσω την σκέψη μας φάνηκαν αιώνες …
Και η λύτρωση την στιγμή που παίρναμε το δρόμο της επιστροφής παρέα με τη Γοργόνα που “ψαρέψαμε” χθες βράδυ στη μέση του κόλπου του Μεραμβέλλου…”
Δείτε το video και βέβαια διαβάστε λεπτό προς λεπτό την περιπέτεια και την προσπάθεια για τη σωτηρία της μικρής στην ιστοσελίδα Ανατολή Online
