Μέσα από δύο προγράμματα “Ο κόσμος που κρύβεται μέσα μου” και “Μικροί καλλιτέχνες μεγάλα συναισθήματα ” οι 20 μαθητές του 6ου Νηπιαγωγείου Νάξου και με την καθοδήγηση των εκπαιδευτικών του 1ου υποχρεωτικού πρωινού τμήματος μας ξάφνιασαν εκθέτοντας έργα γνωστών σύγχρονων καλλιτεχνών (photo)
Να πω την αλήθεια, η σχέση μου με το Νηπιαγωγείο είναι ανύπαρκτη… Δεν πήγα καθότι μπορούσαμε τότε να «πηδήξουμε» περίοδο και ουσιαστικά θεωρούσα ότι απλά είναι μία χρονιά όπου απλά οι γονείς αποχωρίζονται πιο γρήγορα τα παιδιά τους…
Σκληρό ε; Ναι… Αλλά όταν δεν έχεις επαφή με την σύγχρονη πραγματικότητα αυτό έχεις ως εικόνα… Έλα όμως που χρόνο με το χρόνο το νηπιαγωγείο αποτελεί έναν πολύ σημαντικό προθάλαμο για την ένταξη των παιδιών στην σχολική δομή…
Το «σχολείο» όπως το ξέραμε την δεκαετία του 80 έχει αλλάξει. Κι όταν έπεσε το τηλέφωνο «έλα αύριο Πέμπτη 24 Ιουνίου στο 6ο Νηπιαγωγείο Νάξου, να δεις τι έχουν κάνει τα παιδιά μας» γέλασα αρχικά… Εε τι να έχουν κάνει σκέφτηκα…
Όταν όμως έφτασε το επόμενο πρωί και στον προαύλιο χώρο του 6ου Νηπιαγωγείου Νάξου, έμεινα με το στόμα ανοιχτό… Εντάξει, μπορεί να μην είμαι ο άνθρωπος που έχει την τέλει σχέση με τον καλλιτεχνικό κόσμο (σ.σ. ρωτήστε τον Καμβύση καλύτερα και δείτε τις κινήσεις του μέσα από τη σελίδα του στην imaska.gr) αλλά διάβολε ξέρω τον Ζουάν Μιρό… Μπορεί να καταλάβω την τεχνοτροπία του Έντβαρτ Μουνκ και τα μηνύματα που θέλει να στείλει ο Κλωντ Μονέ… Χάρηκα όταν είδα τον Κιθ Χάρινγκ να στέλνει το δικό του «καλώς ήρθες» μέσα από τα διάσημα γκράφιτι, αλλά και τον Πιτ Μοντριάν, έναν από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της μοντέρνας τέχνης…
Τι θέλουν όμως «αυτοί» στο δικό μας σχολείο; Η απάντηση; Εύκολη… Οι μαθητές και οι μαθήτριες του 6ου Νηπιαγωγείου Νάξου μας ταξίδεψαν με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο στον μαγικό κόσμο της Τέχνης… Μουνχ, Μιρό, Μονέ, Χάρινγκ , Παούλ Κλεέ (σ.σ. αυτόν αλήθεια δεν τον γνώριζα) και Μοντριάν ζωντάνεψαν μέσα από τα έργα των παιδιών στον χώρο του σχολείου, στην έκθεση ζωγραφικής που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 24 Ιουνίου στον προαύλιο χώρο του σχολείου.
Το έναυσμα δόθηκε από τα δύο προγράμματα “Ο κόσμος που κρύβεται μέσα μου” και “Μικροί καλλιτέχνες μεγάλα συναισθήματα ” που πραγματοποιήθηκαν καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς με την καθοδήγηση των εκπαιδευτικών του 1ου υποχρεωτικού πρωινού τμήματος Κυριακής Χουζούρη και Χαραλαμπίας Τσώνη.
Και όπως ήταν λογικό, όλοι προσπαθήσαμε να κατανοήσουμε αυτό που βλέπαμε… Η συζήτηση και το παιχνίδι το πρωινό της Πέμπτης είχε τη τιμητική του… Κι αυτό που μας εξέπληξε ακόμη περισσότερο ήταν ότι οι λιλιπούτειοι οικοδεσπότες μας, αποδείχτηκαν γνώστες του αντικειμένου. Δεν είχαν απλά μεταφέρει εικόνες. Είχαν εμπεδώσει χάρη στη δουλειά των εκπαιδευτικών , όλο το νόημα των καλλιτεχνών. Και δεν είναι εύκολο καθόλου…
Γονείς, εκπαιδευτικοί και λάτρεις της τέχνης τίμησαν με την παρουσία τους την έκθεση, τηρώντας τους κανόνες ασφαλείας, επιβραβεύοντας τους μαθητές του σχολείου για την πολύμηνη προσπάθεια τους και ευχόμενοι καλή πρόοδο στα νηπιάκια μας στον επόμενο σταθμό, στο δημοτικό σχολείο.
Αφήνοντας αυτόν τον όμορφο κόσμο με τα χαμογελαστά πρόσωπα, ζήλεψα… Το σχολείο έχει αλλάξει. Η δεκαετία του 70 και του 80 έχει εξαφανιστεί οριστικά, έχει μπει σε χρονοντούλαπο και δεν έχει λόγο να ξαναβγει.. Η εκπαίδευση είναι ολοκληρωτική και σε προκαλεί να πηγαίνεις σχολείο… Κι αυτό είναι το πιο σημαντικό μήνυμα προς όλους…
Οφείλω ένα ευχαριστώ σ’ αυτόν που με πήρε τηλέφωνο να επισκεφτώ το 6ο Νηπιαγωγείο Νάξου… Δείτε τις φωτογραφίες από τις δράσεις των παιδιών…
