Ο κυματοθραύστηκς στον Απόλλωνα σχεδόν αποτελεί … ανάμνηση παλιά κι αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα για τους κατοίκους του νησιού
Απόλλωνας Νάξου… Μία πονεμένη ιστορία καθώς όπου κι εάν πιάσεις υπάρχει κάτι που έχει μείνει στη μέση… Ξεκινώντας απ’ έξω προς τα… μέσα θα δει κανείς ότι το πιο τουριστικό μέρος της Νάξου, ήτοι ο Κούρος βρίσκεται εκτεθειμένος και οι εργασίες συντήρησής του γίνονται αργά μεν αλλά από ένα δαιδαλώδες γραφειοκρατικό σύστημα που έφτασε να εμποδίζει ακόμη και το ρίξιμο μπετόν στο δρόμο ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να παρκάρουν χωρίς να κλείνουν το δρόμο τα τουριστικά λεωφορεία.
Μπαίνοντας στο χωριό αντιλαμβάνεται κανείς ότι πινακίδες ενημέρωσης δεν υπάρχουν ή δεν είναι σωστές κάτι που καταλαβαίνει κανείς πιο σωστά όταν φεύγει από τον Απόλλωνα όπου δεν ξέρει που να πάει…
Όσο για τη περίφημη παραλία; Ουσιαστικά είναι ανύπαρκτη, καθότι δεν είναι νόμιμη. Δεν υφίσταται για το κράτος… Και μιλάμε για το δρόμο όπου έχουν αναπτυχθεί τα καταστήματα που λειτουργούν τη καλοκαιρινή περίοδο. Και στη συνέχεια έχουμε αποχετευτικό, αντλιοστάσιο, περιφερειακός δρόμος, κρηπιδώματα, κυματοθραύστης… Όλα στον αέρα. Όλα έχουν κατασκευαστεί με τέτοιο τρόπο που έδωσαν το δικαίωμα σε ένα ή δύο ή και τρεις (δεν έχει σημασία) ανθρώπους να προχωρήσουν σε καταγγελίας περί της νομιμότητας και ο Απόλλωνας να εξελιχθεί για χρόνια σε τόπο δικαστικών συγκρούσεων…
Κάποτε, ο Απόλλωνας ήταν το κέντρο της Νάξου όσον αφορά την Ορεινή περιοχή. Κάποτε, όχι πολύ πίσω στο χρόνο το πλοίο της γραμμής σταματούσε και έδινε ζωή όχι μόνο στον οικισμό αλλά σε όλα τα χωριά που βρίσκονται σκαρφαλωμένα στα βουνά. Ακόμη και με τη Σμύρνη (τη δεκαετία του 50) είχε ανταπόκριση το πλοίο.
Κάποτε ο Βενιζέλος είχε πει ότι το ιδανικό λιμάνι για τη Νάξο θα ήταν ο Απόλλωνας. Έπεσαν να τον φάνε… Ποιοι; Δεν έχει σημασία. Αυτό που μετράει είναι το σήμερα… Κάποτε κάθε Κυριακή όλοι οι κάτοικοι της ορεινής Νάξου κατέβαιναν στον Απόλλωνα για να γευματίσουν κοντά στη θάλασσα είτε ήταν χειμώνας είτε ήταν καλοκαίρι. Σήμερα; Το χειμώνα οι κάτοικοι είναι …τρεις και ο κούκος και το καλοκαίρι, ο Απόλλωνας κάθε χρόνο βλέπει τη σεζόν να μειώνεται.
Οι μόνιμοι κάτοικοι το σκέφτονται. Το σχολείο φέτος έχει δύο μαθητές. Ξεκίνησε αργά με την τοποθέτηση δασκάλας και του χρόνου κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να γίνει…
Και φτάσαμε στο περασμένο Σάββατο… Με τους ανέμους από Βορειοδυτική πλευρά να χτυπούν τον Απόλλωνα με ένταση που έφτασε τα 10 μποφόρ. Αλλά για λίγο. Τον περασμένο Οκτώβριο οι κάτοικοι έλεγαν «γράψτε την ημερομηνία να θυμόμαστε ότι τα είχαμε πει». Δεν θα αντέξει έλεγαν… Θεωρητικά άντεξε. Όμως, η αυτοψία που έγινε με τη βοήθεια του κου Χωριανόπουλου μιλάει για Πύρρειος Νίκη του Απόλλωνα απέναντι στη φύση… Η παραλία πλέον έχει μειωθεί σημαντικά από τη στιγμή που η άμμος χάνεται και η θάλασσα ανεβαίνει όλο και πιο κοντά. Η πλατεία για δεύτερη φορά είδε τη θάλασσα να τη διαβρώνει από κάτω (ξεκουφώνεται όλο και περισσότερο) και η περίφημα γλίστρα που λειτουργεί ως η βάση για να πέσουν τα καΐκια και οι βάρκες στο νερό μοιάζει με …ναρκοπέδιο. Και όπως λένε “με γερανό σε λίγο θα ρίχνουμε τις βάρκες στη θάλασσα”.
Όμως, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ο κυματοθραύστης. Όταν φτιάχτηκε τη δεκαετία του 70 άκουσε ουκ ολίγα «στραβός», «σε λάθος σημείο» και άλλα. Όμως, τη δουλειά του την έκανε. Από τη Κυριακή το πρωί πλέον έχει μείνει ούτε ο μισός…
Και όπως έγραψε εύστοχα κάποιος στο διαδίκτυο σχολιάζοντας την ανάρτηση του κου Χωριανόπουλου « βαρέθηκε πλέον. Άχρηστο τον έλεγαν μερικοί. Παράνομο οι άλλοι. Καταστροφέα των αρχαίων και <<χουντικό>> οι υπόλοιποι. Ε πήρε και αυτός των οματιών του και έφυγε ..
Το Λιμενικό Ταμείο και ο Δήμος οφείλουν πραγματικά να σκύψουν και να δουν το πρόβλημα. Η μελέτη για το αλιευτικό καταφύγιο υπάρχει, αναζητείται η χρηματοδότηση. Με καλή διάθεση όλα μπορούν να φτιαχτούν. Αρκεί να υπάρχει… Είναι κρίμα οι λιγοστοί κάτοικοι του χωριού να ζουν με την αγωνία του επόμενου βοριά….
