Ενα μικρό πανό… στα κάγκελα του Γενικού Λυκείου Νάξου, στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα σε όλους εμάς που είπαμε .. όχι στην ονομασία του Γενικού Λυκείου Νάξου “Μανώλης Γλέζος”
Πολύ κουβέντα γίνεται αυτές τις ημέρες, κυρίως εκτός Νάξου, για την απόφαση του Δημοτικου Συμβουλίου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων, να καταψηφίσει τη πρόταση για προσθήκη του ονόματος “Μανώλης Γλέζος” στο Γενικό Λύκειο Νάξου… Η συζήτηση έχει ανάψει. Τα ΜΜΕ σε όλη την Ελλάδα, έχουν εστιάσει σ’ αυτή την απόφαση… Τι θα γίνει; Δεν ξέρουμε… Σήμερα, όμως είχαμε μία πρώτη στάση, ενέργεια δράση, αντίστασης… Μπορείς να το πεις κι έτσι..
Κάποιος σήκωσε ένα πανό. Μικρό, αλλά τόσο μεγάλο σε συμβολισμό. Που ανέφερε “Γενικό Λύκειο Νάξου, Μανώλης Γ(α)λέζος”… Δεν ξέρω ποιος το έβαλε. Ισως μαθητές, ίσως κάποιοι εκ των πολιτων… Δεν έχει σημασία. Η κίνηση έγινε γνωστή μέσα από ανάρτηση του Αντώνη Βασαλάκη, δημοτικός Σύμβουλος με τη παράταξη “Δύναμη Δημιουργίας”…
Θα παραθέσουμε όμως κι έαν ακόμη ποίημα από τιν Φλώριο Κρητικό που μεταφέρει την εικόνα του Μανώλη Γλέζου… Εχει τίτλο “Δεν μας Ρώτησες”… Μα ρωτάνε οι ήρωες αλήθεια;
Κατέβασες την σβάστικα από τον Ιερό Βράχο και δεν μας ρώτησες!
Εμπόδισες την επιστράτευση των Ελλήνων από τα SS και δεν μας ρώτησες!
Σαμποτάρισες τους Ούννους κατακτητές και δεν μας ρώτησες!
Αγωνίστηκες για τα δίκαια των Ελλήνων και δεν μας ρώτησες!
Συγκρούστηκες με παλιούς και νέους συντρόφους , για το σωστό και δεν μας ρώτησες!
Συγχώρησες βασανιστές κι εχθρούς και δεν μας ρώτησες!
Έκανες τον θάνατο πόρτα ζωής και δεν μας ρώτησες!
Έγινες γεωλόγος και ποιητής και δεν μας ρώτησες!
Καθηγητής μεγάλων πανεπιστημίων και δεν μας ρώτησαν!
Ιστορικός μιας ιστορίας συμφιλίωσης και δεν μας ρώτησες!
Μίλαγες γι αντίσταση σε παιδιά και μεγάλους και δεν μας ρώτησες!
Στρίμωξες ξανά τους Γερμανούς και δεν μας ρώτησες!
Έκανες του κεφαλιού σου χωρίς να μας ρωτήσεις!
Δίδαξες τα παιδιά την άποψη και την στήριξη της
κι ήθελες να ονομάσουμε Σχολείο με τ’ όνομα σου;
Να θυμίζει στους νέους και σ εμάς τους χρηστούς
την δύναμη της λέξης , την πυράδα της καρδιάς,
τον θρίαμβο της θέλησης ,το μεγαλείο της γνώσης και της ταπείνωσης;
Ε! Όχι!! Έχουμε άλλα πρότυπα κατά νου
πιο «πεδινά», πιο «στρογγυλά» πιο «λεία»!
Που δεν αγκυλώνουν ,
που δεν ξυπνούν συνειδήσεις,
που δεν ταράζουν τον μακάριο ύπνο της αδιαφορίας ,
που δεν κυματίζουν το τέλμα του καθωσπρεπισμού
και της διαφορετικότητας.
Σε ένα τέτοιο πρότυπο αρμόζει το σχολείο μας!
