Δαμαριώνας Νάξου… Ομιλία και έκθεση απόψε, Κυριακή 8 Αυγούστου (ώρα έναρξης 20:00) σχετικά με τον Ιωάννη Παπαρηγόπουλου
Αλήθεια πόσοι από τους Ναξιώτες γνωρίζουμε τον Ιωάννη Παπαρρηγόπουλο και το ρόλο του στην Ελληνική Επανάσταση; Τον συναντάμε στο δρόμο της Νάξου (καθότι οδός), τον ξέρουμε ως τον άνθρωπο που έφερε το πρώτο Χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Αθήνα αλλά για την ιστορία του και την εν γένει παρουσία του νομίζω ότι λιγότεροι γνωρίζουν.. Ε καιρός να το μάθουμε κι αυτό έτσι δεν είναι;
Που; Πότε; Πως; Με αφορμή τη συμπλήρωση 200 ετών από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης, σάς προσκαλούμε στην ομιλία για τον Νάξιο Φιλικό Ιωάννη Παπαρρηγόπουλο, που θα πραγματοποιηθεί στον Ι.Ν. Μεταμόρφωσης Σωτήρος, στον Δαμαριώνα, την Κυριακή 8 Αυγούστου 2021, στις 20:00.
Ομιλητής θα είναι ο Δρ Αριστείδης Χατζής, Καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου & Θεωρίας Θεσμών στο Τμήμα Ιστορίας & Φιλοσοφίας της Επιστήμης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Διευθυντής Ερευνών στο Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών και μέλος της Επιτροπής “Ελλάδα 2021”.
Στο πλαίσιο της εκδήλωσης θα πραγματοποιηθεί έκθεση με θέμα “Η ενδυμασία της εποχής” με τη σύγχρονη ματιά που η ελευθερία της Τέχνης επιτρέπει, από την εικαστικό Φιλίππα Φλώρακα.
Μαθήματα ιστορίας
Ο Ιωάννης Παπαρρηγόπουλος – Λινάρδος Φιλικός και αγωνιστής του 1821 γεννήθηκε στο Δαμαριώνα της Νάξου το 1780 και πέθανε στις 18.11.1874. Ο Ιωάννης Κ.Λινάρδος σε νέα ηλικία έφυγε στην Κωνσταντινούπολη , όπου υιοθετήθηκε από μια οικογένεια Παπαρρηγοπούλου. Σπούδασε στην Πόλη, στην Οδυσσό, και στη Μόσχα. Το 1807 διορίστηκε διερμηνέας του Ρώσικου στόλου του Αιγαίου. Το 1814 επισκέφτηκε τον Αλή Πασά των Ιωαννίνων για υποθέσεις των Ρώσων υπηκόων του, στα Γιάννενα και συνδέθηκε μαζί του με στενή φιλία , την οποία αργότερα αξιοποίησε για το καλό του γένους.
Το 1819 υπηρετεί ως διερμηνέας στο ρώσικο Προξενείο της Πάτρας. Εκεί μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία, συνδέθηκε με πολλούς Φιλικούς και προκρίτους .Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην προετοιμασία της επανάστασης και αγωνίστηκε για την απελευθέρωση του Έθνους. Στη διάρκεια της επανάστασης ανέλαβε τη διεκπεραίωση πολλών επικίνδυνων αποστολών. Αξιοποιώντας τη φιλία του με τον Αλή Πασά, διατήρησε την επαφή μαζί του, μέχρι του θανάτου του Αλή και έκανε τον μεσολαβητή του Αλή Πασά προς τους Ρώσους , βοηθώντας τον δήθεν στην υλοποίηση των σχεδίων του, για τη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους. Στην πραγματικότητα όμως τον έσπρωχνε σε πόλεμο με την Υψηλή Πύλη για το καλό της Ελληνικής Επανάστασης.
Τον Αύγουστο του 1820 ο Παπαρρηγόπουλος ταξιδεύει στην Οδυσσό της Ρωσίας ως απεσταλμένος των προκριτών της Πελοποννήσου για να συναντήσει τον Αλέξανδρο Υψηλάντη και να τον ενημερώσει για την κατάσταση στην Πελοπόννησο. O Παπαρρηγόπουλος αναφέρει στον Υψηλάντη ότι οι συνθήκες στην Πελοπόννησο δεν είναι ακόμη ώριμες και υποστηρίζει ότι η Επανάσταση πρέπει να ξεκινήσει από τη Μολδοβλαχία.
Τον Απρίλιο του 1821 βρίσκεται διερμηνέας στο ρωσικό προξενείο της Σμύρνης, όπου στη διάρκεια των διωγμών εναντίον των Ελλήνων θα συμβάλει στη διάσωση χιλιάδων ραγιάδων, μεταξύ των οποίων και 400 γυναικόπαιδα.
Το 1827 στη διάρκεια της ναυμαχίας του Ναυαρίνου (20.10.1827) ο Παπαρρηγόπουλος υπηρετούσε ως διερμηνέας στη ναυαρχίδα Αζώφ του Ρωσικού στόλου. Με μυστικές ενέργειές του κατάφερε να αποτραπεί η επίτευξη της συμφωνίας του Ιμπραήμ με τους ναυάρχους του συμμαχικού στόλου. Αν η ναυμαχία του Ναυαρίνου είχε αποτραπεί, η εξέλιξη των πραγμάτων θα ήταν δυσμενής για τον Ελληνισμό και σ’αυτό ο ρόλος του Παπαρρηγόπουλου ήταν καθοριστικός. Το σχέδιο πέτυχε και ο ίδιος παρακολούθησε τη ναυμαχία απ’ τη Μεθώνη. Συνέβαλε επίσης στην αναίμακτη παράδοση της τουρκικής φρουράς στα κάστρα του Αντιρρίου (Μάρτιος 1829), της Ναυπάκτου (Απρίλιος 1829), του Μεσολογγίου και του Ανατολικού (Μάιος 1829).
Το 1837 ο Παπαρρηγόπουλος υπηρετεί στη ρωσική πρεσβεία της Αθήνας ως Γενικός Πρόξενος και σύνδεσμος της ρωσικής αποστολής με το φιλορωσικό κόμμα. Η επιρροή που ασκεί στο κόμμα αυτό είναι εξ ίσου μεγάλη με εκείνη του Θ.Κολοκοτρώνη.
Η Ελληνική κυβέρνηση τον παρασημοφόρησε για τις υπηρεσίες του στην πατρίδα με τοαργυρούν αριστείο ανδρείας, τον χρυσό σταυρό του Σωτήρος και τον μεγαλόσταυρο των Ταξιαρχών. Πέθανε στις 18 Νοεμβρίου 1874 και ετάφη στο Α’ νεκροταφείο με μεγάλες τιμές.
Στις 14.9.1936 έγιναν στον Δαμαριώνα Νάξου τα αποκαλυπτήρια της προτομής του , που φιλοτέχνησε η Ναξιακή Ένωσις Αθηνών.
