Δύο ημέρες μετά τον σεισμό της 12ης Ιουνίου που ισοπέδωσε το χωριό του, την Βρίσα της Λέσβου και είδε την θεία του να ανασύρεται νεκρή από την κατοικία της που διαλύθηκε, ο 17χρονος Σταύρος έδωσε το καλό του μάθημα, τη Χημεία, αλλά όπως ήταν λογικό … χάθηκε στα συντρίμμια του σεισμού και πλέον ποντάρει στην ποσόστωση
Όνειρα,.. Ακόμη και μέσα στα χαλάσματα ενός σεισμού. Άλλωστε, η ελπίδα είναι αυτή που δίνει το δικαίωμα στον καθένα από εμάς ώστε να μπορέσουμε να αντέξουμε την σκληρή καθημερινότητα… Και ο Σταύρος είναι ένας από τους μικρούς ήρωες… Ήθελε να περάσει στο Πολυτεχνείο. Το “καλό” του μάθημα ήταν η Χημεία. Ήλπιζε να ρεφάρει για το “βατερλό” των Μαθηματικών. Χημεία διάβαζε την ώρα του ισχυρού σεισμού της 12ης Ιουνίου που ισοπέδωσε το χωριό του, τη Βρίσα και σκότωσε τη θεία του, την Ελένη. Ο 18χρονος Σταύρος Βαληλής, είναι ένας από τους τρεις όλους κι όλους σεισμοπαθείς μαθητές-απόφοιτους Λυκείου από τη Bρίσα. Και διαβάζουμε την ιστορία του μέσα από το δημοσίευμα του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων…
«Χθες Δευτέρα το μεσημέρι ανακοινώθηκαν οι βαθμολογίες των υποψηφίων των ΓΕΛ σε Λέσβο και Χίο, μετά την αναβολή των εξετάσεων λόγω του καταστροφικού σεισμού της 12ης Ιουλίου. Ο Παναγιώτης, απόφοιτος του Γενικού Λυκείου στο γειτονικό Πολιχνίτο, της θετικής κατεύθυνσης με μάθημα επιλογής τα μαθηματικά συγκέντρωσε 13.807 μόρια. Το όνειρό του για εισαγωγή στο Πολυτεχνείο και μάλιστα στο Μετσόβιο φαίνεται να ξεμακραίνει? «Φταίει και το ότι δεν έγραψα καλά στη Χημεία?.» λέει. Χημεία έγραφε την Τετάρτη, δυο μέρες μετά το σεισμό.
Ο Σταύρος Βαληλής την ώρα του σεισμού ήταν στο μπαλκόνι του σπιτιού του στη Βρίσα και διάβαζε? Χημεία. Το σπίτι του ευτυχώς δεν είχε ζημιές. Ούτε το πρατήριο καυσίμων του πατέρα του. Αλλά?
Ο νεαρός από τη Βρίσα είναι ανιψιός της Ελένης που σκοτώθηκε από το σεισμό. Θείος του ο τραυματισμένος βαριά σύζυγός της, αδελφός του πατέρα του. «Λίγα λεπτά μετά το σεισμό προσπαθώντας να καταλάβω τι έγινε πληροφορήθηκα για την κατάρρευση του σπιτιού του θείου. Παντού ερείπια ως το σημείο όπου αρχίσαμε να προσπαθούμε να καταλάβουμε ποιοι ήταν θαμμένοι κάτω από τόνους υλικών».
Ο τραυματίας θείος του ήταν ο πρώτος που βρέθηκε. «Τον έβαλα πάνω σε μια πόρτα και με κάποιον άλλο συγχωριανό μου τον βγάλαμε από το χωριό. Έκατσα εκεί μέχρι που τον πήρε το ασθενοφόρο». Ακολούθησε το σκάψιμο στα ερείπια. Μαζί του ο συνομήλικός του ο Λισέν μαθητής του ΕΠΑΛ Μυτιλήνης. Αυτός δεν τα πήγε καλά στις εξετάσεις. Ή μάλλον τα πήγε τόσο καλά όσο τον ένοιαζε για να μπει στις Σχολές Εμπορικού Ναυτικού.
Η εικόνα της νεκρής θείας που βγήκε από το σπίτι που είχε καταρρεύσει «στοίχειωσε» στο μυαλό του 18χρονου Σταύρου. Ακολούθησε η κηδεία. Η προσπάθεια του χωριού και των χωριανών του να ζήσουν. Ποια Χημεία;… Κάπως έτσι το «καλό» του μάθημα δεν του επέτρεψε να αντισταθμίσει τις απώλειες από τα δύσκολα Μαθηματικά που δεν τα πήγε καλά? Και χθες το όνειρο του Μετσόβιου ξεμάκρυνε?.
Και τα πράγματα είναι δύσκολα. Η αδελφή του είναι τριτοετής φοιτήτρια στην Αλεξανδρούπολη και ένα βενζινάδικο στη σεισμόπληκτη Βρίσα δεν μπορεί να ζήσει τρία σπίτια. Οπότε; «Ξέρω εγώ?.» λέει ο Σταύρος. «Ελπίζω στην ποσόστωση που θα ανακοινώσει το υπουργείο Παιδείας».
Ελπίζει σε ένα θαύμα ο Σταύρος. Να ανθίσει η ελπίδα μέσα στα ερείπια της Βρίσας».
